» Στις Βρυξέλλες με μια σπουδαία καριέρα σε θεσμούς της Ευρωπαϊκής Eνωσης
«Aν προέκυπταν οι συνθήκες που θα μου επέτρεπαν να γυρίσω και να εγκατασταθώ στα Χανιά θα το έκανα με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερες σκέψεις», λέει η Νίνα Παπαδουλάκη η οποία από το 2000 που πήγε στις Βρυξέλλες, ακολουθεί καριέρα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και σε θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η Νίνα Παπαδουλάκη έχει διατελέσει εκπρόσωπος Τύπου της Ευρωπαικής Επιτροπής για θέματα Υγείας, σύμβουλος Επικοινωνίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (ΕΚ) με αρμοδιότητες την αρχισυνταξία και έγκριση ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων παραγωγής ΕΚ, την ενημέρωση δημοσιογράφων για τις υπηρεσίες που προσφέρει το ΕΚ, την Αρχισυνταξία σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επίσης, έχει διατελέσει συντονιστής σύνταξης για την οργάνωση και επίβλεψη σύνταξης τηλεοπτικών συζητήσεων και εκπομπών, συντακτική επίβλεψη και προγραμματισμό, συντονισμό σε θέματα στρατηγικής επικοινωνίας, με τα άλλα θεσμικά όργανα της ΕΕ, κ.α.
Στο ενεργητικό της έχει ακόμα την την προετοιμασία και τον συντονισμό στην προετοιμασία της στρατηγικής επικοινωνίας της Κυπριακής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (2011-2012), ενώ έχει διατελέσει Press Officer της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για θέματα Διατροφικής Ασφάλειας, Προστασίας του Καταναλωτή, κ.α..
Στις σπουδές της συγκαταλέγονται: Master στην ευρωπαϊκή οικονομική ανάπτυξη και Ολοκλήρωση (Solvay Management School & VUB), Master στην μετάφραση και σε τεχνικές διερμηνείας (University of Westminster, London, UK), Diploma στην Ιστορία της Τέχνης και στην Συγκριτική Λογοτεχνία (Universidad de Salamanca, Spain),πτυχίο Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Η ίδια μιλάει Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά.
«Οι λέξεις κλειδί είναι η οργάνωση και τάξη»
Η Νίνα Παπαδουλάκη βρίσκεται σχεδόν 20 χρόνια στις Βρυξέλλες και 23 στο εξωτερικό.
«Ήρθα -σημειώνει- στις Βρυξέλλες τον Σεπτέμβρη του 2000 για να κάνω “stage” στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μόλις είχα τελειώσει το μεταπτυχιακό μου στο Λονδίνο».
Για το τι ευκαιρίες εξέλιξης έχει ένας νέος επιστήμονας στο εξωτερικό σε σχέση με τη χώρα μας, θα πει:
«Αρκετές, σίγουρα περισσότερες από ότι στην Ελλάδα- για να απασχοληθεί πάνω στο πραγματικό αντικείμενο των σπουδών του. Οι απολαβές και οι εργασιακές συνθήκες είναι επίσης καλύτερες – ειδικά αν τις συγκρίνει κανείς με τα όσα ίσχυαν (ισχύουν) στην Ελλάδα της κρίσης. Φυσικά πάντα υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες και εμπόδια – και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα- τα οποία άπτονται (και) της ανθρώπινης φύσης, εκμετάλλευση, νεποτισμός, ευνοιοκρατία… μη νομίζουμε δηλαδή ότι όλα τα κακά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα και ότι εκτός συνόρων τα πάντα είναι “όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος..”».
Για το αν ήταν εύκολο να βρει δουλειά στο Βέλγιο αναφέρει:
«Ήταν άλλες οι εποχές – όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στα ευρωπαϊκά όργανα, η Ελλάδα -και ο ευρύτερος ευρωπαϊκός νότος- περνούσε την χρυσή της εποχή… οι δουλειές ήταν πολλές, υψηλού προφίλ και απολαβών και ο τόπος εργασίας ήταν η Ελλάδα… οπότε εμείς που θέλαμε ευρωπαϊκές εμπειρίες και προοπτικές ήμασταν μάλλον λίγοι… Επίσης μιλάμε για τα χρόνια πριν τη μεγάλη διεύρυνση της ΕΕ των 10 κρατών μελών…Η αλήθεια είναι ότι δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερη δυσκολία στην εύρεση καλής εργασίας… το ένα έφερε το άλλο στην καριέρα μου, βοήθησαν βέβαια – πέρα από την κατάρτιση και τις σπουδές και η τύχη και οι συγκυρίες…
Μετά το 2012 τα πράγματα δυσκόλεψαν… υπάρχει μεγαλύτερη προσφορά. Στα χρόνια της μεγάλης κρίσης θυμάμαι να καταφτάνουν συνέχεια νέα παιδιά με καλές σπουδές από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, τα οποία έρχονταν στις Βρυξέλλες για να βρουν καλή δουλειά…σύντομα τα περισσότερα απογοητεύονταν – γιατί και οι καλές δουλειές δεν ήταν δα και τόσο πολλές αλλά και γιατί ο ανταγωνισμός ήταν τεράστιος και έφευγαν να ψάξουν την τύχη τους αλλού…».
Συγκρίνοντας τη ζωή στην Ελλάδα με το εξωτερικό, συμπεραίνει:
«Οι λέξεις κλειδί είναι η οργάνωση και τάξη. Στο Βέλγιο, και λίγο ως πολύ σε όλο τον ευρωπαϊκό βορρά, υπάρχει μια μαγική – για τα ελληνικά δεδομένα- οργάνωση της καθημερινότητας. Η δουλειά, οι συγκοινωνίες, τα σχολεία, η καθαριότητα, οι συναλλαγές του πολίτη με τις δημόσιες υπηρεσίες γίνονται με πρωτοφανή τάξη και λειτουργικότητα. Το κράτος λειτουργεί και δεν είναι έρμαιο του κάθε ιδιωτικού συμφέροντος ή της κάθε πολιτικάντικης πρακτικής. Ακόμα και οι διαδηλώσεις είναι οργανωμένες με τέτοιο τρόπο, ώστε και οι διαδηλωτές να βρίσκουν τρόπο και χώρο έκφρασης των απόψεών τους αλλά και ο απλός πολίτης να μην ταλαιπωρείται στην καθημερινότητά του. Με λίγα λόγια υπάρχει σεβασμός, αίσθηση της έννοιας του πολίτη, κάτι το οποίο δυστυχώς τείνει να εκλείψει στην Ελλάδα…
Κάτι άλλο δε που τα τελευταία χρόνια με ενοχλεί όταν επιστρέφω στην Ελλάδα είναι η έλλειψη ευγένειας σε όλα τα επίπεδα και αυτό το «άσε, θα σου πω εγώ, που ξέρω καλύτερα». Όλοι φωτεινοί παντογνώστες, εκτυφλωτικά ημιμαθείς….
Από την άλλη βέβαια υπάρχει και αυτό το υπέροχο ελληνικό κλίμα που σε κάνει να διαγράφεις μονοκοντυλιά όλα τα στραβά…».
Τα Χανιά
Για το τι θα έκανε αν της δινόταν η ευκαιρία να επιστρέψει και να εγκατασταθεί στα Χανιά, αναφέρει:
«Τα Χανιά είναι ο τόπος μου, οι οικογένειά μου, οι παιδικοί φίλοι μου, είναι το σημείο αναφοράς μου και πάντα επιστρέφω και θα επιστρέφω σε αυτά. Αν προέκυπταν οι συνθήκες που θα μου επέτρεπαν να γυρίσω και να εγκατασταθώ στα Χανιά θα το έκανα με μεγάλη χαρά και χωρίς δεύτερες σκέψεις. Ο τόπος μας είναι ευλογημένος και η ποιότητα ζωής που έχουμε στην Κρήτη δεν συναντάται εύκολα αλλού».Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
