» Καθηγητής στο πανεπιστήμιο Murdoch, στην πόλη Περθ της Αυστραλίας.
«Η χώρα μας έχει πολλά σπουδαία μυαλά που τα κρατάει εγκλωβισμένα σε ένα τραγικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων», λέει ο Πολυχρόνης Κουτσάκης ο οποίος από το 2009 έως το 2015 ήταν καθηγητής στην Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πολυτεχνείου Κρήτης και από τον Ιανουάριο του 2016 είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο Murdoch, στην πόλη Περθ της Αυστραλίας.
Ο ίδιος για τρία χρόνια είχε ζήσει και στον Καναδά, όπου ήταν καθηγητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του McMaster University.
Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης, ο οποίος γεννήθηκε στα Χανιά το 1974, έχει γράψει 120 ερευνητικές εργασίες στο επιστημονικό του αντικείμενο (Δίκτυα Υπολογιστών). Μία πατέντα του πάνω στην εξοικονόμηση ενέργειας στα ασύρματα δίκτυα έχει αποκτηθεί από την Blackberry Limited, την κατασκευάστρια εταιρία των κινητών τηλεφώνων Blackberry.
Η άλλη μεγάλη αγάπη του Πολυχρόνη είναι το γράψιμο. Ο ίδιος έχει τιμηθεί δύο φορές με Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου (2005, 2007) από το Υπουργείο Πολιτισμού καθώς και με το Κρατικό Βραβείο Εφηβικού-Νεανικού βιβλίου 2016, για το “Μια ανάσα μόνο”, το 2ο βιβλίο της “Τριλογίας της Κρήτης”.
Η σειρά των αστυνομικών μυθιστορημάτων του (“Αθηναϊκό Μπλουζ”, “Baby Blue”) με πρωταγωνιστή τον Στράτο Γαζή εκδίδεται ταυτόχρονα στην Ελλάδα (εκδόσεις Πατάκη), τις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Αυστραλία (εκδόσεις Bitter Lemon Press). Το διάσημο λογοτεχνικό περιοδικό Publishers Weekly, στις ΗΠΑ, παραλλήλισε τα βιβλία του με εκείνα του Ρέιμοντ Τσάντλερ και τον χαρακτήρισε καλύτερο από τον Τζέιμς Ελρόι.
Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά του είναι “Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο” (Εκδόσεις Πατάκη, 2019).
Θεατρικά έργα του έχουν παιχθεί και βραβευθεί στην Νέα Υόρκη και σε άλλες πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και στην Αγγλία και στην Ελλάδα. Το θεατρικό του έργο “Χωρίς Εσένα” ανέβηκε στο θέατρο Αμόρε στην Αθήνα τον Μάιο του 2008 και από το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης την άνοιξη του 2015.
Για τις δύο μεγάλες του αγάπες, την επιστήμη και τη λογοτεχνία για το ποια από τις δύο είναι… μεγαλύτερη, ο ίδιος λέει:
«Είναι όπως η μαντινάδα: «απού’ χει δυο αγαπητικιές, έχει χαρά μεγάλη, αν τα χαλάσει με τη μια, φεύγει και πάει στην άλλη». Αγαπώ πολύ την επιστημονική μου δουλειά, τόσο το ερευνητικό της κομμάτι όσο και την διδασκαλία στο πανεπιστήμιο. Λατρεύω το γράψιμο. Πολύ συχνά νιώθω μέσα στην ημέρα κουρασμένος όταν αφοσιώνομαι σε μία από τις δύο δουλειές μου, οπότε για να ξεκουραστώ, την αφήνω στην άκρη και συνεχίζω με την άλλη».
Για το πώς προέκυψε η Αυστραλία και για το γιατί σταμάτησε από το Πολυτεχνείο Κρήτης, αναφέρει:
«Όταν επέστρεψα από τον Καναδά στην Ελλάδα, αρχές του 2009 για να αναλάβω ως καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, ήμουν βέβαιος ότι επέστρεφα για τα καλά στον τόπο μου. Έζησα όμως όλη την κρίση από το 2009 έως τα τέλη του 2015, είδα ότι οι προοπτικές που υπήρχαν δεν ήταν καλές για την οικογένεια και τη δουλειά μου και όταν έλαβα μια πολύ καλή προσφορά θέσης εργασίας σε πανεπιστήμιο στην Αυστραλία πήρα την δύσκολη απόφαση να φύγω. Δύσκολη, επειδή αγαπώ πάρα πολύ την οικογένεια, τους φίλους μου και τα Χανιά (φαίνεται, ελπίζω, και από τα 4 αστυνομικά μυθιστορήματά μου που διαδραματίζονται στην πόλη μας, την “Τριλογία της Κρήτης” και “Το ομορφότερο τέλος στον κόσμο”). Επιστρέφω όμως κάθε καλοκαίρι για περισσότερο από ένα μήνα, γιατί το έχω ανάγκη».
Για το τι ευκαιρίες εξέλιξης που έχει ένας Έλληνας επιστήμονας στο εξωτερικό, ο ίδιος σημειώνει:
«Πολύ μεγάλες, ευτυχώς και δυστυχώς ταυτόχρονα. Ευτυχώς, για όσους κάνουν το βήμα (που έρχεται βέβαια πακέτο με μεγάλες δυσκολίες και με μεγάλη νοσταλγία, συχνά, για την πατρίδα) και δυστυχώς, επειδή η χώρα μας έχει πολλά σπουδαία μυαλά που τα κρατάει εγκλωβισμένα σε ένα τραγικό πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων. Το πλαίσιο αυτό εν πολλοίς καθορίστηκε από άρρωστα μυαλά τη δεκαετία του ’80 και διαιωνίστηκε επειδή βόλευε επί 35 χρόνια όλα τα κόμματα. Ελπίζω οι ανακοινώσεις της νέας κυβέρνησης για τις αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση να υλοποιηθούν, μήπως και αναστραφεί η μαζική φυγή επιστημόνων προς το εξωτερικό».
Για το αν θα επέστρεφε στα Χανιά αν του δινόταν η ευκαιρία τονίζει:
«Αν μου δινόταν η ευκαιρία, με την έννοια ότι θα υπήρχαν οι κατάλληλες προοπτικές για την οικογένειά μου και για μένα, πώς να έλεγα όχι στα Χανιά;».
Η εκπαίδευση στην Αυστραλία
Για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Αυστραλία σε σύγκριση με τη χώρα μας, ο Πολυχρόνης Κουτσάκης επισημαίνει:
«Αυτό που με κάνει να χαίρομαι πολύ στην Αυστραλία είναι η εξαιρετική οργάνωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα και οι ευκαιρίες που προσφέρει η χώρα στους ανθρώπους εδώ, αρκεί να είναι διατεθειμένοι να λειτουργήσουν με βάση τους κανόνες της χώρας. Το εκπαιδευτικό σύστημα εδώ λειτουργεί πάνω σε δύο κεντρικούς άξονες: να είναι τα παιδιά χαρούμενα στο σχολείο, δηλαδή να μην καταπιέζονται, και ταυτόχρονα να ανακαλύπτει το σχολείο τους τομείς όπου κάθε παιδί έχει ταλέντο και να προσφέρει στο παιδί την ευκαιρία να αναδείξει το ταλέντο του, μέσα από ειδικά προγράμματα αξιοποίησης ιδιαίτερων χαρισμάτων (ακαδημαϊκών ή τεχνικών). Για να το πετύχουν αυτό, αξιολογούνται όλοι, συνεχώς, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ώστε η αξιολόγηση να τους βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι».
Μέσα από τη στήλη “Χανιώτες του εξωτερικού” τα “Χ.ν.” παρουσιάζουν ιστορίες συμπολιτών μας που έφυγαν από τα Χανιά και διακρίνονται σε διάφορους τομείς στο εξωτερικό.
