ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑ
Μιχ. Γρηγοράκη μνήμη
Στο επόμενο, Χ. Μουλά μνήμη
Και το μνημείο πεσόντων αεροπόρων
Μέρος πρώτο
…σκύβαμε άθελά μας στο νερό να δούμε το είδωλο μας
κι΄ ερωτευόμασταν ξανά στο σώμα μας μες στην αδέσμευτη
παλληκαριά του… …όταν εγώ την ώρα που κρινόταν η ζωή
των Ελλήνων έριξα μες στην περικεφαλαία όχι νωπούς σβώλους χώμα
για το μεγάλο, ευδιάκριτο, γαμήλιο δαχτυλίδι μου και βγήκα πρωτο
αντίκρυ στον εχθρό σώμα με σώμα. Κι όταν πάλι καιγόταν τα καράβια
κι ο καπνός κι οι φλόγες ανέβαιναν στα ουράνια τόσο που νόμιζες
πως καιγόταν η θάλασσα, τότε που ο Έκτορας χιμούσε ακράτητος…
Από το «Αίας» του Γιάννη Ρίτσου (1)
55 χρόνια ζωής συμπλήρωσαν τα Χανιώτικα Νέα και αισθάνομαι τυχερός που αρθρογραφώ τα 41 τελευταία, μετά το καλοκαίρι του ΄82 οπότε, ο ιδρυτής κα διευθυντής της τότε Γιάννης Γαρεδάκης, μου έδωσε αυτή τη δυνατότητα, να κινούμαι στον πολιτιστικό ιστό της πόλης, λες και ήμουν ρεπόρτερ και να γράψω ελεύθερα, χωρίς λογοκρισία. Αποτέλεσμα, να βιώνω (τις λιγότερες από σήμερα) εκδηλώσεις Τέχνης μ΄ ένα κέρδος για την κατάρτιση , την παιδεία , τη διδασκαλία, και την ίδια την τέχνη μου. Παράλληλα, ο πρωτεργάτης των αρχείων του τόπου στο Δήμο και την εφημερίδα, Μιχ. Γρηγοράκης, μ΄έμαθε να κρατώ έντυπα αρχεία πολιτιστικών. Αντι-γράφοντας τον, θυμάμαι που πηγαίναμε στο βιβλιοπωλείο «Σχήμα» για την αγορά κίτρινων φακέλων Α4…
Σ΄αυτή τη φάση της ζωής μου, τη ζόρικη… νοιώθω την ανάγκη να ανασύρω εναυσματικά κάποια απ αυτά για μια νέα σειρά κειμένων με ανάκατα βιωματικά στοιχεία που θα βοηθήσουν τους νεότερους, να μπουν σ ένα κλίμα όπου η ανάδειξη παρελθόντων θεμάτων πολιτιστικών, αισθητικής παιδείας και τέχνης συνδυάζεται μ αντίστοιχα ή παρόμοια γεγονότα του ΣΗΜΕΡΑ, επειδή η λήθη δεν πρέπει να επικρατήσει στον τεχνολογικό πληροφοριακό-μη κριτικό-αχταρμά του σήμερα. Επα Τα αΧανιώτικα Νέα , να δίνουν τη μάχη της ποιοτικής ενημέρωσης, 55 χρόνια μετά, συνεχίζουμε οι συνεργάτες των Χ.Ν., μέσα από μια πολυφωνική, δημοκρατική, ενορχήστρωση, ως άνισο μεν σώμα αλλά τόσο απαραίτητο απέναντι σε ολοκληρωτικά σχήματα που επωάζονται από το αυγό του φιδιού , στη δυστοπική εποχή που ζούμε.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ: ΜΕ ΣΩΜΑ, ΝΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΗ
Ζούμε μέρες τωρα ένα παρατεταμένο σοκ, φλόγες και σώματα σε τραγικά αδιέξοδα
Τρίτη 18 Ιουλίου 2023
Η προγραμματισμένη περφόρμανς στο πλαίσιο της «Κεραία πρώτη» μέσα στην πολυμορφική εγκατάσταση. Φωτιά με φλόγιστρο που καίω ένα προσωπείο και δημιουργώ τρύπες , γίνεται μάσκα, το κάψιμο το αισθάνομαι στα χέρια μου, το νερό που ακολουθεί λυτρωτικά, πλένει επίμονα τα λερωμένα χέρια, θεατρική ποιητική αδεία. Ο μουσικός Νίκος Σωτηρόπουλος παράλληλα, παίζει στο πιάνο τα 9 πρωτοποριακά κομμάτια που χρησιμοποίησα στο 1ο Φεστιβάλ σύγχρονου χορού, Χανιά 90, και στην παράσταση ΕΥΡΩΠΗ: ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗ (2) . Δηλαδή, ένα εντελώς ασυνήθιστο πολύτεχνο μου, που παίχτηκε σε δυο παραστάσεις στο ανοιχτό θέατρο του Φιρκά 17 και 29 Αυγούστου του 1990. Παρτενέρ μου χορευτικά η νεαρή τότε χορεύτρια Σοφία Φαλιέρου, νυν καλλιτεχνική διευθύντρια του πετυχημένου Φεστιβάλ χορού «DANCE DAYS CHANIA”
Κυριακη 23 Ιουλίου 2023
Παρακολουθώ στο ΚΑΜ το πανέμορφο αυτό κτήριο, την ημερίδα «Το σώμα στο δημόσιο χώρο ως βίωμα και ως πράξη». Μια καλά οργανωμένη ημερίδα από το Dance days Chania και η Σοφία Φαλιερου και τους συνεργάτες της, αλλά και τη σχολή Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης , που με νέο κοσμήτορα τον Αλέξανδρο Βαζάκα, αρχίζει να έχει στενότερη σχέση –από ότι οι προηγούμενοι του- με τον πολιτισμικό ιστό της πόλης. Συνοδοιπόρος στην ημερίδα η αν. καθηγήτρια Δημτρα Χατζησάββα (εξαιρετική παρουσία) , περισσότερα στο επόμενο κείμενο καθώς και για την ανδρική εκπληκτική «γκροτεσκο» παράσταση της ίδιας βραδιάς, M.Studio “Elevator”
Δευτέρα 24 Ιουλίου 2023
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελαροπούλου μετά την κατάθεση στεφάνου στην προτομή του μάρτυρα αντιστασιακού Σπύρου Μουστακλή στο Πάρκο Ελευθερίας στα πρώην κρατητήρια των ΕΑΤ-ΕΣΑ, «τονίζοντας» «Η σημερινή μέρα είναι μια ημέρα μνήμης και συγκίνησης. Μέρα τιμής για όλους αυτούς όπως ο Σπύρος Μουστακλής και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι, που την ιστορία τους αφηγούνται οι εικόνες στο μικρό μουσείο του χώρου αυτού. Αγωνίστηκαν ενάντια στη Δικτατορία και έβαλαν τα θεμέλια για τη Μεταπολίτευση.»
Ένας από αυτούς τους ανώνυμους ήμουν το 1973 στα γεγονότα του Πολυτεχνείου,(3) και τόσο κοντά στην ηρωίδα της δημοκρατίας Πέπη Ρηγοπούλου, τη φοιτήτρια που το τανκ της έσπασε το πόδι στην κεντρική είσοδο του Πολυτεχνείου και δεν την ήξερα, τη γνώρισα μερικά χρόνια αργότερα, την έζησα, τη θαύμασα και συνεχίζω να τη θεωρώ πρόσωπο διακριτικής αγωνιστικότητας, σημαντικής παιδαγωγικής και καλλιτεχνικής προσφοράς. Γι αυτό, και προτείνω μέσα από το «Χώρο Τέχνης Χανίων» να τιμηθεί από παιδαγωγικούς, καλλιτεχνικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς για την προσφορά της στη Δημοκρατία και τις Τέχνες.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ «ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΧΑΝΙΩΝ»
Ο χώρος τέχνης Χανίων που έχω την τύχη να τον διευθύνω, λειτουργεί από την εποχή που η Πέπη Ρηγοπουλου δημοσίευε το βιβλίο της «Αυτοματοποιητική ένας λόγος για την Τέχνη και την Τεχνολογία» 1988. Προτείνει τη βράβευση της Κυρίας Πέπης Ρηγοπούλου, αναφέρω τους λόγους:
Α. Το Πολυτεχνείο Κρήτης και ειδικά η σχολή Αρχιτεκτόνων μηχανικών (ως η πλέον καλλιτεχνική σχολή του) Ειδικότερα ο κοσμήτορας Α. Βαζάκας υπενθυμίζοντας στην πανεπιστημιακή κοινότητα ότι η Π. Ρηγοπουλου δίδαξε στο Πολυτεχνείο τη δεκαετία του ΄80 όταν αυτό ήταν κτηριακά οριοθετημένο στην παλιά πόλη στο Καστέλι. Οργάνωσε ένα εξαιρετικό συμπόσιο για την Τέχνη και την Τεχνολογία «Χρυσόστομος», Μάρτιος 1987 και εξέδωσε τα πρακτικά του(το παρακολούθησα όλες τις μέρες) . Επίσης, δίδαξε στο Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστήμιου Αθηνών και στο τμήμα επικοινωνίας και ΜΜΕ του ίδιου ιδρύματος.
Β. Το φεστιβάλ κινηματογράφου Χανίων , με παρουσίαση φιλμ της Ρηγοπουλου, αλλά και μικρού μήκους για την ίδια και τα σημεία που δίδαξε, και κινήθηκε στα Χανιά, Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι και ασχολήθηκε μ΄αυτόν σεναριακά, σκηνοθετικά και κριτικά. Έχει δεχτεί την πρόταση ο διευθυντής του φεστιβάλ Ματθαίος Φραντζεσκάκης.
Γ. ο Χώρος Τέχνης Χανίων θα βραβεύσει με μοναδικό γλυπτό του γράφοντος, την Π. Ρηγοπούλου για την προσφορά της στις εικαστικές Τέχνες. Πολυσήμαντη μεθοδικά αξιοποιημένη.
Δ. Ιδιαίτερα εξαιρετικά βιβλία της όπως «Το σώμα ικεσία και απειλή» εκδ. Πλέθρον (2003) 630 σελίδες, το σημαντικότερο βιβλίο που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα πάνω στο σώμα και τιε εικαστικές τέχνες. Συνολικά, η Ρηγοπούλου έχει εκδώσει περισσότερα από 25 βιβλία, γι αυτό προτείνω να γίνει ειδική τιμητική μνεία από το Φεστιβάλ βιβλίου Χανίων και τον διευθυντή του, Μανώλη Πιμπλή.
Ε. ειδική μνεία από την ΙΛΑΕΚ και την πρόεδρο της, Μαρία Βλαζάκη για την προσωπικότητα και το έργο της.
Στ. Για την Αρθρογραφική της παρατεταμένη εργασία σε εφημερίδες όπως η «Ελευθεροτυπία» και «η εφημερίδα των συντακτών» να προβληθούν αφιερώματα του έργου της από τα Χανιώτικα Νέα και τον διευθυντή τους Παρασκευά Περράκη. Επίσης από τον Γιάννη Γαρεδάκη ιδρυτή του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου αφιέρωμα στο έργο της, σε εκδήλωση του Ινστιτούτου.
Ζ. Για την ιστορική κοινωνική δραστηριότητα της, ιδιαίτερα την ισότητα των δυο φύλλων, να τιμηθεί από την περιφέρεια Κρήτης και τον αντιπεριφερειάρχη, Νίκο Καλογερή.
Η. Για την συνδυαστική πολύπλευρη δημιουργική της προσωπικότητα ως θετικό πρότυπο στις νέες γενιές, να γίνει από το Δήμο Χανίων, επίτιμη Δημότης Χανίων και να βραβευτεί από το Δήμαρχο Παναγιώτη Σημανδηράκη
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Γιαννης Ριτσος, “4η διάσταση” εκδ. Κέδρος
2) Περισσότερα σε επόμενο κείμενο που θα αναφέρεται στην προιστορία του Φεστιβάλ χορού στα Χανιά
3) Το βίωμα μου για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου σε λογοτεχνική αφήγηση με τίτλο “Το μουσικο κουτι” πήρε το 1ο βραβείο πριν από 35 χρονια περίπου απο το σύλλογο φιλολόγων Χανίων.
