Μικρό σε πληθυσμό σήμερα το άλλοτε μεγάλο ορεινό χωριό Κάμπος της πρώην επαρχίας Κισσάμου κατόρθωσε να κρατήσει νέες οικογένειες παρά τις αντίξοες συνθήκες που βιώνουν όλα τα ορεινά χωριά συνδυάζοντας με απόλυτη επιτυχία την γεωργοκτηνοτροφική ενασχόληση αρκετών κατοίκων του με τον τουρισμό έχοντας σύγχρονα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα, βίλες και παραδοσιακές ταβέρνες, ενώ καταβάλλονται προσπάθειες και για την ανάδειξη της παραλίας του χωριού.
Για το χωριό τους και την περιοχή ξεναγηθήκαμε από τον εφημέριο της Ενορίας πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Κλωστράκη που μας είπε: «Ο Κάμπος ήταν και παραμένει ένα θαυμάσιο χωριό παρά του ότι μειώθηκε ο πληθυσμός του όπως και σε όλα τα ορεινά χωριά. Κρατιέται όμως καλά και κάθε χρόνο όλο και περισσότερο γίνεται γνωστός εξαιτίας του ότι πολλά νέα παιδιά του χωριού επένδυσαν και στον τουρισμό. Το χωριό μας έχει έξι γειτονιές εκ των οποίων οι πέντε κατοικούνται όλο τον χρόνο. Ο μόνιμος βέβαια πληθυσμός ανέρχεται σε εξήντα περίπου κατοίκους οι οποίοι διατηρούν τα ήθη και τα έθιμα και είναι βαθιά θρησκευόμενα άτομα. Ο κεντρικός Ιερός Ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο ο οποίος μαζί με άλλα εννέα εξωκλήσια που υπάρχουν στην περιοχή του χωριού γιορτάζονται κάθε χρόνο πανηγυρικά. Ένα από τα εξωκλήσια αυτά που είναι και το νεότερο, έχει κτιστεί στην παραλία του χωριού εκεί που σκάει το κύμα και είναι αφιερωμένο στον Άγιο Θεόκτιστο. Κτήτορας είναι η μακαριστή Βασιλεία Καψανάκη – Πετράκη, που το έκτισε πριν από 12 χρόνια και το αφιέρωσε στον προαναφερόμενο Άγιο στη μνήμη του θείου της του Θεόκτιστου Λουβάκη. Κάθε χρόνο στις 3 Σεπτεμβρίου γίνεται μεγάλο πανηγύρι με αρκετούς προσκυνητές».
Συνεχίζοντας την εξιστόρηση ο παπά Νικόλας, αναφέρθηκε στην παραλία λέγοντας: «Η παραλία του χωριού μας έχει πρόσβαση από δύο δρόμους. Ο ένας μέσα από το χωριό που είναι χωματένιος και τον άλλο από την άκρη του χωριού, πηγαίνοντας για Κεραμωτή, που είναι με άσφαλτο. Και οι δύο έχουν την ίδια απόσταση των 3,5 περίπου χιλιομέτρων, είναι καλοί αλλά θέλουν την συντήρηση τους και σε ορισμένα απόκρημνα σημεία να τοποθετηθούν μπάρες ασφαλείας. Την δεκαετία του 1930 επέστρεψε από την Αμερική ο χωριανός μας Θεόδωρος Χαρτζουλάκης που μαζί με έναν άλλο χωριανό μας τον Θεόκτιστο Λουβάκη έχτισαν αποθήκες και μέχρι την κατοχή γινόταν εμπορική διακίνηση προϊόντων με καΐκια όταν ο καιρός το επέτρεπε.
Μεταγενέστερα, εδώ και 60 περίπου χρόνια, κάτοικοι του χωριού με την υποστήριξη του Λιμενικού Ταμείου δημιούργησαν ένα μικρό λιμενικό καταφύγιο. Χρειαζόμαστε όμως εκ νέου την υποστήριξη των αρμοδίων τόσο για το λιμανάκι μας αυτό όσο και για την όμορφη παραλία. Το χωριό μας από το Καστέλι ή Κίσαμο όπως μετονομάστηκε απέχει 28 χιλιόμετρα και η διαδρομή συνεχίζεται για άλλα χωριά με τους περισσότερους περαστικούς να καταλήγουν στην Χρυσοσκαλίτισσα και το Ελαφονήσι. Η παρουσία των “Χανιώτικων νέων” αποτελεί μια σημαντική αφορμή υπόμνησης των αρμοδίων για να συνδράμουν στο νοικοκύρεμα τουλάχιστον της παραλίας και του μικρού λιμανιού μας».
