Μια ιστορική περιοχή, τρία μόνο χιλιόμετρα μακριά από τον Πλατανιά, τα Δρακιανά υπήρξαν σημαντικός χώρος της αντίστασης, λημέρι ανταρτών και κρησφύγετο αξιωματούχων συμμαχικών δυνάμεων.
Εκείνα τα χρόνια τα Δρακιανά είχαν 20 μόνιμες οικογένειες και στο χωριό τους δεν είχε ακόμα διανοιχτεί δρόμος. Οι μετακινήσεις γίνονταν με τα πόδια αλλά και με ζώα από μονοπάτι. Εκεί γινόταν ο ανεφοδιασμός με τρόφιμα των ανταρτών.
Την ονομασία του το χωριό την πήρε από το όνομα ενός από τα τρία αδέρφια μιας οικογένειας, τον Δράκο. Τα άλλα δύο αδέρφια λεγόταν Σήφης και Παντελής, αιτία να ονομαστούν τα δύο κοντινά χωριά με τα Δρακιανά, Πατελάρι το δεύτερο από τον Παντελή και Σηφιανά το τρίτο από τον Σήφη.
Τα Δρακιανά στη δεκαετία του 1960 παρά του ότι η γη ήταν εύφορη εξαιτίας του ποταμού Ιάρδανου και της πεδινής τεράστιας έκτασης που καταλαμβάνουν, άρχισαν να εγκαταλείπονται μέχρι που ερήμωσαν εντελώς και παρέμειναν έτσι για πολλά χρόνια.
Τα σπίτια γκρεμίστηκαν και τα ερείπια τους διακρίνονται ακόμα και σήμερα και αυτό επειδή -όπως μας λένε σήμερα οι άνθρωποι της περιοχής- η απαγόρευση του Σ.Χ.Ο.Ο.Α.Π. δεν επιτρέπει στους σημερινούς απογόνους των ιδιοκτητών να πάρουν άδεια να τα επισκευάσουν με αποτέλεσμα οι εικόνες αυτές που αντικρίζουν οι περαστικοί και όσοι άλλοι επισκέπτονται το παλιό χωριό, ν’ αποτελούν ντροπή για τον τόπο μας αλλά και προσβολή της τοπικής μας ιστορίας.
Κεντρική εκκλησία ήταν ο μικρός βυζαντινός ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος ως κτήριο έχει αντέξει στον χρόνο με παρεμβάσεις της αρχαιολογίας και εξωτερικό καλλωπισμό κατόπιν ενεργειών του Δήμου Πλατανιά με έγκριση της αρχαιολογίας.
Παραθέτουμε στιγμιότυπα από το παλιό εγκαταλελειμμένο χωριό το οποίο απέκτησε τουριστικό ενδιαφέρον μετά το 2000 που κτίστηκε μία ταβέρνα με τουριστικά καταλύματα. Δίπλα από την ταβέρνα υπάρχει τεράστιος βαθύσκιωτος χώρος από αιωνόβια πλατάνια και άλλα δένδρα, όπου ο Δήμος έχει εγκαταστήσει τραπεζοκαθίσματα για ανάπαυση και απόλαυση της περιοχής πλάι του αστείρευτου ποταμού.
