«Παράθυρο» στο παρελθόν των Χανίων μέσα από την εφημεριδογραφία άλλων εποχών, ανοίγει η στήλη «Χανιώτικος Τύπος 1831-1981». Η στήλη βασίζεται στην ομότιτλη έκδοση του Μιχάλη Γρηγοράκη που είχε τυπωθεί το 2004 από τα «Χανιώτικα νέα» αλλά και την δίτομη έκδοση «Η εφημεριδογραφία στην Κρήτη 1831-1913» του Ξενοφώντα Παγκαλιά, μια έκδοση του «Μουσείου Τυπογραφίας Γιάννη και Ελένης Γαρεδάκη».
Εφημερίδα «Άμυνα»
Χανιά, 1885
Στοιχεία της εφημερίδας:
* Η εφημερίδα «Άμυνα» εκδόθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου του 1885 στα Χανιά
* Διευθυντής και Συντάκτης ήταν ο Ιω. Γ. Παπαδάκης ενώ ο Υπεύθυνος και εκδότης ο Γεώργιος Χ. Γυπάκης
* Κυκλοφορούσε κάθε Σάββατο και ήταν τετρασέλιδη, τρίστηλη ωστόσο το φύλλο 21 (1/2/ 1886) είχε τυπωθεί οκτασέλιδο
*Το φύλλο 64 (10/11/1886) είναι το τελευταίο υπό τη διεύθυνση του Παπαδάκη
Ο γνωστός μας από την έκδοση των «Απτέρων» Ιωάννης Γ. Παπαδάκης, παρά τις προσωπικές του περιπέτειες και διώξεις από την εξουσία, δεν πτοείται και συνεχίζει ως διευθυντής και συντάκτης της νέας εφημερίδας «Άμυνα», ιδιοκτησίας του Γεωργίου Γυπάκη. Εξακολουθεί να αντιπολιτεύεται τη Γενική Διοίκηση και την κακοδιαχείριση της εξουσίας στην Κρήτη.
Αν και δεν χρησιμοποιεί την ίδια φραστική έξαρση όπως την περίοδο των «Απτέρων», η κριτική του είναι τόσο ουσιαστική όσο και αμείλικτη.
Η ύλη της εφημερίδας περιείχε εκτός των πολιτικών άρθρων, τοπικές ειδήσεις ποικίλου περιεχομένου, ειδήσεις από την έδρα της Υψηλής Πύλης, τηλεγραφήματα συνήθως από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μεγαλουπόλεις και από τη Ρωσία αλλά και μικρά ή μεγάλα άρθρα με αφορμή κάποιο επίκαιρο γεγονός, δικαστικά, πατριαρχικά και ειδοποιήσεις (διαφημίσεις).
Το προσωπικό των εφημερίδων της εποχής πρέπει να αποτελούσαν ο συντάκτης ο εκδότης (αν δεν ήταν το ίδιο πρόσωπο) και κάποιος τυπογράφος. Το πιο πιθανόν είναι ότι ο συντάκτης ήταν ο ίδιος και τυπογράφος όπως στην περίπτωση του Στ. Καλαϊτζάκη. Στ. Αλεξίου κ.ά. Ένα τυπογραφείο που έπρεπε να είχε αρκετά άτομα στο προσωπικό του, ήταν σίγουρα το κυβερνητικό τυπογραφείο, ιδιαίτερα την εποχή που η εφημερίδα έβγαινε στην ελληνική και τουρκική. Η εφημερίδα εκδιδόταν με μεγαλύτερη συχνότητα και περιείχε περισσότερες σελίδες απ’ ότι οι πολιτικές, πράγμα που σημαίνει ότι είχε και το ανάλογο προσωπικό.
