«Παράθυρο» στο παρελθόν των Χανίων μέσα από την εφημεριδογραφία άλλων εποχών, ανοίγει η στήλη «Χανιώτικος Τύπος 1831-1981». Η στήλη βασίζεται στην ομότιτλη έκδοση του Μιχάλη Γρηγοράκη που είχε τυπωθεί το 2004 από τα «Χανιώτικα νέα» αλλά και την δίτομη έκδοση «Η εφημεριδογραφία στην Κρήτη 1831-1913» του Ξενοφώντα Παγκαλιά, μια έκδοση του «Μουσείου Τυπογραφίας».
«ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ»
Θέρισο, 1905
Στοιχεία της εφημερίδας:
* Η εφημερίδα εκδόθηκε στις 5 Ιουλίου 1905 στο Θέρισο
* Ήταν το επίσημο έντυπο των επαναστατών του Θερίσου
* Δεν είχε συγκεκριμένο αριθμό σελίδων, ήταν δίστηλη, σχήματος 21×31,5
Η «Επίσημος Εφημερίς της Επαναστατικής Συνελεύσεως», ήταν το επίσημο έντυπο των επαναστατών του Θερίσου. Τυπώνονταν στο Θέρισο. Η διάρκεια έκδοσης ήταν βραχεία (μόλις 10 φύλλα) με άτακτη περιοδικότητα και αριθμό σελίδων των φύλλων της. Κάτω από την προμετωπίδα δημοσιεύεται η «Περίληψις των Εμπεριεχομένων».
Το περιεχόμενο της αποτελείται από διάφορα έγγραφα, επιστολές της Επιτροπής της Βουλής και απαντήσεις των ηγετών της Επανάστασης Ελ. Βενιζέλου, Κ. Φούμη και Κ. Μάνου, διάφορα ευχαριστήρια, μικρές ειδήσεις, εκθέσεις των αρχών, υπομνήματα, εγκύκλιους της Επαναστατικής Συνελεύσεως, πρακτικά συνεδριάσεων της Επαναστατικής των Κρητών Συνελεύσεως κ.ά. Εκδόθηκε μόνο για την εξυπηρέτηση των αναγκών της Επανάστασης.
Ας σημειωθεί ότι το σύνολο των σελίδων και των δέκα φύλλων ήταν είκοσι επτά (τέσσερα εξ αυτών είχαν μόνο μία σελίδα).
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η επιστολή των αρχηγών της Επανάστασης προς τους Γενικούς Προξένους των τεσσάρων προστάτιδων δυνάμεων, τον Οκτώβριο του 1905, την οποία υπογράφουν οι Ελ. Βενιζέλος, Κ. Φούμης και Κ. Μάνος και επισημαίνουν μεταξύ άλλων, πως: «Τα μόνα ζητήματα, άτινα υπολείπεται να ρυθμισθώσι διά της ευμενούς παρεμβάσεως των Δυνάμεων, είνε ο τρόπος της καταθέσεως των όπλων, και η έκτασης την οποίαν θέλει λάβει η εξασφάλισης της προσωπικής ελευθερίας πάντων εκείνων όσοι έλαβαν μέρος εις την επανάστασιν.
Ως προς το ζήτημα των όπλων πρέπει να ληφθή υπ’ όψει ότι και διαρκούσης της Οθωμανικής κυριαρχίας, το δικαίωμα του έχειν πολεμικά όπλα είχεν εξασφαλισθή εις τον κρητικόν λαόν διά των αυτοκρατορικών φιρμανίων του 1858 και του 1877».
