Εθελοντής στη βόρεια Ελλάδα και στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης της πανδημίας ο Χανιώτης θωρακοχειρούργος Μανώλης Καπετανάκης. Από το “Τζάνειο Νοσοκομείο” στον Πειραιά, όπου εργάζεται, βρέθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης και στη ΜΕΘ Covid πριν από μερικές ημέρες για να ενισχύσει εθελοντικά τους συναδέλφους του.
Για την εμπειρία της καθημερινής “μάχης” απέναντι στον κορωνοϊό ο Μανώλης Καπετανάκης μιλάει στα “Χ.Ν.”.
«Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2020 από την μετεκπαίδευση μου στην Ιρλανδία, είχα προτάσεις να συνεχίσω σε Ιταλία και Αμερική. Ξεσπάει η πανδημία και για οικογενειακούς λόγους ( δεν αφήνεις πίσω παιδί και γυναίκα για να φύγεις στο εξωτερικό) αλλά και επειδή σκέφτηκα πως εδώ θα υπάρχουν δυσκολίες και θα χρειαστεί η προσφορά μου, αποφάσισα να μείνω στην Ελλάδα. Τον Μάιο διορίστηκα ως επικουρικός επιμελητής στην εντατική του “Τζάνειου Νοσοκομείου” και από το Σεπτέμβριο αποσπάστηκα στην κλινική του κορωνοιού στο ίδιο νοσοκομείο. Αρχικά είχαμε 15 κρεβάτια που έφτασαν τα 60 σταδιακά», λέει ο γιατρός στα “Χ.Ν.”
Ως θωρακοχειρουργός μας εξηγεί πως έχει μια συνάφεια με την ειδικότητα του πνευμονολόγου, υπάρχουν κοινά σημεία και στενή συνεργασία για αυτό και η προσφορά του στους ασθενείς με κορωνοίο είναι σημαντική.
Ο νομός Πιερίας και η Κατερίνη ήταν από τις περιοχές που δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα από την πανδημία, όπως και το σύνολο της Βόρειας Ελλάδας.
«Υπήρχε μεγάλη διασπορά, αυξήθηκαν πάρα πολύ τα κρούσματα, χρειάσθηκαν νοσηλεία πολλοί πολίτες. Το σύστημα δεν είναι σχεδιασμένο για να αντέξει τόσο μεγάλες ροές ασθενών, και αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο. Οι συνάδελφοι και στην Κατερίνη αντιμετώπισαν τεράστιο φόρτο εργασίας, τα επαρχιακά νοσοκομεία δεν είναι όπως αυτά της Αθήνας που μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν. Η διασπορά ήταν μεγάλη και μέσα στην υγειονομική κοινότητα και πολλοί γιατροί και νοσηλευτές ασθένησαν ή βρίσκονταν σε καραντίνα. Χαρακτηριστικά από τους 5 παθολόγους του ΓΝ Κατερίνης οι 3 νόσησαν. Το συζήτησα με την οικογένεια μου, είχαν και αυτοί τις αναστολές τους και εγώ τους φόβους μου, όχι τόσο για την υγεία μου αλλά μήπως κολλήσω το παιδί, τη γυναίκα μου, τους συγγενείς μου. Τελικά αποφάσισα να πάω. Στο δρόμο για την Κατερίνη είχαμε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα, το όχημα μας ανατράπηκε και έκανε τρεις τούμπες. Ευτυχώς βγήκαμε όλοι σώοι, φορούσαμε τις ζώνες και πιστεύω πραγματικά ότι βοήθησε και ο θεός γιατί πηγαίναμε για κάτι καλό!», αφηγείται.
Η κατάσταση που βρήκε στην Κατερίνη στα μέσα του Δεκέμβρη ήταν δύσκολη. «Ήταν η εποχή που άρχισαν τα εξιτήρια να είναι περισσότερα από τις εισαγωγές, που να φαίνονται τα αποτελέσματα του lock down. Όλο το Νοσοκομείο βέβαια είχε γίνει αποκλειστικά για τον κορωνοιό, είχαμε 120 περιστατικά ενώ κάποιες μέρες πριν είχαν φτάσει τα 200. Η δική μας παρουσία εκεί ήταν για να αναλάβουμε εφημερίες, να ξεκουράσουμε τους συναδέλφους που είχαν καταπονηθεί πολύ…».
ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ
Στο διάστημα που έμεινε στην Κατερίνη τα συναισθήματα που βίωσε ο συνομιλητής ήταν κάτι παραπάνω από έντονα. « Αυτό που με συγκίνησε ήταν η αλληλεγγύη, η αγάπη των συναδέλφων, το πως μας αγκάλιασαν» αναφέρει αλλά δεν θα ξεχάσει και τις πολύ “στρεσογόνες” στιγμές.
«Σε μια εφημερία είχαμε δύο διασωληνώσεις η μια μετά την άλλη. Αρχικά σε ένα ασθενή που επιδεινώθηκε η κατάσταση της υγείας του όπως περιμέναμε και την ίδια ώρα σε ένα ασθενή που ενώ το πρωί ήταν πολύ καλά αντιμετώπισε οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια σε πολύ γρήγορο διάστημα. Χρειάσθηκε να αντιμετωπίσουμε σχεδόν την ίδια ώρα δύο πολύ δύσκολα περιστατικά που έχρηζαν άμεσης αντιμετώπισης», αφηγείται.
ΓΙΑΤΡΟΣ – ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Για τον Μανώλη Καπετανάκη το πιο σημαντικό είναι ένα γιατρός να παραμένει άνθρωπος, να μην μετατραπεί σε ένα “ψυχρό ρομπότ” όπως μας επισημαίνει. «Η ιατρική σαφέστατα είναι γνώση, είναι η μελέτη. Αλλά αυτό που πιστεύω είναι πως δεν θα σε κάνει η γνώση καλό γιατρό αλλά η ανθρωπιά! Το ανθρώπινο πρόσωπο, η κατανόηση, η επικοινωνία. Οι Έλληνες γιατροί είμαστε πολύ παρεξηγημένοι σε αυτό το κομμάτι. Έχω δει λίγους συναδέλφους να είναι δύστροποι, οι περισσότεροι ενδιαφέρονται πραγματικά για τους συνανθρώπους τους, θεωρούν τη δουλειά τους λειτούργημα και αυτό το είδα και το ένιωσα και στην Κατερίνη».
Μέσα σε όλα αυτά δεν θα μπορούσε να μην ανοίξει και μια συζήτηση για την ανάγκη στήριξης του δημόσιου συστήματος υγείας. «Δεν θα το πάω πολιτικά, γιατί η απαξίωση του συστήματος υγείας είναι διαχρονική. Δυστυχώς η οικονομική κρίση έφερε μεγάλη μείωση στους πόρους που δίνονταν για την υγεία στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, έφερε την υποστελέχωση, τη γήρανση του υγειονομικού προσωπικού, τη μείωση των μισθών, θέματα που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες στην Ευρώπη αλλά και παγκόσμια. Απέναντι στην πανδημία βρεθήκαμε χωρίς εφεδρείες, με μειωμένες δυνάμεις και για αυτό όλες οι χώρες πρέπει να δούμε πως θα βελτιώσουμε και πω θα ενισχύσουμε τα δημόσια συστήματα υγείας», λέει ο Χανιώτης γιατρός.
Υπέρ του εμβολίου
Φυσικά δεν μπαίνει κανένα ερώτημα για τη χρησιμότητα των εμβολίων. Ο Μανώλης Καπετανάκης τονίζει πως θα κάνει το εμβόλιο χωρίς δεύτερη συζήτηση. Και αυτό «όχι μόνο γιατί είμαι στην πρώτη γραμμή αλλά πιστεύω γιατί πιστεύω στην αξία των εμβολίων. Οι ιώσεις αντιμετωπίζονται με εμβολιασμούς, τα εμβόλια είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Ενημερώνομαι από επιστημονικά περιοδικά όχι από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, έτσι υπεύθυνα μπορώ να διαβεβαιώσω πως τα αποτελέσματα από τη δοκιμαστική χρήση των εμβολίων για την covid – 19 είναι πολύ θετικά, έχουν περάσει από όλα τα στάδια ελέγχου με πάνω από 30.000 εθελοντές, με όλες τις δικλείδες ασφαλείας. Ναι προχώρησαν πιο γρήγορα, σε απίστευτους χρόνους γιατί παρακάμφθηκε η γραφειοκρατία, γιατί δόθηκαν άμεσα μεγάλες χρηματοδοτήσεις, γιατί μπήκαν στη διαδικασία της έρευνας πολλά εργαστήρια σε όλο τον κόσμο. Να έχουμε εμπιστοσύνη και να ακούμε τους ειδικούς…».
