Για πρώτη φορά στη ζωή του, δεν έχει πατήσει πόδι στη στεριά εδώ και 7,5 μήνες, ενώ παραμένει άγνωστο το πότε θα καταφέρει να να επιστρέψει στην οικογένειά του, στα Χανιά. Ο λόγος για τον 35χρονο υποπλοίαρχο Γιάννη Κυριακάκη, έναν από τους 300.000 ναυτικούς παγκοσμίως, που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε πλοία, αφού λόγω της καραντίνας δεν τους επιτρέπεται να βγουν στη στεριά και να μεταβούν στα αεροδρόμια για τον επαναπατρισμό τους.
Το φορτηγό πλοίο στο οποίο βρίσκεται ο Γιάννης Κυριακάκης μαζί με 22 Ελληνες και Φιλιππινέζους ναυτικούς, είναι αγκυροβολημένο στην Ινδονησία. Η “κίτρινη παντιέρα” γι’ αυτούς είναι σηκωμένη εδώ και μήνες και η κάθε μέρα που περνάει βαραίνει όλο και περισσότερο τη δουλειά και την υγεία τους.
«Είναι το άγνωστο που δυσκολεύει την κατάσταση. Και για εμάς και για τις οικογένειές μας. Ας πούμε ήρθαμε εδώ ξέροντας ότι μετά θα πάμε Χονγκ Κονγκ και θα φύγουμε άλλα είμαστε εδώ ήδη 15 μέρες. Τώρα μας λένε πως το Χονγκ Κονγκ κλείνει και ανοίγει η Σιγκαπούρη» μας αναφέρει στην συνομιλία μας, η οποία γίνεται διαδικτυακά. Ευτυχώς το πλοίο διαθέτει ίντερνετ και δορυφορικό τηλέφωνο και η επικοινωνία με τους δικούς τους, γίνεται απρόσκοπτα, έστω και έτσι. Αν και το πλήρωμα έπρεπε να έχει αντικατασταθεί τον Μάιο, συνεχίζουν να δουλεύουν κανονικά. «Απλα επειδή είναι ιδιαίτερο επάγγελμα τίθεται πλέον θέμα ασφάλειας του κόσμου, καθώς η εργασία γίνεται υπό ψυχολογική πίεση πλέον. Οπότε αυξάνονται τα ποσοστά πιθανότητας ατυχήματος. Και ένα ατύχημα εδώ μπορεί να κοστίσει από ζωή μέχρι το καράβι το ίδιο» προσθέτει.
Ανάμεσα στους 22, υπάρχουν άτομα που ξεπερνούν τώρα και το όριο των 12 μηνών που θέτει η σύμβαση για την ναυτική εργασία (MLC) του 2006.
Μάλιστα, παρόλο που κάποια λιμάνια έχουν ανοίξει, οι ναυλωτές, για να μην υπάρχουν καθυστερήσεις, δεν βοηθούν στο να προχωρήσουν οι αλλαγές του πληρώματος ενώ υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες στη διαδικασία, αφού οι αντικαταστάτες θα πρέπει να μείνουν 14 μέρες σε καραντίνα σε ξενοδοχείο, ενώ ουσιαστικά κανένα εμπορικό πλοίο δεν γνωρίζει τόσο έγκαιρα, το ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός.
«Σε όσα λιμάνια πήγαμε δεν μας άφηναν να βγούμε έξω λόγω ιού»,μας λέει. Τον ρωτάμε πώς καταφέρνει να διαχειριστεί αυτήν την κατάσταση που είναι αδιανόητη για όλους εμάς που δοκιμαστήκαμε απλώς μένοντας στο σπίτι για δύο περίπου μήνες.
«Βιώνεις τον αναγκαστικό περιορισμό που σίγουρα σαν επαγγελματίας τον έχεις συνηθίσει, άλλα εκεί περνάς τα όρια, όποτε τίθεται θέμα ελέγχου του νου καθώς οι ισορροπίες αλλάζουν και είναι πολύ εύκολο να ξεσπάσεις σε κάποιο συνάδελφο» απαντά.
Κλείνουμε την κουβέντα με ευχές για ασφαλή και γρήγορη επιστροφή. Οσο για το επόμενο μπάρκο… αυτό σίγουρα θα καθυστερήσει.
