Δεν υπάρχουν “ανδρικά”κάστρα πουθενά, ούτε φυσικά στον αθλητισμό. Οι γυναίκες διαπρέπουν στις επιστήμες, στα γράμματα, στον πολιτισμό και φυσικά στα γήπεδα, στα γυμναστήρια, στους χώρους άθλησης. Αυτό αποδεικνύουν και τα λεγόμενα τριών Χανιωτισσών που ξεχωρίζουν σε αθλήματα που πριν από κάποιες δεκαετίες η συμμετοχή του γυναικείου φύλου κάθε άλλο παρά συνηθισμένη ήταν…
ΕΜΜΑΝΟΥΕΛΑ ΚΑΤΖΟΥΡΑΚΗ: «Κάθε βολή και διαφορετική…»
Με το μεγάλο όνειρο της συμμετοχής στην Ολυμπιάδα ζει η 19χρονη Εμμανουέλα Κατζουράκη, αθλήτρια της εθνικής ομάδος κυνηγετικού όπλου (skeet). Μπορεί να χειρίζεται άριστα το δίκανο, όμως απέναντι στη νεαρή κοπέλα μόνο… απειλή δεν νιώθεις. Χαμογελαστή, μας εξηγεί πώς άρχισε να ρίχνει με ένα αεροβόλο πιστόλι όταν ήταν 14. «Μου άρεσε ως εμπειρία και κάποια στιγμή ζήτησα από τους γονείς μου να με πάνε στο σκοπευτήριο. Πολύ γρήγορα από το πιστόλι πήγα στο δίκανο με τον Γιώργο Σαλαβαντάκη προπονητή. Ξεκίνησα με ξένο όπλο και ξένα φυσίγγια, κέρδισα το πανελλήνιο πρωτάθλημα, συμμετείχα σε διεθνείς αγώνες, έφτασα μέχρι την 4η θέση στο Πανευρωπαϊκό…».
Τι ενδιαφέρον μπορεί να βρει μια νέα γυναίκα σε ένα άθλημα με όπλο, στόχος, σφαίρες…
«Η σκοποβολή είναι άθλημα ψυχολογίας και όσο και αν φαίνεται απίστευτο και αντοχής ειδικά στους αγώνες. Προσωπικά νιώθω μια απίστευτη ηρεμία όταν ασχολούμαι με την σκοποβολή. Ο πήλινος στόχος είναι κινούμενος και κάθε βολή είναι διαφορετική. Σε επηρεάζουν οι καιρικές συνθήκες, μπορείς να ρίξεις γρήγορα ή αργά, ενώ η όλη διαδικασία σε κρατάει σε εγρήγορση ενώ και για τους θεατές είναι θεαματική και με δράση αρκεί να γνωρίζουν τους κανόνες ώστε να μπορούν να παρακολουθήσουν. Δυστυχώς δεν προβάλλεται τόσο πολύ από τα Μέσα! Αν προβάλλονταν και υπήρχε και μια επεξηγηματική περιγραφή θα ήταν καλύτερα» απαντάει η Εμμανουέλα συμπληρώνοντας πως οι φίλοι και οι συγγενείς της ήταν πάντα δίπλα της στην επιλογή της να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο άθλημα.
Η επιτυχία της Αννας Κορακάκη (ολυμπιονίκης και παγκόσμια πρωταθλήτρια στο πιστόλι) όπως ήταν φυσικό έριξε “φως” αρκετές φορές στο άθλημα της σκοποβολής γυναικών τα τελευταία χρόνια. Προκειμένου να έχει τη χαρά της συμμετοχής στους αγώνες η Εμμανουέλα έχει πάρει αναβολή από τις σπουδές της στην φαρμακευτική προκειμένου να προετοιμαστεί. «Είναι κάτι δύσκολο αλλά είναι το όνειρο μου. Αποτελούν πρόκληση οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Εχει να συναγωνιστείς με αθλητές από χώρες όπως η Ιταλία, η Ρωσία, η Κίνα και η ΗΠΑ που επενδύουν πολλά χρήματα» αναφέρει η αθλήτρια που πέρα από τον προπονητή της έχει να πει τα καλύτερα λόγια για τους αθλητές Νίκο Μαυρομάτη και Μάκη Μήττα, ενώ τρέφει μεγάλο σεβασμό για τις αθλήτριες Κim Rhode και Danka Bartekova που είναι πρωταθλήτριες στο κυνηγετικό όπλο.
Στα Χανιά η σκοπεύτρια προπονείται στο Καμπάνι «το μόνο εθνικό σκοπευτήριο, με φόντο καθαρό ουρανό με αποτέλεσμα να βλέπεις καθαρά τον στόχο για αυτό και όταν έχουμε αγώνες γίνονται μεγάλες επιδόσεις».
Δεν θα μπορούσαμε να αποφύγουμε να
ρωτήσουμε την Εμμανουέλα για το πώς βλέπει η ίδια τις πρακτικές οπλοχρησίας και οπλοκατοχής που διατηρούνται ακομα στην Κρήτη.
«Φυσικά είμαστε ενάντια σε αυτές τις λογικές και στους πυροβολισμούς σε γάμους και σε πανηγύρια. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν ασχολείσαι με την σκοποβολή είναι οι κανόνες ασφαλείας και ο σεβασμός τους» καταλήγει.
ΑΘΗΝΑ ΚΡΗΤΙΚΑΚΗ: Πρωταγωνίστρια των βαρών
Τα βάρη δεν είναι… πρόβλημα για την 24χρονη Αθηνά Κρητικάκη απόφοιτο της Γυμναστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης που από τα 14 της ασχολείται με την άρση βαρών, πολλά από αυτά σε επίπεδο πρωταθλητισμού.
Όταν ακούει κάποιος ότι μια γυναίκα ασχολείται με την άρση βαρών, είναι λογικό να του γεννιούνται ερωτήματα γιατί και πώς; «Ημουν από μικρή στο στάδιο, στις ακαδημίες του “Κύδωνα” πρώτα στη σφύρα, μετά στην άρση βαρών. Θα έλεγα ότι μου αρέσουν τα αθλήματα δύναμης και επέλεξα την άρση βαρών. Πώς το αντιμετώπισαν συγγενείς και φίλοι; Οι γονείς ήταν πάντα δίπλα μου, οι φίλοι μου στην αρχή το πήραν στην πλάκα. Μου έλεγαν “θα γίνεις σαν αγόρι με την άρση βαρών” ή “θα πάρεις κιλά”, ή “θα σε καλούμε όταν θέλουμε να δείρουμε κάποιον”. Όμως όλοι με στήριξαν και ήταν δίπλα μου στις επιλογές μου» απαντάει η κοπέλα.
Ξεκινώντας το 2011 την άρση βαρών, γρήγορα ο προπονητής της διαπίστωσε ότι έχει ταλέντο και ικανότητες. Σε ηλικία 16 ετών πήγε στο παγκόσμιο κορασίδων και έγινε μέλος της Εθνικής Ομάδας. «Η συμμετοχή στο παγκόσμιο στο Κόζιτσε της Σλοβακίας ήταν μια καταπληκτική εμπειρία για μένα. Γενικά η συμμετοχή σε αγώνες μου άρεσε πολύ, πήρα πολλές πρώτες θέσεις σε πανελλήνια πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών και την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό κορασίδων» λέει η Αθηνά, που θυμάται ως καλύτερη χρονιά της το 2013 καθώς ήταν γεμάτη επιδόσεις και καλές θέσεις σε αγώνες.
Η ίδια πιστεύει ότι η άρση βαρών «σίγουρα δεν είναι ένα άθλημα για όλους. Εχει κορίτσια και κάποιες χώρες έχουν παράδοση σε αυτό. Αλλά δεν προωθείται πολύ από τα μέσα ενημέρωσης και δεν έχει μεγάλη προβολή. Φαίνεται λίγο στατικό ως άθλημα, βλέπεις έναν άνθρωπο να σηκώνει βάρη, αλλά από πίσω έχει πολύ ψυχολογία και τακτική». Οσο για τις σκέψεις του αθλητή καθώς σηκώνει τα βάρη η αθλήτρια απαντάει πως «προσπαθεί να μένει συγκεντρωμένος στο στόχο του. Εγώ είχα μια συγκεκριμένη τακτική. Εβγαινα πριν τον αγώνα και επέλεγα ένα σημείο στο βάθος, το οποίο και κοίταζα όταν ανέβαινα στο πλατό. Ετσι συγκεντρωνόμουν, ήμουν μόνο εγώ, η μπάρα και τα βάρη».
Εδώ και ένα χρόνο η Αθηνά ασχολείται με χόμπι με τα βάρη, δεν κάνει πρωταθλητισμό. Ηταν μια συνειδητή απόφαση καθώς «για να κάνεις πρωταθλητισμό πρέπει να είσαι αφοσιωμένος 100%. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ προπονήσεις, αγώνες. Δεν έχεις άλλη επιλογή! Προτιμώ να σηκώνω πλέον τα βάρη για μένα». Συνειδητή απόφαση ήταν να μην μπλέξει με το ντόπιγκ, μια πρακτική δυστυχώς συνηθισμένη γενικά στην άρση βαρών.
Μια γυναίκα που ασχολείται με την άρση βαρών μπορεί να διατηρεί τη θηλυκότητα της είναι το τελευταίο ερώτημα. «Εννοείται φυσικά, είναι μύθος και στερεότυπα που καταρρίπτονται όλα αυτά ότι μια γυναίκα που σηκώνει βάρη πρέπει να έχει τη σωματική διάπλαση του άνδρα. Μια γυναίκα στα 49, στα 55, στα 71 κιλά μπορεί να σηκώνει πολλά βάρη αλλά να έχει τέλειο σώμα!» απαντάει η Αθηνά, που τελείωσε την καριέρα της με επίσημες επιδόσεις τα 67 κιλά στο αρασέ και τα 80 στο ζετέ και ανεπίσημα 69 αρασέ 84 ζετέ !
ΜΕΛΠΩ ΜΕΛΑΚΗ: Ντρίπλες γένους θηλυκού
Θαυμάζει τον Μέσι και τη Μπαρτσελόνα, ενώ στα γήπεδα τη γνώρισαν με το 10 στην πλάτη, πριν υπηρετήσει την απαιτητική θέση του στόπερ. Ο λόγος για την αρχηγό της γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας του Α.Ο. Χανιά Μέλπω Μελάκη που από παιδί επέλεξε να αφοσιωθεί στα κοντρόλ, τις πάσες και τα γκολ. Στην αρχή με αντιπάλους αγόρια και στη συνέχεια στο πανελλήνιο πρωτάθλημα γυναικείου ποδοσφαίρου όπου μαζί με τις συμπαίχτριές της φιλοδοξούν μελλοντικά να φέρουν τα Χανιά στα “σαλόνια” της Α’ Εθνικής.
Το “μικρόβιο” του ποδοσφαίρου το κόλλησε από πολύ μικρή ηλικία, όπως μας εξομολογήθηκε: «Στα Ροδοπού ήταν περισσότερα τα αγόρια κι έτσι όταν μαζευόμασταν να παίξουμε, παίζαμε μπάλα». Σταδιακά το παιχνίδι έγινε πάθος και με την παρότρυνση του πατέρα της, ο οποίος υπήρξε παλιός αθλητής, η Μέλπω γράφτηκε στην τοπική ομάδα όπου έκανε τα πρώτα ποδοσφαιρικά της βήματα ως αθλήτρια.
«Οταν ξεκίνησα έπαιζα με τα αγόρια γιατί δεν υπήρχε ομάδα για μικρά κορίτσια και συμμετείχα κανονικά και στους αγώνες», σημειώνει γυρίζοντας πίσω το ρολόι του χρόνου. Σημαντικός σταθμός στην πορεία της υπήρξε η γυναικεία ομάδα του Α.Ο. Χανιά όπου βρέθηκε σε ηλικία 16 ετών και παίζει τα τελευταία 2 χρόνια.
Πώς όμως έκαναν δεκτή την απόφασή της να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο συγγενείς και φίλοι; «Είναι αλήθεια ότι δεν είναι συνηθισμένο τα κορίτσια να παίζουν ποδόσφαιρο αλλά η οικογένειά μου το δέχθηκε καλά. Το μόνο που μου είπαν είναι να προσέχω γιατί είναι “σκληρό” άθλημα».
Πάντως και τα αγόρια με τα οποία έπαιξε ως συναθλήτρια μαζί τους τα προηγούμενα χρόνια την αντιμετώπισαν ισότιμα, ενώ και το κλίμα στη γυναικεία ομάδα του Α.Ο. Χανίων είναι εξαιρετικό όπως λέει: «Είμαστε μια πολύ δεμένη ομάδα και υπάρχει καλή συνεργασία μεταξύ μας, με τον προπονητή και τη γυμνάστριά μας. Το διασκεδάζουμε και ταυτόχρονα είμαστε συνεπείς και πειθαρχημένες στις προπονήσεις και τους αγώνες».
Αλλωστε το ποδόσφαιρο για τη Μέλπω είναι ένα άθλημα που συνδυάζει την ευχαρίστηση με την εκμάθηση βασικών αξιών όπως το ομαδικό πνεύμα, η συνεργασία, η επιδίωξη της νίκης, η αποδοχή της ήττας κ.ά.
Στα αθλητικά της όνειρα κυριαρχούν τρεις βασικοί στόχοι: να καταφέρει να κερδίσει μια θέση στην εθνική ομάδα, να παίξει σε ομάδα του εξωτερικού και να σπουδάσει γυμνάστρια.
Λίγο πριν κλείσουμε τη κουβέντα μας τη ρωτήσαμε αν θεωρεί ότι το ποδόσφαιρο “αφαιρεί” θηλυκότητα από τα κορίτσια που ασχολούνται μαζί του: «Το ποδόσφαιρο είναι και για άντρες και για γυναίκες. Νομίζω, δε, ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο είναι κάτι ιδιαίτερο, ξεχωριστό για τους θεατές. Γι’ αυτό και στα παιχνίδια μας το κλίμα στην εξέδρα είναι πολύ καλό. Από εκεί και πέρα, δεν πιστεύω ότι τα κορίτσια που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο χάνουν σε θηλυκότητα. Μπορεί το ποδόσφαιρο να είναι ένα σκληρό άθλημα, αλλά οι γυναίκες μπορούν να αντεπεξέλθουν μια χαρά στις απαιτήσεις που έχει».
