Η εφηµερίδα παρουσίασε χθες ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τον κάµπο των Βουκολιών στον νοµό Χανίων.
∆εξαµενές απ’ όπου χάνονται εκατοντάδες κυβικά νερού καθηµερινά, δίκτυα υδροάδρευσης 40ετίας πραγµατικά ‘‘σουρωτήρια’’…
Συνεπώς, η λειψυδρία δεν είναι η µοναδική αιτία για την ανοµβρία µετά το στέρεµα των πηγών του Σεµπρωνιώτη.
Τα είπαµε, τα συµφωνήσαµε, να κλείσουµε λοιπόν το κεφάλαιο.
Οι τοπικές αρχές πρέπει να καταβάλλουν κάθε ειλικρινή προσπάθεια για να εκσυγχρονίσουν το δίκτυο υδροάδρευσης.
Ό,τι ‘‘µαδάει’’ έχουν χρέος να ξανανθίσει.
Το πλεονέκτηµα του νερού είναι ότι δεν πρέπει να χάνεται.
Έτσι η στρατηγική για την αντιµετώπιση της ανοµβρίας αποκτά µια διάσταση που ανταποκρίνεται στο 2024, υπό το βάρος της πίεσης της κλιµατικής κρίσης.
Αν δεν αναλογιστούµε το βάρος της πίεσης της κλιµατικής κρίσης σήµερα κιόλας, δεν θα µπορέσουν ποτέ να γίνουν τα στρατηγικά βήµατα αντιµετώπισής της.
Πρώτα θα λύσουν τα αυτονόητα και µετά θα ξεκινήσει η διαβαθµισµένη προοπτική αναβάθµισης του στρατηγικού σχεδίου.
Όλα ξεκινούν από την αρχή για τις τοπικές αρχές.
Ποιος φταίει;
Ο Χατζηπετρής…
Είναι απλώς µια αντικειµενική κατάσταση την οποία καλούνται να διαχειριστούν.
Χωρίς ούτε ένα λεπτό καθυστέρηση.
Η λειψυδρία δεν εξαρτάται από επιθυµίες, προθέσεις ή δηλώσεις.
Ειδικά από δηλώσεις.