Χάνοντας από την εξοικονόμηση

Τα πολλά και διαχρονικά προβλήματα στο πρόγραμμα δακοκτονίας βρέθηκαν στο επίκεντρο της διευρυμένης συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Πλατανιά που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη το βράδυ με τη συμμετοχή θεσμικών και υπηρεσιακών παραγόντων της Περιφέρειας και επιστημονικών φορέων (αλλά και την απουσία των βουλευτών του νομού). Δύο από τις κυριότερες αιτίες που επισημάνθηκαν είναι η υποχρηματοδότηση και το πεπαλαιωμένο θεσμικό πλαίσιο που χρονολογείται από το 1953(!). Ως προς τη χρηματοδότηση του προγράμματος τα νούμερα που αναφέρθηκαν μιλάνε από μόνα τους: Από τα 17 εκατ. ευρώ που δίνονταν από την κεντρική εξουσία για τη δακοκτονία στην Κρήτη το 2008, φτάσαμε σε λιγότερα από 8 εκατ. ευρώ το 2019 χρόνια. Θα μπορούσε, βέβαια, να υποστηρίξει κανείς ότι οι μεγάλες περικοπές που έγιναν τα τελευταία χρόνια, επιβλήθηκαν στο πλαίσιο της δημοσιονομικής πολιτικής των μνημονίων και του… εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών. Ομως το παράλογο και το λάθος της πολιτικής των μεγάλων οριζόντιων περικοπών στις κρατικές δαπάνες, αναδεικνύεται φέτος σε όλο τους το εύρος με τις μεγάλες καταστροφές που σημειώθηκαν από τον δάκο: Για να εξοικονομήσει το κράτος 9 – 10 εκατ. ευρώ από τη δακοκτονία στην Κρήτη, οι παραγωγοί, η πραγματική οικονομία και κατ’ επέκταση τα δημόσια ταμεία στερήθηκαν έσοδα που υπολογίζονται σε πάνω από 100 εκατ. ευρώ. Εν κατακλείδι, απαιτείται άμεσα να αλλάξουν πολιτική το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η κυβέρνηση για να χρηματοδοτηθεί επαρκώς και να στηριχθεί η αγροτική παραγωγή ελαιολάδου. Από μια τέτοια αλλαγή ρότας μόνο κερδισμένοι θα υπάρξουν…