Χαρουπιά

Ένα μεσημέρι αρχή σαρακοστής, με βρήκε στη φύση, καθισμένο στην γη, στον ίσκιο ενός δέντρου. Η τροπική ζώνη στην Κρήτη μεταβάλλει την Άνοιξη σε καλοκαίρι, και ένα απλό πανωφόρι είναι αρκετό. Σύντροφος, ένα τυχαίο ανάγνωσμα από το τετραΕυαγγέλιο, αυτό της παραβολής του Ασώτου. Το δέντρο που με φιλοξενεί στον ίσκιο του, βρίσκεται έξω από ένα ιστορικό, έρημο πια Μοναστήρι, της Μονής Ασωμάτων. Πριν ξεκινήσω την ανάγνωση, ταξίδεψα για λίγο. Πήγα πενήντα περίπου χρόνια πίσω, στον ίδιο χώρο. Έσφυζε τότε από ζωή, εκδρομείς, διερχόμενοι, προσκυνητές, παιδιά να παίζουν, και όλα αυτά, σαν μία παρέα. Οι κουβέρτες στρωμένες στον πράσινο τάπητα της φύσης, οι επισκέπτες κάθονται, τρώνε και απολαμβάνουν τους ήχους από τα τρεχούμενα τότε νερά.

Σήμερα, απόλυτη ησυχία, ερημιά. Ας είναι, σκέφτηκα, και άρχισα να διαβάζω. Στο τέλος της παραβολής, έστρεψα το βλέμμα μου στον ουρανό, ν’ αρθώ πιο κοντά στα Θεία λόγια. Το δέντρο που με φιλοξενούσε ήταν χαρουπιά, σαν τα χαρούπια της παραβολής που μόλις διάβασα. Διατροφικός θησαυρός τα χαρούπια, σκέφτηκα. Επίσης δηλώνουν και σταθερότητα μέτρων και σταθμών. Οι σπόροι του χαρουπιού ή κερατίου, λέγονται καράτια. Η απόλυτη ακρίβεια του βάρους τους, έδωσε το όνομά τους στην μέτρηση του χρυσού.
Στα χείλη όμως του Θείου λόγου, περιγράφεται παραβολικά η αμαρτία.

‘Έκοψα ένα, και το δοκίμασα ξερό όπως ήταν. Στην μια μου παλάμη το χαρούπι. Στην άλλη οι σπόροι του, πραγματικό θαύμα της φύσης. Μαύρα μικρά μαργαριτάρια, πανομοιότυπα και ισοβαρή, με απόλυτη ακρίβεια που κάνουν την επιστήμη να αναρωτιέται.
Γεύση, αφή, ακοή, όραση και όσφρηση, είχαν αντιληφθεί απολύτως τον καρπό. Με μια μόνο διαφορά. Η μετάλλαξη της γεύσης από γλυκιά σε στυφή!!
Με ξεγέλασε, σκέφτηκα. Έδωσα σημασία στο φυσικό και διατροφικό κάλλος, αλλά μια αίσθηση, η γεύση, διαμαρτύρεται.
-Δεν το θέλω, λέει, είναι στυφό.
-Ναι, αλλά οι υπόλοιπες διαφωνούν μαζί σου, της είπα.
-Σωστά πράττουν, μου απάντησε, αλλά εγώ δεν το θέλω.
-Ναι, αλλά εγώ πρέπει να βρώ απαντήσεις, της αντέκρουσα.
-Μπράβο, τώρα άρχισες να σκέφτεσαι. Μην κατεβάζεις λοιπόν αμάσητα ότι σου δίνουν.

Μείνε εγκρατής και πέρασέ τα από την ανάλογη επεξεργασία, έτσι ώστε να μην σε βλάπτουν. Ακόμα και η φύση προνοεί με ανάλογα παραδείγματα να σε προφυλάξει από επιρροές με παγίδες που κατεβαίνουν αμάσητες. Ακόμα όμως και αν συναινούν όλες οι αισθήσεις σε κάτι διατροφικό ή μη, άκου μήπως διαμαρτύρονται άλλες δυνάμεις που διαθέτεις, και μην τις αγνοείς.

-Σε ευχαριστώ, είπα, αν και για γεύση δεν περίμενα ότι διαθέτεις τόσο σοφά επιχειρήματα.