Χαιρέτα μου τον Πλάτανο…

» Με περιμένουν στο lux ξενοδοχείο να πάω να κουβεντιάσω κι εγώ με το Brussels group.
Να πω τον καημό του ήσυχου ανθρώπου που σηκώνεται το πρωί, πάει σε έναν προορισμό και το βράδυ γυρίζει αποκαμωμένος από τις πέτρες της ζωής και τον ορυμαγδό των πληροφοριών που συγκεντρώνει.
Γιατί κουράζουν οι πληροφορίες, όταν τις μασκαρεύεις και τις γαρνίρεις ανάλογα με τις επιδιώξεις σου…
Τους είπα «Good morning boys». Τον Μανολιό με το καινούργιο το κουστούμι τον ξέρετε;
Με κοίταξε το Brussels group όλο αμηχανία και τεχνοκρατική υπεροψία. Σαν να ήρθαν οι Ινδιάνοι να γυρέψουν χάντρες και καθρεφτάκια…
«Βoys, τι θ’ απογίνει το γκουβέρνο;».
Μου αποκρίθηκαν σαν ορκωτοί λογιστές ζητώντας να τους φέρω χαρτιά γεμάτα νούμερα. Νούμερα, νούμερα, νούμερα.
Στο τέλος τα “boys” ζήτησαν τσάι· ούτε που με κοίταξαν καθόλου. Νούμερα, χαρτιά, τσάι και νερό για τη σωτηρία της Ελλάδας.
Υδαρή ατμόσφαιρα!
Ας πηγαίνω. Χαιρέτα μου τον Πλάτανο…