Χέρι – χέρι με τους 17άρηδες

Πώς, στ’ αλήθεια, να αισθάνθηκε ένας 17άρης που στήθηκε για πρώτη φορά στην ουρά, μπροστά από μια κάλπη;
Ισως αυτό να είναι το πιο κρίσιμο πολιτικό ερώτημα των τελευταίων εκλογών.
Εμείς οι μεγαλύτεροι σίγουρα δεν μπορούμε να δώσουμε μια πειστική απάντηση για όλους αυτούς που περνούν τον διάδρομο από την εφηβεία στην “διακεκαυμένη ζώνη”.
Υποψιάζομαι, όμως, το μέγεθος του δέους, την αμφιβολία του «αν μου είπε σωστά ο μπαμπάς», τη βαρύτητα της προσωπικής ευθύνης.
Συνήθως τα κόμματα εξουσίας σχεδιάζουν για τους νέους χωρίς τους νέους.
Στα σίγουρα και πάλι, όμως, στα 17 σου είσαι μικρός, ακόμη, για μια μεγάλη απόφαση.
Στα σίγουρα, πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί με τους 17αρηδες, στα σίγουρα και αυτοί πρέπει πρώτα να ρωτήσουν πριν αποφασίσουν.
Η αλήθεια βρίσκεται πάντα στη μέση.