Το στερεότυπο «να γίνουμε Ευρωπαίοι» κάποια στιγμή πρέπει να αμφισβητηθεί. Οι παλιοί, σοφά έλεγαν: «Με το καλλιά σου κάθιζε…», μα δεν μας έμαθαν θαρρώ να ξεχωρίζουμε αυτόν τον καλλιά. Μοιραία, όπου βολέψει, καθόμαστε κι εμείς θεωρούμε βέβαιο πως ο διπλανός μας, καλλιά θε να ’ναι από μας…
Kαι τα στερεότυπα είναι τόσο στέρεα και τυπικά πανάθεμά τα… Καρφώθηκαν με ατσάλινη πρόκα στο μυαλό μας, καθιστώντας την ανωτερότητα των Ευρωπαίων αδιαμφισβήτητη. Οι πλεονασματικές οικονομίες, τα πεντάστερα Νοσοκομεία, τα Πανεπιστήμια της χλιδής, οι καθαροί δρόμοι, οι ανανεώσιμες ενέργειες, η δημόσια διοίκηση είναι οι πύργοι του αδιάβλητου κάστρου τους.
Και αυτό το κάστρο, μα και οι δυνατοί του πύργοι, προς Θεού, είναι αδιαμφισβήτητα. Μακάρι να είχαμε και μεις οι αχρείοι ένα τέτοιο. Μα στο πλαίσιο ανθρώπινης υποχρέωσης για συνεχή αναθεώρηση -λέω ίσως- θα έπρεπε να ρίξουμε μια ματιά τι συμβαίνει και μέσα σ’ αυτό το κάστρο.
Να δούμε, βρε αδερφέ, αν οι πλεονασματικές τους οικονομίες προήλθαν από την επιβολή των οικονομικών τους συμφερόντων σε βάρος άλλων λαών…
Να δούμε αν τα πεντάστερά τους Νοσοκομεία φροντίζουν ασθενείς που συντηρούν οι φαρμακευτικές τους εταιρείες ώστε να είναι πάντα ασθενείς…
Να δούμε αν τα διαφημιζόμενα Πανεπιστήμια της χλιδής δημιουργούν τέτοιους ανθρώπους που να καίγονται και να φωτίζουν τη νύχτα κατά πως λέει ο Τάσος Λειβαδίτης.
Να δούμε αν οι καθαροί δρόμοι, συνδέονται με καθαρή καρδιά.
Να δούμε μήπως, λέω μήπως, κατασκευάζουν και πουλούν όπλα. Να δούμε αν δημιουργούν εμπόλεμες ζώνες για τα συμφέροντά τους.
Γιατί εμείς, σ’ αυτό το ερείπιο που ζούμε, η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε μήτε πύργους μήτε κάστρα.
Στα χώματα είμαστε κι σε λίγο που βλέπω να ’ρχεται η βροχή, η λάσπη θα μας πνίξει.
Ναι, έτσι είναι.
Πάρα ταύτα όμως αυτός ο άπλυτος Ελληνας, στο σύνολό του (και όχι αποσπασματικά), την ανθρωπιά του την έχει ψηλά…
Μπροστάρηδες οι νησιώτες του Αιγαίου…
Και αρχίζεις και προβληματίζεσαι πώς γίνεται ο άπλυτος να καταλαβαίνει πολλά που δεν καταλαβαίνουν οι αστραφτεροί του κάστρου και κυρίως εκείνα τα «γραμματιζούμενα» τ’ αμούστακα με το καλοχτενισμένο το μαλλί.
Και αρχίζεις να προβληματίζεσαι πώς γίνεται ο άπλυτος να καταλαβαίνει ποιος δημιούργησε την κατάσταση στη Συρία, ποιος τη συντηρεί και ποιος την εξοπλίζει.
Μας το είπε καθαρά:
«Τα πολυβόλα, δεν γνωρίζουν πως έχουμε μητέρα».
Εικάζω δεν το γνωρίζουν και οι κατασκευαστές τους.
Α!! ναι… μήτε κι οι καλοχτενισμένοι…
Μα μεις, αχ εμείς, γνωρίζουμε πως από τα ίδια παράλια της Μικράς Ασίας μπήκαν οι δικοί μας, τότε στη μικρασιατική καταστροφή και πήραν τις ίδιες βάρκες. Στα ίδια νησιά βγήκαν. Στα ίδια νερά πνίγηκαν. Και τότε τους αγκάλιασαν. Και τότε τους απώθησαν. Δικά μας παιδιά ήταν.
Και τώρα;
Μα τώρα, με την ιστορία πίσω μας, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε ούτε στιγμή για το τι πρέπει να κάνουμε.
Ούτε μια στιγμή.
Χίλιες φορές, λοιπόν, Σύρος παρά τέτοιος Ευρωπαίος…
*οικονομολόγος Ανωτάτης
Βιομηχανικής Σχολής Θεσ/κης
E-mail: eurohania@yahoo.gr
