Χημικά όπλα και πρόσφυγες

Η θάλασσα της Μεσογείου τις τελευταίες μέρες έχει γίνει μάρτυρας κάποιων γεγονότων. Αφενός είναι τα χημικά όπλα της Συρίας που οι ισχυροί της γης αποφάσισαν να δεχτεί το κορμί της και αφετέρου είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να τη διασχίσουν αναζητώντας μία καλύτερη ζωή, όπως έγινε τελευταία με τους 345 πρόσφυγες που έπιασαν οι δυνάμεις της FRONTEX.
Ισως να μην είναι καθόλου τυχαίο ότι πολλοί είναι από τη Συρία, αφού κοινός παρανομαστής είναι οι συνέπειες του πολέμου, αλλά και η εκμετάλλευση των λαών από τις ιμπεριαλιστικές χώρες και τις πολυεθνικές.
Και στις δύο περιπτώσεις η στάση του ελληνικού κράτους ήταν ίδια και υπαγορεύτηκε από το διευθυντήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη πρώτη περίπτωση διατάχθηκε η σιωπή, η μη αντίδραση σε μία εγκληματική ενέργεια που παραβιάζει κατάφορα όλους τους διεθνείς κανονισμούς ασφαλούς καταστροφής χημικών όπλων. Στη δεύτερη περίπτωση διατάχθηκε η άμεση επέμβαση. Δεν έχει καμία σημασία αν τους πρόσφυγες τους βρήκαν στα χωρικά ύδατα της Ιταλίας. Ισως γιατί η Ιταλία μετά τον φόρο αίματος της Λαμπεντούζα δεν θα μπορούσε να τους συμπεριφερθεί τόσο σκληρά όσο η Ελλάδα. Στην ουσία τους εγκλώβισαν, αφού από εδώ δεν μπορούν να πάνε νόμιμα στις χώρες προορισμού τους, (σύμφωνα με τη συνθήκη Δουβλίνο II) εκεί δηλ. που υπάρχει πρόνοια για τους πρόσφυγες και προοπτική για δουλειά. Μιλάμε για οικογένειες που δεν ζητάνε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από μια αξιοπρεπή διαβίωση, όπως όλοι οι άνθρωποι του κόσμου.
Η κοινωνία των Χανίων αντέδρασε άμεσα και θετικά και στις δύο περιπτώσεις. Στην πρώτη πραγματοποίησε μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και έδειξε με αγωνιστικότητα ότι τίποτα ακόμα δεν έχει τελειώσει. Στη δεύτερη έδειξε την μεγαλοψυχία της και αγκάλιασε με αλληλεγγύη τους πρόσφυγες. Η κοινωνία και όχι το κράτος.
Χημικά και πρόσφυγες δείχνουν με τραγικό τρόπο πώς μπορεί μία όμορφη γαλαζοπράσινη θάλασσα που έχει ζήσει ιστορικά γεγονότα, έχει γεννήσει μυθικούς ήρωες και έχει θρέψει εκατομμύρια ανθρώπους μπορεί να μετατραπεί σε άψυχο υγρό κορμί χωρίς ορίζοντα. Στο χέρι μας είναι να την ξανακάνουμε θάλασσα ειρήνης και πολιτισμού.