Χημικός σκουπιδότοπος η θάλασσά μας;

Γης, ουρανός, ήλιος και θάλασσα και μια φλόγα που μας κατακαίει και τη λένε Κρητικιά ψυχή, τούτα που μας βαστάζουν σα μεγαλονήσι και σαν Εθνος, ετούτα, μας κληροδότησαν Θεοί και προγόνοί μας. Μεγάλο αγαθό και βαρύ το χρέος να τα φυλάξουμε, να τα παραδώσουμε στις επερχόμενες γενιές.
Κι ολούθε της οικουμένης, ανατολή και δύση, βοράς και νότος, έρχονται πολυπλούμιστα τα καραβάνια να δούνε, να θαμάξουνε, να γεύονται κι όσοι μπορούνε να τα νιώσουν, να τα χαρούνε και να γυρίσουν πρεσβευτές στους τόπους τους, να διαλαλήσουν:
«Μωρέ σεις, η παράδεισος είναι νοτινά τσ’ Ελλάδας, απάνω σ’ ένα θεριό που κείτεται ανάμεσα δυο θάλασσες. Το Κρητικό και Λιβυκό πέλαγος».
Χρόνια αμέτρητα μοχτούμε να τα κρατήσουμε αμόλευτα τα προικιά ετούτα.
Είναι πολλοί, δε λέγω, που επιορκούν και μαγαρίζουν τα ιερά κόκκαλα των πατεράδων μας. Είναι και κάμποσοι εκφυλισμένοι πολιτικάντηδες που όμως, πήραμε σφουγγάρι και θα σβήσουμε τα χνάρια τους.
Κι ακόμα, βρεθήκανε σπιούνοι που τους κατάπιε το σκότος προτού βρωμέσουν τα χώματά μας.
Και την καταραμένη κρίση αθρώπων, θεσμών και ύλης, μπορεί και πνεύματος που διάγουμε, σε τούτα τα αγαθά αποβλέπουμε για να την ξεπεράσουμε. Γιατί, κατέχουν όλοι, πως οι κρητικοί είναι, μαθές, άντρες μπεσαλήδες. Και δε θα λυγίσουν μ’ απεναντίας θα δώσουν χέρι και στην υπόλοιπη Ελλάδα, να τη σύρουν όξω απ’ το καμίνι που μας ρίξανε οι ανεγκέφαλοι, οι κλέφτες κι οι μπαγαπόντες.
Γιατί ξέρουμε να βαδίζουμε σωστά άμα το θέλουμε, και μπορούμε να συμπαραστεκόμαστε όπου πρέπει.
Κι είναι ξέχωρα τση Κρήτης τα Χανιώτικα μέρη όπως Πλατανιάς, Λαφονήσι, Φαλάσαρνα κι άλλα πολλά.
Μαθεύτηκε όμως, πως η Συρία, λέει, θα αδρανοποιήσει τα επικίνδυνα υπολείμματα του χημικού οπλοστασίου της κι αντί να τα πετάξει στην πατρίδα τους, θα τα ρίξουν στη θάλασσα, ανοιχτά στα Φαλάσαρνα, σε διεθνή μεν ύδατα, αλλά στην κλειστή Μεσόγειο. Ηταν να τα πετάξουν στην Αλβανία, δεν τους αφήκανε, φύγανε.
Κι έρχονται να μετατρέψουν τη θάλασσά μας σε χημικό σκουπιδότοπο. Θα το δεχτούμε;
Τα ψάρια, μωρέ, η υδρόβια χλωρίδα, τα οστρακοειδή, οι αχτές μας, τα σμαραγδένια μας νερά, τα δαντελένια ακρογιάλια, τα θαλασσοπούλια, οι ψαράδες κι οι κολυμβητές μας, θα αντέξουν άραγες; Κι ως πότε;
Ανάγκη, να αφυπνιστούμε. Φορείς Πολιτισμού, Σύλλογοι, ξενοδόχοι, οικολόγοι και φυσικά πρόσωπα, γρηγορείτε.
Ευκαιρία που έχουμε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να προστατέψουμε όλη τη Μεσόγειο.
Η διαδικασία, λένε, ξεκίνησε.
Και πρέπει να παινέσουμε τα “Χανιώτικα Νέα” που πρώτα έφεραν στην επιφάνεια το θέμα ετούτο.