Κάθε εβδομάδα που περνάει είναι και πιο δύσκολη για όλους. Ωστόσο, υπάρχουν χόμπι που μπορούν να αποτελέσουν μία διέξοδο και να δώσουν νόημα στον χρόνο του εγκλεισμού. Οι “διαδρομές” μίλησαν με Χανιώτες που ασχολούνται με το χόμπι τους στο σπίτι και μας δίνουν ιδέες για το πώς μπορεί να περάσει κανείς τον χρόνο του δημιουργικά.
Φωτογραφία… εσωτερικού χώρου
Για το χόμπι της φωτογραφίας, και πώς μπορεί να προσφέρει διέξοδο ακόμα και μέσα στο σπίτι, μίλησε στις “διαδρομές” η Στέλλα Μανιουδάκη. «Για να πω την αλήθεια η πρόταση που μού κάνατε να μιλήσω για την εμπειρία μου γύρω από τη «φωτογραφία ως χόμπι στον καιρό της καραντίνας» δεν με ενθουσίασε αρχικά. Κι αυτό γιατί θεωρώ ότι κάτι που πρωτίστως ευχαριστεί εμένα προσωπικά δεν είναι αναγκαστικά άξιο αναφοράς και για την εφημερίδα. Με έπεισε, όμως, το επιχείρημα, ότι μπορεί η δική μου εμπειρία να δώσει λύση στα αδιέξοδα κάποιου άλλου ανθρώπου που βιώνει αρνητικά τον περιορισμό στο σπίτι, έχοντας ίσως εξαντλήσει άλλα ενδιαφέροντα, όσον καιρό διαρκεί αυτή η νέα πραγματικότητα της καραντίνας.
Για την φωτογραφία, λοιπόν, ας θυμηθούμε ότι, από μόνη της, η λέξη μας παραπέμπει στην “γραφή με φως”. “Γράφουμε”, δηλαδή, μια εικόνα με φως, που συνήθως δείχνει μια ιστορία. Ετσι, όσοι καταπιανόμαστε με την φωτογραφία, συνεχώς είμαστε στο κυνήγι αυτής της καταγραφής με το φως σημαντικών ή ασήμαντων ιστοριών. Οι περισσότεροι, δε, ερασιτέχνες φωτογράφοι, το κυνήγι αυτό το χρησιμοποιούμε, σαν μέσο εκτόνωσης από την όποια καθημερινότητά μας. Τον περασμένο μήνα, όμως, με την εμφάνιση της πανδημίας, λόγω του αναγκαίου περιορισμού των μετακινήσεών μας, σταμάτησαν οι φωτοβόλτες και οι εξερευνητικές φωτογραφικές περιηγήσεις όλων μας.
Ομως, την κάθε αναποδιά πρέπει να την αντιστρέφουμε και να την κάνουμε ευκαιρία. Παρατήρησα, λοιπόν στο σπίτι, το απόγευμα ότι οι απαλές σκιές από το φως του παραθύρου πέφτοντας πάνω στην βιτρίνα με τα ποτήρια, άλλαζαν σημαντικά το βράδυ, που άναβε το φωτιστικό και δημιουργούσαν μια άλλη διαφορετική ατμόσφαιρα μέσα στα ράφια. Έτσι άρχισα να φωτογραφίζω, τα ποτήρια και τα βιβλία που ήταν στα ράφια του σύνθετου, δοκιμάζοντας άλλοτε με το κινητό και άλλοτε με την φωτογραφική μηχανή. Επιπλέον χρησιμοποίησα διάφορα φωτιστικά του σπιτιού, από τα πορτατίφ του κομοδίνου ως και τα led από τα παλιά παιχνίδια των παιδιών, στην ουσία “παίζοντας” με αυτές τις διαφορετικές φωτιστικές συνθήκες.
Ετσι με τις φωτογραφήσεις αυτές, γέμισα τον χρόνο μου χρησιμοποιώντας απλά οικιακά καθημερινά αντικείμενα, μετατρέποντάς τα σε εικόνες που (ελπίζω ότι) έχουν μια ιστορία να πουν. Σε εμένα τουλάχιστον, σίγουρα έχουν να δείξουν τι να κάνω για πολλά απογεύματα ακόμη, ξεχνώντας για λίγο, τόσο την άσχημη ειδησεογραφία των ημερών, όσο και την προσωρινή παύση των εξαιρετικών απογευματινών φωτογραφικών μαθημάτων που παρακολουθούσα στο Δημόσιο ΙΕΚ Χανίων, όπου για μένα, αυτά τα μαθήματα είναι όνειρο ζωής αλλά και διέξοδος στις φωτογραφικές αναζητήσεις μου. Ανακουφίζομαι όμως, με την ελπίδα, ότι όλο αυτό θα τελειώσει σύντομα και όλοι θα βγούμε υγιείς και σοφότεροι από αυτήν την περιπέτεια».
Στατικός μοντελισμός
Ενα από τα χόμπι που δεν χρειάζεται να στερηθεί κανείς την περίοδο της καραντίνας είναι ο στατικός μοντελισμός.
Μιλήσαμε με δύο μοντελιστές, μέλη του Ομίλου Στατικού Μοντελισμού Χανίων, τον Γιώργο Κιαγιά και τον Σήφη Μπαλωμενάκη για την επιλογή του συγκεκριμένου χόμπι, για τη διέξοδο που τους προσφέρει την εποχή της απομόνωσης και το αν θα μπορούσε κάποιος να ξεκινήσει να ασχολείται τώρα με αυτό.
«Πάντοτε μου άρεσαν οι ασχολίες που δοκίμαζαν τις δυνατότητές μου να δημιουργώ με τα χέρια μου», μας λέει ο Γιώργος Κιαγιάς. «Μοντελιστικά πέρασα από τρεις φάσεις, σαν παιδί που κολλούσα μόνο τα κομμάτια, σαν φοιτητής που έφτιαχνα τα μοντέλα και τα έβαφα με πινέλο και ως ενήλικος εργαζόμενος, όπου αγόρασα όλα τα απαραίτητα για να δραστηριοποιηθώ πιο “επαγγελματικά”. Ο διαθέσιμος χρόνος μου δεν έχει αλλάξει πολύ αυτήν την εποχή γιατί συνεχίζω να εργάζομαι, όμως γενικά, η ενασχόληση με το συγκεκριμένο χόμπι προϋποθέτει να είσαι στην κατάλληλη ψυχολογική διάθεση για να αφοσιωθείς σε αυτό. Ο μοντελισμός δοκιμάζει τις ικανότητες του χομπίστα σε πολλά διαφορετικά επίπεδα, επίσης μέσω της τριβής του με το χόμπι συνήθως αποκτά και την αγάπη να μελετά ιστορία (ο κάθε χομπίστας έχει τις περισσότερες φορές μια αγαπημένη θεματική κατηγορία, με την οποία κυρίως ασχολείται. Για εμένα π.χ. είναι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος σε κλίμακα και έκταση που έχει πλήξει την ανθρωπότητα)», συμπλήρωσε ο Γιώργος Κιαγιάς.
Από την πλευρά του, ο Σήφης Μπαλωμενάκης επέλεξε τον στατικό μοντελισμό από αγάπη για τα αεροσκάφη. «Οσοι ασχολούνται με το στατικό μοντελισμό, έχουν κάποιο πάθος και πολλές φορές το εκπληρώνουν υπό κλίμακα. Θεματολογία ουσιαστικά υπάρχει για το οτιδήποτε, όπως αυτοκίνητα/μοτοσικλέτες, πλοία, άρματα, διαστημικά οχήματα, χαρακτήρες από κινηματογραφικές ταινίες, μέχρι και προϊστορικά ζώα. Κυριολεκτικά δεν υπάρχει περιορισμός. Οποιο και αν είναι το ενδιαφέρον κάποιου, υπάρχει και κάποιο αντίστοιχο κιτ. Στην εποχή του εγκλεισμού, η συγκεκριμένη ενασχόληση είναι μια διέξοδος που προσφέρει ευχάριστες και δημιουργικές ώρες.
Ωστόσο, πρέπει να τονιστεί ότι ο μοντελισμός δεν είναι παιχνίδι. Χρειάζονται ώρες έρευνας για την εύρεση υλικού για την ιστορική πιστότητα και την πιστότητα στη λεπτομέρεια, το φινίρισμα κ.λπ.».
Για το πόσο εύκολο να αρχίσει κανείς να ασχολείται τώρα με τον μοντελισμό, οι συνομιλητές μας επι- σημαίνουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που λόγω τον μέτρων ξεκίνησαν τωρα και άλλοι που είχαν διακόψει για περιόδους ακόμα και 25 ετών επέστρεψαν.
Πρόσβαση υπάρχει σε διαδικτυακά καταστήματα, όπου ένα μοντέλο, μαζί με τα παρελκόμενα, ξεκινάει από λίγα ευρώ και μπορεί να φτάσει εκεί που μπορεί ο καθένας. Το κοστος πάντως είναι μικρό συγκρινόμενο με το χρονο ενασχόλησης.
Βοήθεια κάποιος μπορεί να ζητήσει από τον Ομιλο Στατικού Μοντελισμού Χανίων αλλά και απο τα χιλιάδες βίντεο στο you tube όπου μπορεί να ενημερωθεί για εξοπλισμό, τεχνικές, reviews κ.λπ.
Τεχνικές ζωγραφικής
Η ζωγραφική αλλά και η φωτογραφία αποτελεί το πεδίο ενδιαφέροντος της κας Μαγδαληνής Βογιατζή, πρόεδρου και εκ των ιδρυτικών μελών του “Νεώριου Τέχνης”, μιας δραστήριας φιλότεχνης ομάδας που δραστηριοποιείται από το 2016 στα Χανιά.
«Η ζωγραφική είναι αγάπη παιδιόθεν, η φωτογραφία μπήκε ξαφνικά στη ζωή μου και έγινε ένας έρωτας μεγάλος. Είναι μια αναγκαιότητα για τη φύση μου να εκφράζομαι μέσω της τέχνης. Θεωρώ ότι ο καθένας μας μπορεί να το κάνει και ειδικά αν έχει ταλέντο να το μοιράζεται με τον κόσμο» επισημαίνει η κα Βογιατζή.
Η ίδια επισημαίνει πως για τις ημέρες που όλοι ζούμε, οι προτάσεις της για τη ζωγραφική «είναι απλές για τον καθένα, δεν χρειάζεται να έχει ταλέντο ή κάποια δεξιότητα καθώς όλοι μπορούμε να παίξουμε με τα χρώματα φτιάχνοντας καταπληκτικά έργα. Δίνει διέξοδο στους ανθρώπους που είναι στα σπίτια τους. Η δημιουργία είτε είναι ζωγραφική, είτε κηπουρική, είτε οτιδήποτε, δίνει μια ψυχική ανάταση στον άνθρωπο ειδικά σήμερα που είμαστε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας.
Η δημιουργία μάς δίνει κάτι περισσότερο από χαρά, λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά».
ΥΓΡΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Αναφορικά με την υγρή ζωγραφική η κα Βογιατζή σημειώνει:
«Ενας πολύ εύκολος τρόπος για να δημιουργήσουμε αφηρημένα έργα τέχνης στο σπίτι μας είναι η τεχνική της υγρής ζωγραφικής”
Για τη συγκεκριμένη δράση:
– Χρειαζόμαστε μόνο ακρυλικά χρώματα τα οποία τα αραιώνουμε είτε με νερό είτε με ένα άλλο μέσον με βάση το νερό (Stamperia Pouring medium + Λάδι σιλικόνης).
– Μπορούμε να δημιουργήσουμε πάνω σε τελάρο με καμβά, σε ξύλο, σε χαρτόνι ή όπου αλλού εμείς θέλουμε π.χ. δίσκος σερβιρίσματος!
-Χρησιμοποιούμε πλαστικά κυπελλάκια μιας χρήσης τα οποία γεμίζουμε με τα ρευστά χρώματα της επιλογής μας, τα οποία έπειτα χύνουμε πάνω στην επιφάνεια εργασίας μας μέσω ενός κομμένου πλαστικού ποτηριού ή ενός χωνιού ή λεμονοστύφτη ή μιας φόρμας για κουλουράκια ή αυγοθήκες ή οτιδήποτε σκεφτείτε και θέλετε να πειραματιστείτε.
-Σημαντικό είναι να έχουμε περάσει την επιφάνεια εργασίας μας με ένα παχύρευστο χρώμα κι έπειτα να ξεκινήσουμε πάνω σε αυτό την διαδικασία χύτευσης των υπολοίπων χρωμάτων.
– Αφού δημιουργήσουμε πολύχρωμα ποτάμια, περιστρέφουμε τον καμβά ώστε να πάνε τα χρώματα σε όλη την επιφάνεια του. Αν χρειαστεί με μία σπάτουλα διορθώνουμε τις αιχμές και τις γωνίες στα πλάγια του τελάρου μας.Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και παίξτε δημιουργικά με τα χρώματα! (Πηγές εικόνων Tiktus color Art, Dirty Artist, Acrylic Pouring, Wigglz’ Art)».
Ξεχωριστά βότσαλα
Για κάποιον που δεν επιθυμεί ή δεν έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τη ζωγραφική υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες για απασχόληση. Η ζωγράφος και ιδρυτικό μέλος του “Νεώριον Τέχνης” κα Ασπασία Κτιστάκη μας μιλάει για το πώς απλά βότσαλα που μπορεί να έχουμε συλλέξει από την παραλία μπορεί να γίνουν μικρά έργα τέχνης.
«Κάνοντας ένα περίπατο στην ακρογιαλιά θα βρούμε διάφορες όμορφες πέτρες. Σε αυτές πάνω μπορούμε να δουλέψουμε αρκεί να είναι λείες. Μπορούμε να ζωγραφίσουμε αρχικά με μολύβι το σχέδιο που επιθυμούμε και στη συνέχεια με πινέλο να δώσουμε τα χρώματα που θέλουμε. Δεν είναι ανάγκη να αγοράσουμε ακριβά χρώματα αλλά απλά πλαστικά των 200 ml. Οι κατασκευές αυτές πιάνουν λίγο χώρο, δεν λερώνεσαι, μπορείς να αυτοσχεδιάσεις» σημειώνει η κ. Κτιστάκη.
Απασχολήσεις όπως αυτές βοηθούν ειδικά σήμερα τον άνθρωπο να περάσει πιο δημιουργικά. «Είναι μια ευχάριστη απασχόληση, γιατί κινητοποιεί το μυαλό χωρίς να το κουράζει και σίγουρα λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά.
Προσωπικά εκτιμώ ότι είναι πολύ καλύτερο από το να είσαι όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη» καταλήγει η κα Κτιστάκη.
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕ ΣΚΙΕΣ
Η ζωγραφική με τη χρήση σκιών αποτελεί μία εξαιρετικά εύκολη τεχνική για παιδιά και αρχάριους. Μπορείτε να χρησιμοποιείστε οποιοδήποτε αντικείμενο και φυσικό ή τεχνητό φωτισμό ώστε να έχετε σκιές του αντικειμένου πάνω στην επιφάνεια εργασίας σας (μπλοκ, χαρτί με το μέτρο κλπ.). Αφού κάνετε το περίγραμμα, γεμίστε με χρώματα.Υλικά: Χαρτί, μολύβια, και χρώματα κάθε τύπου (μολύβια χρωματιστά, μαρκαδόροι, τέμπερες κλπ.) Πηγή εικόνας Odyssey Early Learning (Facebook).
Συνομιλίες σε ολόκληρο τον πλανήτη
Ενα μαγευτικό χόμπι που εξασκείται από το σπίτι, αρκεί να υπάρχει σχετική άδεια και ο κατάλληλος εξοπλισμός και αυτές τις μέρες γνωρίζει… δόξες, είναι ο ραδιοερασιτεχνισμός.
Ενα χόμπι μέσα από το οποίο οι τηλεπικοινωνιακές αποστάσεις εκμηδενίστηκαν πολλά χρόνια πριν από την έλευση του Διαδικτύου!
Οι ραδιοερασιτέχνες με τη βοήθεια ασυρμάτων, πομποδεκτών και κεραιών, πραγματοποιούν με τους σταθμούς τους συνομιλίες μέσα από συχνότητες των βραχέων κυμάτων και των VHF και ειδικά μέσα από τα βραχέα, μπορούν να επικοινωνήσουν με άλλους ραδιοερασιτέχνες σε όλο τον πλανήτη!
Αρκετοί είναι οι ραδιοερασιτέχνες και στα Χανιά. Ενας από τους ανθρώπους του ραδιοερασιτεχνισμού είναι ο κ. Γιάννης Ζαχαριουδάκης ο οποίος με μορσικό κώδικα έχει καταφέρει συνομιλία από τα Χανιά μέχρι τη μακρινή Χαβάη!
Οπως ο ίδιος μας λέει:
«Ασχολούμαι με το ραδιοερασιτεχνισμό από το 1991 και πριν από αυτό από το 1974 σαν ραδιοτηλεγραφητής στο Εμπορικό Ναυτικό. Εργαζόμενος σε ποντοπόρα πλοία Εμπορικού Ναυτικού για κάποια χρόνια και στο Πολεμικό Ναυτικό αργότερα για κάποια χρόνια
Το 1991 απέκτησα την άδεια ραδιοερασιτέχνη και έκτοτε μέχρι και σήμερα ασχολούμαι με το χόμπι.
Ο ραδιοερασιτέχνης ασχολείται με τον πειραματισμό και την επικοινωνία. Με τη βοήθεια ασυρμάτων, πομποδεκτών, και τις κατάλληλες κεραίες μπορεί να έρθει σε επαφή, συνομιλία, με άλλους ραδιοερασιτέχνες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κατά τη διάρκεια της επαφής, συνομιλίας επιτρέπεται η ανταλλαγή τεχνικών πληροφοριών και άλλων θεμάτων που έχουν σχέση με το χόμπι.
Η κατασκευή κεραιοσυστημάτων ή και μηχανημάτων για όσους έχουν όρεξη και μεράκι της γνώσης προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση».
Ο κ. Ζαχαριουδάκης σημειώνει ακόμη ότι «οι συχνότητες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι προκαθορισμένες από την IARU (International Amateur Radio Union) και το Υπουργείο Μεταφορών Επικοινωνιών (νυν και Ψηφιακής Πολιτικής). Σε κάθε επαφή μας με άλλο ραδιοερασιτέχνη ανταλλάσσουμε κάρτα επιβεβαίωσης της επαφής (QSL). Με τη συγκέντρωση ορισμένου αριθμού καρτών και την μοναδικότητα της επαφής χορηγούνται βραβεία από διεθνείς οργανισμούς».
Ακόμα, όπως μας λέει ο κ. Ζαχαριουδάκης, «η μεγαλύτερη ικανοποίηση ενός ραδιοερασιτέχνη είναι η επαφή με όσο το δυνατό μακρινό σταθμό. Εμένα η πιο μακρινή μου επαφή ήταν το 1992 με την Χαβάη σε μορσικό κώδικα. Δεν το… πίστευα!».
Τώρα ο ίδιος, όπως μας λέει, «κλεισμένος στο σπίτι με τον… διαολο-ιό, τα ασυρματικά έχουν την τιμητική τους. Ακούω ή και κάνω επαφές σε καθημερινή βάση, τις περισσότερες σε cw διαμόρφωση και καμιά φορά σε ομιλία αλλά σπάνια. Πάντα όταν θα ανοίξω τον πομποδέκτη θα ακούσω σταθμούς να καλούν από κοντινούς μέχρι… Αμερική, Βόρεια Νότια και Απω Ανατολή (εξαρτάται την ώρα και φυσικά τη διάδοση).
Η επικοινωνία του ραδιοερασιτέχνη γίνεται με πομποδέκτη με την διάδοση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων μέσω της ιονόσφαιρας, και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διαμορφώσεις φωνής, μορσικό κώδικα και ψηφιακά mode».
Ακόμα ο κ. Ζαχαριουδάκης συγκρίνοντας τις ραδιοερασιτεχνικές επικοινωνίες με το διαδίκτυο, θα υπο- γραμμίσει: «Το διαδίκτυο είναι μεν επικοινωνία αλλά δεν είναι… χόμπι! Παρεμβάλλονται πάροχος και συνδρομή… Δεν συγκρίνονται!! Ανόμοια πράγματα».
Σημειώνεται ότι για την απόκτηση άδειας ραδιοερασιτέχνη πραγματοποιούνται εξετάσεις δύο φορές το χρόνο στις κατά τόπους Διευθύνσεις Μεταφορών.
