ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ από τις πρώτες ειδήσεις και τα πρωτοσέλιδα των μεγαλύτερων εφημερίδων του κόσμου δεν λείπουμε.
ΦΥΣΙΚΑ, όχι επειδή συμβαίνει κάτι το καλό στη χώρα, αλλά ως συνεχές παράδειγμα προς αποφυγήν. Κάτι σαν Μορμολύκη ή αποδιοπομπαίος τράγος της παγκόσμιας οικονομίας. Είμαστε χώρα παγκοσμίως δακτυλοδεικτούμενη.
ΔΕΝ φταίνε μόνο οι ξένοι γι’ αυτό (αυτοί κάνουν τη δουλειά τους). Δεν φταίνε οι κερδοσκόποι (αφού βρίσκουν θύματα). Ούτε μόνο οι ανίκανοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί (που εμείς ψηφίζουμε). Πρωτίστως φταίμε εμείς οι Ελληνες που εγκλωβιστήκαμε «στα μεγάλα λόγια» των πολιτικών μας, αλλά και στον εαυτουλισμό που μας κυριάρχησε μεταπολιτευτικά.
ΤΩΡΑ κάνουμε ουρές στα ΑΤΜ, για λίγα ευρώ που στερεύουν μέρα τη μέρα και τίποτε δεν μας διαβεβαιώνει ότι θα υπάρχουν και αύριο. Φταίμε για όσα παράνομα κερδίσαμε από τους “κουτόφραγκους” με τις επιδοτήσεις και την ασυνειδησία μας, για όσα παρανομήσαμε σε βάρος των συμπολιτών μας, για όσα είδαμε αλλά αδιαφορήσαμε, για το ότι παρασυρθήκαμε από ιδιοτελείς, συμφεροντολόγους ψηφοθήρες και ανίκανους εθνοπατέρες, για όσα περιττά το συνδικαλιστικό μας κίνημα “πάλεψε” για να κερδίσουμε εις βάρος των άλλων.
ΓΙΑ να αντιστραφεί το κλίμα εδώ και στην Ευρώπη, αν τελικά παραμείνουμε μέλος της, δεν αρκεί να βρεθούν δυο ικανοί πολιτικοί, δεν αρκεί άλλος ένας “χαρισματικός” αλλά και εκνευριστικός Βαρουφάκης να αλωνίζει στις αυλές των Βρυξελλών… Αυτά είναι ξεπερασμένα πια πρότυπα, εντυπωσιακά αλλά αναποτελεσματικά. Απαιτείται πολλή, μα πολλή δουλειά σε όλους τους τομείς, επιπλέον μια μακροχρόνια “ανάπαυλα” από μνημόνια και πιέσεις. Κυρίως απαιτείται μια “επανίδρυση εκ θεμελίων” του κράτους, της οικονομίας, της Παιδείας, των σχέσεων πολίτη-πολιτείας, μια ισονομία, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα καινούργιο Σύνταγμα με την έγκριση του λαού, περαιτέρω κατοχύρωση της δημοκρατίας, δουλειά για όλους, κυβερνήσεις με συνέπεια λόγων και πράξεων.
ΑΛΛΑ, για όλα τα παραπάνω, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς, για να έχουμε απαίτηση να αλλάξουν και οι άλλοι. Πρέπει να αναγεννηθούμε ατομικά και συλλογικά. Να γίνουμε επιτέλους “πολίτες”.
