Χορεύοντας στο “Μαρκοπούλου”

Οι μέρες στα Χανιά έχουν το κακό συνήθειο να περνούν…
Η ασυμφωνία για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου δείχνει στο πεδίο των πολιτικών προθέσεων τη διαφορά αντιλήψεων για τη χρήση του πάρκου. Μια διαφορά, που έχει σαφείς ιδεολογικές αναφορές.
Η στάση και οι παρατηρήσεις της Αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο δείχνουν ότι η πλειοψηφία έχει χάσει τα συναινετικά της ερείσματα. Ευτυχώς, τουλάχιστον, που δεν τσακώθηκαν -ετούτη τη φορά- και για το αντίτιμο της παραχώρησης.
Ετσι μπαίνουμε πια σε ένα φορτισμένο συνειδησιακά κλίμα στην τελική ευθεία για την τελική αναμέτρηση.
Πολιτικά, το θέμα του στρατοπέδου είναι μείζον. Είναι ένα πεδίο αφ’ εαυτού συγκρουσιακό, όπου όλοι θα αναγκαστούν να τοποθετηθούν με πειστικά επιχειρήματα.
Για την ουσία της αντιπαράθεσης στο Δ.Σ., δεν θα μπω στον πειρασμό να σχολιάσω, διότι μέσα από αυτή, όλοι σχεδιάζουν την πολιτική τους επιβίωση.
Κάτι σαν ένα τελευταίο ταγκό…