Αποτελεί το µακροβιότερο ανεξάρτητο καλλιτεχνικό φεστιβάλ στα Χανιά και την Κρήτη και στα 14 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας του στα καλλιτεχνικά δρώµενα του τόπου, διατηρεί µια εφηβική ορµή που αποτυπώνεται και στο φετινό πλούσιο πρόγραµµά του: 10 παραστάσεις στο Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” και άλλους χώρους πολιτισµού, 6 παραστάσεις σε σηµεία της πόλης, 2 έργα εν εξελίξει από την ενότητα “Νέοι δηµιουργοί και δηµόσιος χώρος”, 7 σεµινάρια, 6 εργαστήρια από την ενότητα “Γνωριµία µε τις/ους Χορογράφους”, διήµερο αφιέρωµα στο video dance, έκθεση έργων παιδιών από το εκπαιδευτικό πρόγραµµα “Το δικό µου σώµα “µιλά”, διακρατικό καλλιτεχνικό residency σε συνεργασία µε τους Colectivo Priekopnik και το Divaldo Studio Tanca (Σλοβακία) κ.ά.
Ο λόγος για το ∆ιεθνές Φεστιβάλ Χορού “Dance Days Chania” (DDC) όπου φέτος θα πραγµατοποιηθεί για 14η φορά.
Καθώς το Φεστιβάλ εγκαινιάζει σήµερα, Σάββατο, τις δράσεις του οι “διαδροµές” µιλούν µε βασικούς συντελεστές της διοργάνωσης αλλά και καλλιτέχνες για το φεστιβάλ αυτό – θεσµό, που έχει καταφέρει να καταστήσει τα Χανιά πανελλήνιο αλλά και διεθνές επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους λάτρεις της τέχνης του χορού.
ΣΟΦΙΑ ΦΑΛΙΕΡΟΥ: «Παρά τις περικοπές δεν κάναµε εκπτώσεις»
«Για εµάς είναι πολύ σηµαντικό ότι καταφέραµε και φέτος να διοργανώνουµε το 14ο φεστιβάλ γιατί προηγήθηκαν πολλές ανατροπές στον προγραµµατισµό µας τους τελευταίους µήνες καθώς οι επιχορηγήσεις που λαµβάναµε µειώθηκαν σχεδόν κατά 50% από µέρους του ∆ήµου Χανίων και αρκετά από µέρους της Περιφέρειας Κρήτης, ενώ από το Υπουργείο Πολιτισµού δεν υπάρχει ακόµα καµία οριστική απάντηση στο αίτηµα που έχουµε υποβάλλει», εξηγεί η καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ Σοφία Φαλιέρου, ξετυλίγοντας το νήµα των δυσκολιών που χρειάστηκε να ξεπεράσει το Φεστιβάλ για να δώσει φέτος το “παρών”. «Ωστόσο, αυτές οι δυσκολίες µας έκαναν πιο ευρηµατικούς και ευέλικτους, συσπειρωθήκαµε και προχωρήσαµε σε διαφοροποιήσεις από τον αρχικό µας προγραµµατισµό. Μπήκε δηλαδή ένα ερώτηµα τι θα κρατήσουµε από τον προγραµµατισµό µας. Σε αυτό το σηµείο, θελήσαµε το Φεστιβάλ να διατηρήσει το κοινωνικό του πρόσηµο γιατί πιστεύουµε ότι ο χορός δεν είναι τέχνη πολυτελείας. Είναι µια τέχνη που απευθύνεται σε όλους. Κρατήσουµε λοιπόν όλες τις κοινωνικές δράσεις, δράσεις σε σχολεία, εκείνες που εµπλέκουν την τρίτη ηλικία, όσες έχουν να κάνουν µε νέους δηµιουργούς, δράσεις που συµβαίνουν µέσα στην κοινότητα κ.λπ. Παρά τις περικοπές δεν κάναµε εκπτώσεις στο πρόγραµµα του Φεστιβάλ. Στο µεταξύ, βέβαια, υπήρξε πολύ σοβαρός προβληµατισµός αν θα πρέπει να σταµατήσουµε, να υπάρξει κάποια παύση, αλλά µέσα σε αυτή την κρίση σταθήκαµε µάχιµοι και ενεργοί. Προσωπικά θεώρησα ότι θα ήταν ένα είδους “προδοσίας” να εγκαταλείψουµε το Φεστιβάλ».
Ρωτάµε την κα Φαλιέρου πού αποδίδει την µακροβιότητα του Φεστιβάλ καθώς -αξίζει να σηµειωθεί- η οργανωτική οµάδα είναι όλοι εθελοντές: «Στη βαθιά πίστη που τρέφουµε για το Φεστιβάλ οι άνθρωποι που τρέχουµε τη διοργάνωση και η καλλιτεχνική κοινότητα. Στην αλληλεγγύη και συµπαράσταση που δεχθήκαµε από καλλιτέχνες από διάφορα µέρη του κόσµου όταν βρεθήκαµε µπροστά στις φετινές δυσκολίες, αλλά και στο πάθος των νέων παιδιών που στηρίζουν και αγκαλιάζουν τη διοργάνωση».
∆ΙΕΘΝΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
Το Φεστιβάλ µέσα σε αυτά τα 14 χρόνια έχει καταφέρει να κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση από ανθρώπους του χορού. Ωστόσο, όπως υπογραµµίζει η κα Φαλιέρου, δεν συµβαίνει το ίδιο από τους φορείς της Πολιτείας: «∆ίνουµε καθηµερινό αγώνα για να µπορέσει αυτό το Φεστιβάλ να έχει τον ρόλο και τη θέση που του αξίζει στην πόλη µέσα.
Θα έλεγα ότι η χορευτική κοινότητα από την Ευρώπη το αναγνωρίζει πολύ περισσότερο από όσο το αναγνωρίζει η ίδια η πόλη µας. Αυτό σηµαίνει πρακτικά ότι κάθε χρόνο ξεκινάµε από το µηδέν και πρέπει να αποδείξουµε ότι αυτό το Φεστιβάλ έχει νόηµα για την περιοχή µας».
ΧΡΥΣΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: «Το Φεστιβάλ σπέρνει σπόρους που θα τους συναντήσουµε στο µέλλον»
Βασικός συντελεστής του Φεστιβάλ ως υπεύθυνη παραγωγής η Χρύσα Γεωργίου αναφέρεται στην ταυτότητα της φετινής διοργάνωσης: «Φέτος υπάρχει µια ισορροπία ανάµεσα στις δράσεις που εµπλέκουν την κοινότητα κι έχουν ένα πιο εξωστρεφή χαρακτήρα και τις παραστάσεις που πραγµατοποιούνται εντός των τειχών ενός θεάτρου. Συγχρόνως, υπάρχει µια υπόγεια συνάφεια της φιλοσοφίας των έργων και των δράσεων που παρουσιάζονται, ως προς κάποιες βασικές έννοιες όπως η συµπερίληψη, το ώριµο σώµα ή η περιβαλλοντική καταστροφή, η οποία λειτουργεί ως µια άµεση πρόσκληση στον κόσµο να συµµετέχει».
Στην παρατήρησή µας ότι το DDC ξεχωρίζει για τον πλουραλισµό και την πολυµορφικότητα των δράσεών του καθώς αυτές εκτείνονται από καλλιτεχνικά δρώµενα έως εκπαιδευτικά και κοινωνικά προγράµµατα αλλά και παρεµβάσεις, η κα Γεωργίου, τονίζει ότι αυτό αντανακλά την διαφορετικότητα των ανθρώπων που “τρέχουν” τη διοργάνωση: «∆εν είµαστε µια αµιγής οµάδα καλλιτεχνών ή χορευτών. Οπότε ο καθένας φέρνει κι ένα δικό του κοµµάτι που βρίσκει µια θέση µέσα στο Φεστιβάλ. Άλλωστε για εµάς το θέµα του χορού δεν περιορίζεται σε µια παράσταση µέσα σε ένα θέατρο», εξηγεί και προσθέτει ότι οι δράσεις του Φεστιβάλ επιχειρούν να εµπλέξουν την κοινότητα, αλλά και να κάνουν τους ανθρώπους που ζουν εδώ να δουν µε ένα διαφορετικό µάτι την πόλη.
Καταλήγοντας ρωτάµε τη κα Γεωργίου ποια µπορεί να είναι η “προίκα” που αφήνει το DDC στην πόλη: «Μακροπρόθεσµα πιστεύω ότι είναι το πρότζεκτ που κάνουµε µε τα σχολεία (“Το δικό µου σώµα µιλά”) αλλά και µε τους ανθρώπους άνω των 65 ετών. Είναι δράσεις που µε ένα τρόπο σπέρνουν κάποιους σπόρους που θα τους συναντήσουµε στο µέλλον».
Μ. ∆ΕΛΗΜΙΧΑΛΗ – Χ. ΦΥΤΙΖΑ: «Το DDC δίνει ευκαιρίες σε νέους χορευτές»
Οι χορεύτριες Μυρτώ ∆εληµιχάλη και Χρυσάνθη Φύτιζα εγκαινιάζουν σήµερα τις παραστάσεις του Φεστιβάλ και της ενότητας “Νέοι δηµιουργοί και δηµόσιος χώρος”, στις 19:00, µε το έργο “Ηula > A place for historical recreation” που θα παρουσιάσουν στην περιοχή Χονολουλού.
Τις ρωτάµε ποιο είναι εκείνο το στοιχείο που τις έκανε να έρθουν από την Αθήνα και να συµµετέχουν στο Φεστιβάλ Χορού των Χανίων: «Η ιστορία και η συνέπεια αυτού του Φεστιβάλ αλλά και το πλαίσιο που γίνεται και σε εµπνέει», απαντά η Μυρτώ η οποία έχει βρεθεί κατά το παρελθόν ξανά στο DDC ως θεατής, για να παρακολουθήσει παραστάσεις.
«Είναι πολύ σηµαντικό να δίνονται ευκαιρίες σε νέους χορευτές να δείχνουν τη δουλειά τους και τα φεστιβάλ αποτελούν σε αυτή τη διαδικασία ένα πολύ βασικό κοµµάτι», αναφέρει η Χρυσάνθη και προσθέτει «Και στην Αθήνα µην φανταστείτε ότι είναι µαζικό το κοινό που βλέπει χορό. Υπάρχει ένα κοινό αλλά δεν είναι πολύ µεγάλο. Γι’ αυτό και είναι ωραίο που µια περίοδος, που είναι ταυτισµένη µε τη χαλάρωση και τη διασκέδαση, συνδυάζεται µε το Φεστιβάλ. Γιατί είναι σαν να λέει στον άλλο “έλα να δεις κάτι ωραίο, θα περάσεις όµορφα”. Άλλωστε ο χορός δεν είναι κάτι ελιτίστικο».
Ολοκληρώνοντας την κουβέντα µας οι δύο χορεύτριες υπογραµµίζουν και το στοιχείο της κοινότητας που δηµιουργεί το Φεστιβάλ ανάµεσα στους καλλιτέχνες, καθώς τούς προσφέρεται η ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά συναδέλφους τους από την Ελλάδα και το εξωτερικό και να µοιραστούν εµπειρίες από τη δουλειά τους.
ΑΛΙΚΗ ΧΙΩΤΑΚΗ: «Η δυναµική του DDC είναι µεγάλη»
«Παρόλο που το Φεστιβάλ µετράει 14 χρόνια έχει µια δυναµική που δεν τη βρίσκεις συχνά σε άλλα Φεστιβάλ στην Ελλάδα», σηµειώνει η επιµελήτρια της ενότητας Video Dance Αλίκη Χιωτάκη και σηµειώνει πως παρά τις µεγάλες δυσκολίες η ποιότητα του DDC αναβαθµίζεται διαρκώς.
«Το Φεστιβάλ πρέπει να υποστηριχθεί περισσότερο από τους τοπικούς φορείς. ∆εν µπορεί η βαριά βιοµηχανία του τουρισµού να τα πνίγει όλα», τονίζει η κα Χιωτάκη και συµπληρώνει πως είναι οξύµωρο το Φεστιβάλ να χαίρει της διεθνούς αναγνώρισης αλλά στην Ελλάδα και ειδικότερα την Κρήτη και τα Χανιά να µην υποστηρίζεται όσο θα έπρεπε. «Το Φεστιβάλ έχει δηµιουργήσει µια συνθήκη όπου τα Χανιά θα µπορούσαν να γίνουν πόλος έλξης για τον πολιτισµό, πέρα από το κοµµάτι το καθαρά τουριστικό. Θα έπρεπε οι τοπικοί φορείς να “χτίσουν” πάνω σε αυτό».
Σε ό,τι αφορά την ενότητα του Video Dance η κα Χιωτάκη ανέφερε ότι θα πραγµατοποιηθεί ένα διήµερο αφιέρωµα, στις 24 Ιουλίου, στις 21:00, στον αύλειο πίσω χώρο του κτηρίου ΗΠ12 (Ηρώων Πολυτεχνείου 12 ) και 30 Ιουλίου στις 20:30 στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, όπου θα προβληθούν 29 επιλεγµένα έργα. «Πρόκειται για ανθρωποκεντρικά έργα µε συµµετοχές δηµιουργών από όλο τον κόσµο», επισηµαίνει ενώ αναφέρει ότι στις 30 Ιουλίου το κοινό θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τους φιλµογράφους Charlotte Edmonds και Adam Csoka Keller.
ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΤΩΝΑΚΗ: Βάζονταςτη σωµατική αντίληψη στην εκπαίδευση
Το Φεστιβάλ εκτός από τις καλλιτεχνικές παραστάσεις έχει αναπτύξει και εκπαιδευτικές – επιµορφωτικές δράσεις. Μία από αυτές είναι το εκπαιδευτικό πρόγραµµα «Το δικό µου σώµα “µιλά”». Στο πλαίσιο αυτού του προγράµµατος τον χειµώνα που πέρασε εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στην Πρωτοβάθµια Εκπαίδευση παρακολούθησαν σεµινάρια γύρω από τη σωµατικότητα. «Τον χειµώνα κάναµε ένα βιωµατικό σεµινάριο µε τη Σοφία Φαλιέρου µε στόχο να ευαισθητοποιηθούµε στο θέµα της σωµατικής αντίληψης, τη σχέση που έχει αυτή µε την εκπαίδευση αλλά και γιατί η κίνηση είναι τόσο σηµαντική», αναφέρει η εκπαιδευτικός και εθελόντρια τώρα και δέκα χρόνια στο Φεστιβάλ Μαρία Μποτωνάκη. «Το σεµινάριο το ολοκλήρωσαν 23 άτοµα, όλες γυναίκες. Ήταν µια πολύ ενδιαφέρουσα εµπειρία γιατί µπορεί για τους καλλιτέχνες να είναι αυτονόητη η παράµετρος του σώµατος αλλά για πολλούς από εµάς τους εκπαιδευτικούς δεν είναι καθόλου», σηµειώνει η συνοµιλήτριά µας. Ωστόσο, όπως τονίζει, µετά την πανδηµία οι εκπαιδευτικοί συνειδητοποίησαν τη σηµασία της σωµατικής αντίληψης: «Στη µετά covid εποχή βλέπουµε ακόµα πιο έντονα το αποτέλεσµα της έλλειψης αυτής της εκπαίδευσης γύρω από τη σωµατική αντίληψη: Γιατί δυσκολευόµαστε να ηρεµήσουµε τα παιδιά; Γιατί τα παιδιά δεν συγκεντρώνονται σήµερα; Γιατί στοιβάζονται µέσα σε τάξεις και δεν κινούνται; Κανείς δεν ασχολείται µε το σώµα, ενώ συγχρόνως το σώµα δαιµονοποιείται. Θα πρέπει λοιπόν να αρχίσουµε να βλέπουµε και τα παιδιά ως µικρά σώµατα. Σώµατα που είναι χάρτες που χαράζονται τώρα και έχουµε ως ενήλικες και εκπαιδευτικοί ευθύνη γι’ αυτό».
Εκτός από σεµινάριο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, θα παρουσιαστεί έκθεση εικαστικών έργων (ζωγραφιές, µικτής τεχνικής, φωτογραφίες, βίντεο κ.ά.) µαθητών και µαθητριών από 15 σχολεία από την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, που θα φιλοξενηθεί στο Φουαγιέ του Θεάτρου “Μίκης Θεοδωράκης” και θα εγκαινιαστεί 21 Ιουλίου στις 20:30. Παράλληλα, θα πραγµατοποιηθούν δράσεις από εκπαιδευτικούς.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι στο πλαίσιο του προγράµµατος «Το δικό µου σώµα “µιλά”» συµµετείχαν περίπου 500 µαθητές και µαθήτριες από σχολεία του Νοµού Χανίων.
