Μικρό ορεινό χωριό µε νοικοκύρηδες η Μελισσιά στα Εννιά Χωριά του ∆ήµου Κισσάµου, είναι χτισµένη σε υψόµετρο 400 περίπου µέτρων έχοντας σήµερα 20 κατοίκους από τις επτά οικογένειες που µένουν µόνιµα στο χωριό.
Στις παλιές καλές εποχές η Μελισσιά είχε 40 οικογένειες µε πολλές από αυτές να είναι πολύτεκνες και στο δηµοτικό σχολείο του χωριού πήγαιναν µέχρι και 35 µαθητές.
Αφορµή για το οδοιπορικό µας αποτέλεσε η φιλοξενία της διαδικτυακής εκποµπής “Γεύσεις Κρήτης” των “Χανιώτικων νέων” για το 16ο κατά σειρά επεισόδιο στο σπίτι της οικογένειας του Μάµα και της Αντωνίας Χαραλαµπάκη µε την οικοδέσποινα να µαγειρεύει για την εκποµπή που θα προβληθεί στις 15 Μαρτίου.
Στο χωριό συναντηθήκαµε και µε τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Προβολής Κισσάµου “ Η Γραµπούσα”, ∆ηµήτριο Γρυµπαουλάκη ο οποίος µας είχε συστήσει την προαναφερόµενη οικογένεια για να συµµετέχει στις “Γεύσεις Κρήτης”.
Με συγκίνηση αναφέρθηκε για τη γενέτειρά του τη Μελισσιά ο κ. Μάµας, λέγοντας µας τα εξής: «Κι εγώ και η γυναίκα µου εδώ γεννηθήκαµε και δόξα τω Θεώ παρά τις όποιες ταλαιπωρίες του παλιού καιρού αποκτήσαµε έξι παιδιά, τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια που µας χάρισαν 14 εγγόνια και µέχρι σήµερα έχουµε την ευλογία του Θεού να καµαρώνουµε και πέντε δισέγγονα. Το χωριό µας, στον καιρό της ακµής του και ας µην είχε έρθει ο δρόµος ακόµα, είχε αρκετό πληθυσµό µε 40 οικογένειες και αρκετές να είχαν πολλά παιδιά. Τα χρόνια µάλιστα που πήγαινα κι εγώ σχολείο κάναµε µάθηµα στα σπίτια. Το σχολείο κτίστηκε πολύ αργότερα µε πρωτοβουλία ενός δασκάλου, του Γεωργίου Μεθυµάκη. Στη δεκαετία του 1950 κατασκευάστηκαν και πλύστρες µε στέρνα στο χωριό κι εκεί έπλεναν οι γυναίκες τα ρούχα τους.
Ο αµαξιτός δρόµος διανοίχθηκε το 1970 και ήταν για όλους µας µεγάλη η χαρά γιατί µε µονοπάτια πηγαίναµε στα άλλα χωριά όπως και στο Καστέλι, θέλοντας πέντε ώρες για περπάτηµα. Το ηλεκτρικό ρεύµα ήρθε στη Μελισσιά µετά την διάνοιξη του δρόµου και ήταν µια ανακούφιση, γιατί µέχρι τότε δεν είχαµε ψυγεία και βλέπαµε τα βράδια στα σπίτια µας ανάβοντας λύχνους, λάµπες και αργότερα µε λουξ τα οποία ήταν καινοτοµία για την εποχή.
Τα παλιά χρόνια υπήρχαν στο χωριό µας εννέα φάµπρικες γιατί η παραγωγή στο λάδι ήταν και παραµένει µεγάλη. Βέβαια, εκείνη την περίοδο τις ελιές τις µαζεύαµε µία, µία µε το χέρι και τις βάζαµε στο καλάθι. Είχαµε και πολλά αλώνια γιατί όλοι οι κάτοικοι σπέρνανε δηµητριακά, σιτηρά και φύτευαν και αµπέλια. Όλοι είχαµε κήπους και φυτεύαµε τα πάντα για δική µας κατανάλωση. Είχαµε και έχουµε άφθονο νερό από αστείρευτη πηγή και κάναµε το πότισµα των κήπων µε αυλάκια και τσακίστρες. Τα σταφύλια δεν ήταν ψεκασµένα και ούτε σήµερα ψεκάζονται γιατί είµαστε ορεινό χωριό και µόνο θειάφι τους βάζουµε γι αυτό και µας τα αγόραζαν ως επιλέξιµα. Κεντρική µας εκκλησία είναι ο Ιερός Ναός των Αγίων Χαραλάµπους και Μάµα και εξακολουθούµε ακόµα να κάνουµε στις γιορτές τους πανηγύρια µε καλεσµένους στα σπίτια µας όλους τους πανηγυριώτες όπως γινόταν και παλιά».
