Το 2014 η τότε κυβέρνηση αποφάσισε την αντικατάσταση της λίστας για την εκλογή ευρωβουλευτών µε τον σταυρό προτίµησης και µε τους υποψήφιους να επιδίδονται στο κυνήγι του, σε ολόκληρη την επικράτεια.
Θεµιτό αυτό για τη λειτουργία της δηµοκρατίας, αλλά δηµιούργησε ένα πρόβληµα.
Τα πολιτικά κόµµατα επιλέγουν σελέµπριτι µε αναγνωρισιµότητα από το κοινό και µπαίνει στο περιθώριο η εµπειρία και η µόρφωση για την παραγωγή ευρωπαϊκής πολιτικής.
Αµέσως µετά τις τελευταίες εθνικές εκλογές διέρρευσαν φήµες για την επαναφορά της λίστας στις ευρωεκλογές, αλλά η κυβέρνηση διά στόµατος του πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη προτίµησε οι ευρωεκλογές να γίνουν µε σταυρό για να έχουµε µια ανοιχτή και τίµια εκλογική αναµέτρηση.
Παρά τη σεβαστή κριτική που έχει ασκηθεί για τον σταυρό, πιστεύω ότι αυτή η επιλογή είναι και η πιο σωστή, γιατί θεµελιώνει το αδιάβλητο της εκλογικής διαδικασίας, χωρίς κοµµατική “µουρµούρα” και δεύτερες σκέψεις.
Ανοικτά, ξεκάθαρα, λοιπόν, οι Έλληνες πολίτες να επιλέξουν ποιος θέλει να τους εκπροσωπήσει στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά οι υποψήφιοι να προτείνουν λύσεις για την Ευρώπη και όχι να επαναδιατυπώνουν ατάκες από την τηλεοπτική τους παρουσία.
Είναι στο χέρι µας τι θα επιλέξουµε.
Άλλος δρόµος στη δηµοκρατία δεν υπάρχει και οι πολίτες δεν χρειάζονται συστάσεις.
Χωρίς σελέµπριτι και σκιές
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
