Χωρίς σιγαστήρα

Ίσως οφείλεται “στην κακιά μας την κούτρα που κατεβάζει ψείρες”. Αλλά επειδή η φράση αρχίζει να μοιάζει με “κυτίο παραπόνων” όπου εναποτίθενται “αιτήματα” που κανείς μετά δεν τα κοιτάει, ας μη βιαστούμε να το ερμηνεύσουμε εκ του προχείρου.
Στη χώρα σέρνεται μια “τοξικότητα” πρόωρη, που δεν συνάδει με τις απαιτήσεις των καιρών. Ίσως φταίει και ο “εγκλεισμός” της πανδημίας… Τώρα πήραν φόρα οι λαλίστατοι στον εθνικό καφενέ και αερολογούν ασύστολα.
«Πόσα θέλετε;», «Πάρ’ τα πίσω· λίγα είναι». «Εγώ προβλέπω, ως μάντης Κάλχας, αυτό!»
Έτσι “Μαντάμ Σουσού” της εποχής μας, προσπαθεί να διαβρώσει τον εναπομείναντα (ως κειμήλιο) πολιτικό διάλογο.
Ο ρόλος τους, βουτηγμένος στο νάμα μιας κακοφτιαγμένης φάρσας, και τη φάρσα αυτή -με τόσες προκλήσεις- ο τόπος δεν τη χρειάζεται. Έτσι η κακογουστιά καταπίνει τον περφόρμερ…