ΑΥΤΑΠΑΤΩΝΤΑΙ οικτρά όσοι πιστεύουν πια ότι η σχέση μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια αναμέτρηση εκ του συστάδην με πελταστές, τοξότες και σφενδονιστές.
Η ΕΛΛΑΔΑ, βέβαια, δεν είναι ένα κράτος – παρίας επειδή χρωστά λεφτά, αλλά εκ παραλλήλου έχει αναλάβει καλώς ή κακώς μια δέσμη υποχρεώσεων.
ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ότι μετά από πέντε χρόνια μνημονιακής πραγματικότητας όλοι συμφωνούμε ότι τώρα η διαπραγμάτευση (ω! του θαύματος) δεν μπορεί να ξεκινήσει από το μηδέν.
ΑΥΤΟ είναι μια επίπονη πραγματικότητα για την Ελλάδα, αλλά πρέπει να συμφιλιωθούμε ότι μέσα σε αυτό το περίγραμμα δικαίως διεκδικούμε βελτιώσεις και αναθεώρηση των δυσβάσταχτων στόχων των πλεονασμάτων.
ΕΙΝΑΙ φρόνιμο για να στηρίξουμε πραγματικά την κυβέρνηση να είμαστε ρεαλιστές, να κλείσουμε τ’ αφτιά μας σε “σειρήνες” και σε όσους υπόσχονται… “πιλάφι στον Παράδεισο”.
ΕΤΣΙ βοηθούμε πραγματικά με ορθή γνώση του διεθνούς περιβάλλοντος, των ζυμώσεων που ορθοτομούν πια την Ευρωπαϊκή Ενωση, με την κυρίαρχη φωνή της λογικής που υπερβαίνει τα ζογκλερικά κόλπα της “επικοινωνίας”.
ΕΤΣΙ πετυχαίνει η χώρα που διαβουλεύεται. Οταν υπάρχει επίγνωση της κατάστασης και των ρεαλιστικών δεδομένων.
