Χορός και αρχαία Ελλάδα

Ποια είναι η σημασία του χορού στη ζωή των ανθρώπων; Μεγάλη διαχρονικά, σχετικά όχι μονάχα με τη σωματική τους υγεία αλλά και με την ψυχική τους ισορροπία, εάν λάβουμε υπόψη μας όσα πίστευαν για αυτόν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.
Για τη σημασία του χορού, λοιπόν, ο Λουκιανός (2ος αιώνας μ.Χ.) έχει συγγράψει το διάλογο «Περί Ορχήσεως».  Για τη σπουδαιότητα του χορού στην ψυχική λειτουργία των ανθρώπων, ο Β. Γκόλντσμιτ («Ο Πλατωνισμός και η σύγχρονη σκέψη», μετάφραση Γρ. Λιονή, Εκδόσεις Αναγνωστίδη, Αθήνα, χ.χ., σελ. 63), σχολιάζοντας τις ιδέες του Πλάτωνος, σημειώνει και ότι «[…] Με τη γυμναστική και χορό η ψυχή κάνει το σώμα να μιμείται καλά ήθη και τους ωραίους χαρακτήρες που η ίδια πέτυχε μιμούμενη τις Ιδέες («Πολιτεία» Γ, 403 c και «Νόμοι» B, 655 d) […]».
Εξάλλου, ο Σωκράτης στο «Συμπόσιο» του Ξενοφώντος εγκωμιάζει το χορό, όχι μόνον επειδή, κατ’ αυτόν τον τρόπο, φαίνεται ομορφότερος ο νεαρός χορευτής, αλλά, κυρίως, νομίζω, διότι, με τις συνεχείς κινήσεις του χορού, κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να κρατά σε διαρκή εγρήγορση το σώμα και το πνεύμα του. Ο Σωκράτης, στο εν λόγω έργο,  θα δικαιολογήσει την αγάπη του για το χορό και την επιθυμία του να τον διδαχτεί, λέγοντας ότι έτσι εξασφαλίζει υγεία και ισορροπημένα μέλη του σώματος, αλλά και ότι δεν χρειάζεται να «εκτεθεί σε δημόσια θέα» όπως όσοι γυμνάζονται στα γυμναστήρια.
Ο Καλλίας, στο «Συμπόσιο» του Ξενοφώντος, κατόπιν τούτων, εμφανίζεται να προσφέρεται ν’ ακολουθήσει το Σωκράτη, όταν αποφασίσει να πάει στο χοροδιδάσκαλο. Όχι για το «θεαθήναι», αλλά γιατί έχει επηρεαστεί από τα λόγια του φιλοσόφου.
Επίσης, χρήζει να αναφερθεί, σ’ ό,τι αφορά την «παρουσία» του χορού στα θρησκευτικά δρώμενα των αρχαίων Ελλήνων, και το ότι η θεά της σοφίας Αθηνά, πολιούχος της Αθήνας, ήταν η αγαπημένη θεά των κατοίκων. Για να τιμήσουν τα γενέθλιά της, οι Αθηναίοι εόρταζαν ανά διετία τα Μικρά Παναθήναια και κάθε τέσσερα χρόνια τα Μεγάλα Παναθήναια. Ο εορτασμός των Μεγάλων Παναθηναίων ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής. Γινόταν, λοιπόν, λαμπρή γιορτή που περιλάμβανε και μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, αλλά και θρησκευτικές τελετές και θυσίες και αποκορύφωμα όλων, όπως είναι γνωστό, θεωρείτο η ιερά πομπή – λιτανεία του πέπλου της Αθηνάς προς την Ακρόπολη για την τέλεση θυσίας στο βωμό της Αθηνάς Πολιάδος.