Συνεχείς διακοπές νερού σε ∆ήµους της ενδοχώρας αλλά και περιαστικές περιοχές του ∆ήµου Χανίων καταγράφονται όλο το προηγούµενο διάστηµα.
Είναι δεδοµένο ότι λόγω της κλιµατικής κρίσης σε συνδυασµό µε την κατακόρυφη αύξηση της ζήτησης νερού τους καλοκαιρινούς µήνες λόγω του τουρισµού, θα πρέπει να ληφθούν µέτρα για τον περιορισµό του προβλήµατος.
Τα µεγάλα έργα για την εξασφάλιση πρόσθετων ποσοτήτων νερού, όπως φράγµατα, λιµνοδεξαµενές κ.λπ., λείπουν, ενώ πολλά που έγιναν τα προηγούµενα χρόνια σηµαδεύτηκαν από διαχειριστικά λάθη και τεχνικές… αστοχίες που τα κατέστησαν άχρηστα.
Παράλληλα, η άναρχη τουριστική ανάπτυξη που χαρακτήρισε τις περασµένες δεκαετίες, µάς έφερε µία ώρα νωρίτερα µπροστά στο σηµερινό αδιέξοδο (πόσες βίλες µε πισίνες και γκαζόν να αντέξει για παράδειγµα ο βορειοανατολικός Αποκόρωνας που ήδη από πριν είχε προβλήµατα µε το νερό;).
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ξεκινήσει και µια συζήτηση για την αλλαγή του µοντέλου διαχείρισης και κατανάλωσης του νερού από φορείς και πολίτες.
Είναι σαφές ότι θα πρέπει πλέον να το αντιµετωπίζουµε σαν ένα αγαθό που δεν βρίσκεται σε αφθονία.
Ως εκ τούτου, δεν χωράει εδώ ο γνώριµος και επιζήµιος υπερκαταναλωτισµός στον οποίο έχουµε εκπαιδευτεί.
