Μέρες µνήµης και τιµής κάθε χρόνο αυτές του Μαΐου, για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν στη Μάχη της Κρήτης για το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας.
Από τότε πέρασαν 83 ολόκληρα χρόνια. Με τους πρωταγωνιστές των ηρωικών εκείνων ηµερών -που µπορούν να ζωντανέψουν µε τις µαρτυρίες τους τη σηµασία εκείνου του αγώνα- να είναι λιγοστοί πια, ενώ οι επετειακές εκδηλώσεις παίρνουν όλο και πιο διεκπεραιωτικό χαρακτήρα: µε το τυπικό “παρών” των επισήµων και την απουσία πολιτών.
Τι απέγινε αλήθεια το χρέος µας απέναντι σε αυτούς που έδωσαν ζωή τους για να µπορούµε να υπάρχουµε εµείς; Και ποιο είναι αυτό το χρέος σήµερα;
Πολλά µπορεί να πει κανείς. Ένα από αυτά, η ανάγκη να ολοκληρωθεί το µνηµειακό συγκρότηµα για τη Μάχη της Κρήτης στη θέση Συκολιά, στον Γαλατά.
Όχι µόνο για να τιµάται και να αναδεικνύεται όπως πρέπει η ιστορία του τόπου, αλλά και για να διασωθεί η µνήµη, αξιοποιώντας όλα τα νέα µέσα και εργαλεία ενός σύγχρονου µουσείου, ενός χώρου ιστορίας και εκπαίδευσης.
Χρέος µας απέναντι στην Ιστορία
Δημοφιλή άρθρα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αξιότιμε κύριε, έχετε απόλυτο δίκιο σε όσα γράφεται για τον τρόπο που έχουμε συμπεριφερθεί σε ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας που σφραγίζει την συμμετοχή μας στους αγώνες των ελευθέρων λαών κατά της διαστροφής και της ναζιστικής απολυταρχίας….Τίποτε από αυτά που έγιναν δεν ήταν αυτονόητο! Κόστισαν αίμα και πόνο με κίνητρο την λαχτάρα για λευτεριά!!! ΄Οπως λέγει και ο μεγάλος συμπατριώτης μας Νίκος Καζαντζάκης “Η λευτεριά δεν είναι πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστρο και το παίρνεις με το σπαθί σου “. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει τον λόγο! Οι καμπάνες έχουν ηχήσει προ πολλού. !!! Ο παραπάνω πίνακας μου θυμίζει μια ιστορία την οποία νομίζω ότι αξίζει να διηγηθώ δεδομένης της ιστορικής συγκυρίας. ΄Ενας συμπολίτης μας υπηρετώντας στο ΥΠΕΞ είχε πάντοτε (σε όποια χώρα υπηρετούσε τα συμφέροντα της πατρίδος μας) απέναντι από το γραφείο του σε κορνίζα τον εν λόγω πίνακα από την μάχη της Κρήτης καθώς και μία φωτογραφία του απαράμιλλου Κυριάκου Μάτση να του βροντοφωνάζει ” Ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής ” . Σε όσους δε ρωτούσαν τι αποσκοπούσαν τα προαναφερθέντα κάδρα , η απάντηση ήταν : ” Μου θυμίζουν κάθε πρωϊ , ποιος είναι ο δρόμος για να μην καταντήσω κοπρόσκυλο …….Με εκτίμηση