Παναγιώτης Ρουμελιώτης, διεθνούς κύρους οικονομολόγος, ομότιμος καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Οικονομίας Παντείου Πανεπιστημίου, π. ευρωβουλευτής – υπουργός Εμπορίου και Οικονομίας, πρόεδρος πολλών διεθνών και ελληνικών οργανισμών και Ελληνας εκπρόσωπος στο Νομισματικό Ταμείο 2010 – 2011, συγγραφέας και τώρα πρόεδρος στον Διεθνή Αερολιμένα “Ελευθέριος Βενιζέλος”
Εκδοτικός Οίκος Α.Α. Λιβάνη
Ενα σημαντικό βιβλίο για όσους και όσες επιθυμούν να γνωρίσουν όλες τις εποχές των μεγάλων οικονομικών κρίσεων στον κόσμο και ιδιαίτερα των δύο τελευταίων μεγάλων κρίσεων που άνοιξαν πύλες αβύσσου.
Με παγκόσμια οικονομική, πολιτισμική κρίση στον πλανήτη, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη χώρα μας.
Η οποία βρίσκεται εδώ και 7 σκληρά χρόνια σε διάλυση των πάντων. Με δική μας, κυρίως, πολιτική, κοινωνική, οικονομική αναποτελεσματικότητα και άλωσή της σε όλα τα επίπεδα της κρατικής της λειτουργίας και υπόστασης… της χώρας μας.
Για να χρησιμοποιηθεί ως “πειραματόζωο” της ισορροπίας και ανισορροπίας των ευρωαμερικανικών συμφερόντων και γεωοικονομικών εξουσιασμών, αλλά και των διεθνών ανταγωνισμών.
Με έμφαση στις δύο τελευταίες κρίσεις που μέσα σ’ αυτές έχει καταβυθιστεί η χώρα μας με συνοχή όλων των εταίρων και συμμάχων, αλλά και όλων των πρωταγωνιστών, δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών μέσα στην ίδια τη χώρα μας που οδηγήθηκε “ως πρόβατο επί σφαγήν” στο εφιαλτικό σφαγείο του πλούτου που ως οικονομική αδηφαγία όλα τα αφανίζει, τα καθυποτάσσει και τα χρησιμοποιεί… τόσο απάνθρωπα.
Ο καθηγητής Παναγιώτης Ρουμελιώτης καταδεικνύει την ελληνική καταστροφή που συντελέστηκε και ολοκληρώνεται τώρα για να μας πει περαιτέρω ότι: «Η μέχρι τώρα ιστορική εμπειρία κατέδειξε ότι τα ισχυρότερα κερδοσκοπικά και τραπεζικά συμφέροντα, ενισχυμένα από την παγκοσμιοποίηση, πετυχαίνουν να επιβάλουν και να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των αδύνατων κοινωνικών στρωμάτων…». Το βιβλίο “Χρυσές Τουλίπες και πώς οι κερδοσκόποι χρεοκοπούν κράτη και πτωχεύουν κοινωνίες” περιλαμβάνει: πρόλογο, εισαγωγή και οκτώ κεφάλαια με τους εξής τίτλους:
Ι. Κερδοσκόποι και τράπεζες: παράγοντες κρίσεων. ΙΙ. Οι κερδοσκοπικές φούσκες. ΙΙΙ. Σύντομη ιστορική διαδρομή. IV. Η απορρύθμιση των χρηματοπιστωτικών αγορών 1979-1999. V. Οι κρίσεις της παγκοσμιοποίησης 1990-2002 (8 στον αριθμό). VI. Η κρίση των στεγαστικών δανείων. VII. Η ευρωφούσκα 2010. VIII. Η καταστροφή των κοινωνιών: 1. Οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης 2007-2008. 2. Οι επώδυνες κοινωνικές επιπτώσεις της διπλής κρίσης 2007-2008. 3. Η φτωχοποίηση της Ελλάδας και επίλογος (στο άρθρο της Δευτέρας αποσπάσματα από την ενδιαφέρουσα εισαγωγή και από τον επίλογο).
Αλλά ποιες είναι οι χρυσές τουλίπες; Μα τι άλλο από την άγρια εκμετάλλευση του κόσμου.
2010-2011 Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ Δ.Ν.Τ.
Πώς δημιουργήθηκε η φτωχοποίηση της Ελλάδας; Αυτήν την τραγική ιστορία αναφέρει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης στο νέο του βιβλίο με τίτλο “Χρυσές τουλίπες”. Πλήρως συμπυκνωμένη στο όγδοο μέρος του νέου εξαιρετικής σημασίας βιβλίου ο ομότιμος καθηγητής διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου. Επίσης διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου, πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Προβλέψεων του ευρωμεσογειακού χώρου, επισκόπτης καθηγητής στη Σορβόνη και αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο την κρίσιμη χρονική περίοδο 2010 – 2011. Δηλαδή ο Ελληνας αυθεντικός γνώστης όλων των τρόπων και των ρόλων του Δ.Ν.Τ. γενικά και ειδικά της ελληνικής περίπτωσης. Ο σημαντικός αυτός ακαδημαϊκός και συγγραφέας με πολλά βιβλία με ευρωπαϊκή αναγνώριση διετέλεσε ευρωβουλευτής το 1989 και υπουργός Εμπορίου με πλείστες όσες ευρωπαϊκές δραστηριότητες εθνικής οικονομίας.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΡΙΠΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
Πώς όμως αυτός ο σημαντικός οικονομολόγος, καθηγητής και πολιτικός με σημαντική ευρωβουλευτική εμπειρία και υπουργική ευθύνη, αλλά και με απ’ ευθείας γνώση της λειτουργίας του Δ.Ν.Τ. βλέπει τη συνεχή στάση του Δ.Ν.Τ. απέναντι στην ελληνική κρίση; Γενικότερα όμως πώς βλέπει το γεγονός της φτωχοποίησης της Ελλάδας; Παραθέτουμε κατ’ αρχάς το θέμα της “φτωχοποίησης” και στη συνέχεια αναφέρω αποσπάσματα από τις καίριες αναφορές του για την αποτυχημένη πολιτική και εν πολλοίς καταστροφική τόσο για την Ελλάδα όσο και για όσες άλλες χώρες στον κόσμο…
Η ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Η τραγική ελληνική φτωχοποίηση είναι το τρίτο μέρος του τελευταίου όγδοου κεφαλαίου του διεθνούς οικονομολογικής γνώσης, πολιτικής εμπειρίας και άμεσης εποπτείας και πρακτικής λειτουργίας Ελληνα συγγραφέα. Τα δύο προηγούμενα υποκεφάλαια έχουν τους εξής αποκαλυπτικούς τίτλους: α) Η καταστροφή των κοινωνιών, β) Οι επώδυνες κοινωνικές επιπτώσεις της διπλής κρίσης (2007-2008 και 2010) στην Ε.Ε. Το γ υποκεφάλαιο έχει τον τόσο δυσάρεστο τίτλο: “Η φτωχοποίηση της Ελλάδας” για την οποία ο συγγραφέας με υπεύθυνα στοιχεία γράφει ότι: «Η κρίση χρέους που έπληξε την Ελλάδα το 2010 είχε τις σοβαρότερες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις απ’ όλες της περιφέρειας της Ευρωζώνης».
ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ
Ειδικότερα η ανεργία αυξήθηκε δραματικά από 7,8% σε 27,5% το 2014 (η οποία τώρα φαίνεται πως ξεπερνά το 35%), ακόμα το ποσοστό των μακροχρόνια ανέργων αυξήθηκε από το 2% το 2008 σε 16,2% το 2013…
Αλλά ο κίνδυνος της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού διογκώθηκε την ίδια περίοδο τόσο για τα άτομα από μηδέν έως δεκαεφτά ετών, από 18 – 60 ετών. Ομως ο κίνδυνος της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού διογκώθηκε κατά την ίδια περίοδο…
Δραστική ήταν επίσης η αύξηση του ποσοστού των ατόμων, με υψηλές στερήσεις (από 22,0% το 2007 σε 37,3% το 2013).
Για παράδειγμα το ποσοστό των ατόμων που αναφέρουν ότι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις διατροφικές τους ανάγκες αυξήθηκε από 8,9% πριν από την κρίση του 2010, σε 17,9% μετά την κρίση.
Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Βασικά η Γερμανία υποστήριξε από την αρχή ότι η ελληνική κρίση οφειλόταν στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Ελλάδας και την επιδείνωση της ανταγωνιστικότητας που οδήγησε σε αύξηση του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών.
Δεν αναγνώριζε ότι μετά την καθιέρωση του ευρώ διευρύνθηκαν οι ανισορροπίες μεταξύ βορείων και νοτίων χωρών, λόγω των διαφορετικών πολιτικών που εφάρμοσαν (π.χ. εσωτερική υποτίμηση στη Γερμανία, “ντοπάρισμα” της μεγέθυνσης στις νότιες χώρες μέσω κεφαλαίων που δεν μπορούσαν να επενδυθούν στις βόρειες χώρες και συνέβαλαν στη διόγκωση των πιστώσεων σε ακίνητα και αγορά κρατικών ομολόγων). Οπως προκύπτει από τις αναλύσεις διαφόρων οικονομολόγων το ενιαίο νόμισμα προκάλεσε επίσης την αποβιομηχάνιση ορισμένων χωρών μελών της Ευρωζώνης και οδήγησε στη στερητική κερδοσκοπία που κατέληξε τελικά στη γνωστή “φούσκα”.
ΤΟ 2010 ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ
Ωστόσο, στις 12 Φεβρουαρίου 2010 οι ηγέτες της Ευρωζώνης αποφάσισαν να συστήσουν έναν διακρατικό μηχανισμό χρηματοδοτικής στήριξης προκειμένου να συνδράμει χώρες – μέλη της που θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα αναχρηματοδότησης του χρέους από τις αγορές.
Στις 25 Μαρτίου 2010 οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ανακοίνωσαν ότι με μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης που είχαν ανακοινωθεί και εγκριθεί τον Φεβρουάριο του 2010 θα ήταν δυνατόν να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών. Ταυτόχρονα δήλωσαν ότι αν χρειαζόταν, ήταν έτοιμοι να ενεργοποιήσουν τον διακρατικό χρηματοδοτικό μηχανισμό στήριξης και να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα με 22 δισ. ευρώ. Αλλά η ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτού προϋπόθετε και την εμπλοκή του Δ.Ν.Τ. σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθεροποίησης και μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα…
ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Ομως σ’ αυτή την κρίσιμη φάση ο οίκος αξιολόγησης των ρίσκων Moody’s (ποιος ξέρει με ποιες παρεμβάσεις και ποιες σκοπιμότητες) υποβάθμισε στις 31 Μαρτίου 2010 πέντε μεγάλες ελληνικές τράπεζες, εξαιτίας των μακροοικονομικών προβλέψεων για την ελληνική οικονομία. Αλλά όπως αναφέρει ο συγγραφέας καθηγητής κ. Ρουμελιώτης το Δ.Ν.Τ. από την πλευρά του είχε σοβαρές επιφυλάξεις για την εμπλοκή σε ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών αλλαγών με την Ελλάδα. Κι αυτό επειδή πίστευε ότι το πρόγραμμα θα έπρεπε να συνδυαστεί με μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους όπως επιβάλλει το καταστατικό του.
Τότε έγινε στην Ουάσιγκτον μια συνάντηση υψηλόβαθμων στελεχών του Δ.Ν.Τ. και με εκπροσώπους των Υπουργείων Οικονομικών Γερμανίας και Γαλλίας να πεισθούν για την αναγκαιότητα άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ Δ.Ν.Τ. ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ
Τότε οι εκπρόσωποι του Δ.Ν.Τ. αντιμετώπισαν την κάθετη άρνηση των Ευρωπαίων ομολόγων τους, κυρίως των Γάλλων, οι οποίοι είχαν πειστεί από τις τράπεζές τους και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) με προσωπικό από τον Γάλλο πρόεδρό της Trichet για την ανάγκη αποτροπής της άμεσης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. Το βασικό επιχείρημα του Τρισέ ήταν ότι αν γινόταν αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδας, τότε οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα έχαναν την εμπιστοσύνη τους απέναντι και σε άλλες ευάλωτες χώρες της Ευρωζώνης και το επιτόκιο δανεισμού τους θα αυξανότανε…
Αντίθετα οι εμπειρογνώμονες του Δ.Ν.Τ. υποστήριζαν ότι οι ανησυχίες των αγορών που γνώριζαν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο θα καθησύχαζαν με την έγκαιρη αναδιάρθρωση του χρέους καθώς θα απομακρυνότανε το ρίσκο μιας χαοτικής πτώχευσης της Ελλάδας. Επίσης όμως μια τέτοια λύση θα εξουδετέρωνε τον κίνδυνο επιμόλυνσης και άλλων χωρών της Ευρωζώνης…
ΔΙΑΠΛΟΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΜΕ ΖΗΜΙΑ
Παράλληλα η ελληνική κυβέρνηση δεν έδειξε ενδιαφέρον να ασπαστεί την ιδέα του Δ.Ν.Τ. φοβούμενη τις αντιδράσεις του προέδρου της Ε.Κ.Τ., ο οποίος απειλούσε ότι θα διακόψει τη βραχυπρόθεσμη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών αν γινόταν “κούρεμα” της ονομαστικής αξίας των ομολόγων που είχαν καταθέσει οι ελληνικές τράπεζες ως εγγύηση έναντι της παροχής της χρηματοδότησής τους από την Ε.Κ.Τ.
Ωστόσο, ο πρόεδρός της αρνήθηκε πεισματικά να υιοθετήσει πρόταση του Γάλλου προέδρου Sarkozy για να αγοράσει ομόλογα ευάλωτων χωρών της Ευρωζώνης ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος επιμόλυνσής της.
Αλλά ο εξοχότατος κύριος Τρισέ απέκρυψε από τους ηγέτες της Ευρωζώνης ότι η Ε.Κ.Τ. είχε αρχίζει να αγοράζει τέτοια ομόλογα μόνο από τη δευτερογενή αγορά με στόχο να διασφαλίσει τη συμμετοχή των κρατών της Ε.Ε. Ο Τρισέ έπαιξε ένα θέατρο πολλών παραπλανήσεων.
ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΟΙ ΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΟΙ – ΠΛΗΡΩΣΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Το θέατρο Τρισέ γράφει ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης (σελ. 244 – 245) δεν έγινε αντιληπτό από τις ελληνικές αρχές, οι οποίες θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι υπήρχε μικρή πιθανότητα να αφήσουν οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα να πτωχεύσει επειδή το κόστος θα ήταν πολλαπλάσια μεγαλύτερο τόσο για τις τράπεζές τους όσο και για τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους.
Ομως, αν η ελληνική κυβέρνηση φοβόταν τις αντιδράσεις του Τρισέ, θα μπορούσε να περιορίσει τις απαιτήσεις της σε μια συναινετική αναδιάρθρωση χρέους που θα περιοριζόταν σε επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους προς τους ιδιώτες επενδυτές. Ομως η ελληνική κυβέρνηση καθυστέρησε την αναδιάρθρωση λόγω πολιτικού κόστους. Με την καθυστέρηση να ελαχιστοποιηθεί το κόστος για τους ιδιώτες ομολογιούχους και να αυξηθεί εκείνο των Ελλήνων φορολογουμένων. Οπου μπροστά στον κίνδυνο πτώχευσης της Ελλάδας και της επιμόλυνσης άλλων χωρών της Ευρωζώνης, η Ελλάδα οδηγήθηκε “ως πρόβατο επί σφαγήν” αποδεχόμενη την ένταξή της σ’ ένα βίαιο και αυστηρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, μεταρρυθμίσεων και λιτότητας.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΥΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ
Με το πρόγραμμα αυτό αναφέρει ο Π. Ρουμελιώτης η Ελλάδα χρηματοδοτήθηκε με 30 δισ. ευρώ από το Δ.Ν.Τ. και 80 δισ. από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό χρηματοδοτικής στήριξης (EFSM). Ομως το Δ.Ν.Τ. αναγκάστηκε κάτω από την πίεση των Ευρωπαίων, να αλλάξει το καταστατικό του προκειμένου να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα, χωρίς προηγουμένως να έχει γίνει αναδιάρθρωση του χρέους όπως ορίζει το καταστατικό του Δ.Ν.Τ. Με την αλλαγή αυτή να έγινε για να επιτραπεί η ελληνική χρηματοδότηση…
Επειδή υπήρχε η απειλή επιμόλυνσης της Ευρωζώνης και κατ’ επέκταση της Παγκόσμιας Οικονομίας… Για να πούμε εμείς ότι η Ελλάδα θυσιάστηκε και εξακολουθεί τώρα να υπερθυσιάζεται για τα ευρωπαϊκά και διεθνή συμφέροντα όλων των κυρίαρχων οικονομικών μηχανισμών των ευρωπαϊκών ανταγωνισμών και των υπερεξουσιαστικών σκοπιμοτήτων.
ΠΡΩΤΟΙ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ ΟΙ ΟΛΛΑΝΔΟΙ
Παναγιώτης Ρουμελιώτης: “Χρυσές Τουλίπες. Πώς οι κερδοσκόποι χρεοκοπούν κράτη και πτωχεύουν κοινωνίες”. Ενα βιβλίο που ο συγγραφέας του προσπαθεί ν’ αναδείξει ένα βασικό θέμα: Πώς γίνεται διαχρονικά η αρπαγή του πλούτου από τους κάθε είδους κερδοσκόπους που προκαλούν και εκμεταλλεύονται τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις όπως τις τωρινές των στεγαστικών ομολόγων (subrimes) και της “ευρωφούσκας” που εκδηλώθηκε πρώτα στην Ελλάδα…
Ο καθηγητής (σημερινός πρόεδρος του διεθνούς ελληνικού αερολιμένα “Ελευθέριος Βενιζέλος”) Παναγιώτης Ρουμελιώτης ως πρώτη χρηματοπιστωτική κρίση αναφέρει την ολλανδική κρίση της τουλίπας (636-637).
Τότε στην Ολλανδία εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι μεσάζοντες ανθοπώλες στο εμπόριο της τουλίπας. Για να μετατρέψουν την αγορά των φυσικών προϊόντων σε χρηματοπιστωτική αγορά – κερδοσκοπώντας σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών. Για να ξεσπάσει η πρώτη χρηματοπιστωτική κρίση της τουλίπας η οποία 5 αιώνες τώρα συνεχίζει με δεινές συνέπειες όπως τώρα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και τον κόσμο.
(συνεχίζεται)
