Χρήστος Αθ. Χουλιόπουλος: Φαινόμενο δράσης και προσφοράς στον τόπο

Με τον Χρήστο (Τάκη) Χουλιόπουλο είχα την χαρά και τιμή να έχω την φιλία του από πολλά χρονιά και να έχω γνώση προσωπικά για την απέραντη αγάπη του για τον τόπο μας για τη θάλασσα και το βουνό, για πολλά.
Aισθάνομαι την υποχρέωση, αφού ήμουν τόσο κοντά του, να απαριθμήσω όσες από τις αμέτρητες δραστηριότητες μπόρεσα να συγκεντρώσω και αυτό θα πράξω στη συνεχεία. Είναι αφάνταστο με πόση μεθοδικότητα και με οργανωτικό πνεύμα αλλά και ικανότητα, εργαζόταν πάντοτε.
Τον θυμάμαι να εξοπλίζει και στολίζει τα νέα γραφεία του Ορειβατικού οπού είναι σήμερα. Τα καταφύγια στα βουνά, να καθαρίζει και να τακτοποιεί ο ίδιος μετά από κάθε χρήση, τα σκι των παιδιών. Να ξεπλένει και να συντηρεί, πάλι μετά τη χρήση των, τα ιστιοπλοϊκά OPTIMIST για ατελείωτες ώρες.
Να δουλεύει ατελείωτες ώρες σε κάποιο τραπέζι για να βγάλει σχέδια, προϋπολογισμούς, απολογισμούς.
Σε αμέτρητες δενδροφυτεύσεις. Ακόμη και όταν πηγαίναμε κάπου με ιδιωτικό όχημα να θέλει να σταματήσουμε για να βγάλει από τη μέση του δρόμου κάποια πέτρα ή κλαδί που χιλιάδες άλλοι περαστικοί δεν έπραξαν.
Όσο για την εντιμότητα του Τάκη αυτή δεν αποτελεί θέμα συζήτησης, την γνωρίζουν όλοι όσοι βρέθηκαν κοντά του.
Τον θυμάμαι όταν, με τέσσερα μέτρα χιόνι οδεύσαμε προς την κορυφή Μαλοτύρα τον Φεβρουάριο του 1975 οπού είχε συντρίβει το Γερμανικό μεταγωγικό με 42 θύματα. Τον θυμάμαι στην μεθοδικότητα ασφάλισης συνοδοιπόρων σε αναβάσεις στο παγωμένο χιόνι της κορυφής Κάστρο Σφακίων το 1962. Και σε πόσα άλλα.
Ο Βαγγέλης Κακατσάκης σε συνέντευξη του με τον Τάκη, αναφέρει στα Χανιώτικα Νέα της 21-03-1999 μεταξύ των άλλων: “Κοντολογής πρόκειται για έναν άνθρωπο ψυχή τε και σώματι αφοσιωμένο στα κοινά, έναν υπηρέτη του τόπου μας…”
Γεννήθηκε στα Χανιά το 1931 και είχε την ατυχία να χάσει τον πατέρα του την 1η Νοεμβρίου 1940, Λοχαγό, ενώ ετοιμαζόταν για επιβίβαση στο πλοίο κατά τον βομβαρδισμό του λιμένος Σούδας.
Με την αγαπημένη του σύζυγο Αργυρούλα απέκτησε δυο παιδιά και έχει πέντε εγγόνια.
Υπηρέτησε σαν βαθμοφόρος Λιμενοφύλακας την θητεία του και το 1962 διορίστηκε μόνιμός πολίτικος υπάλληλος στον Ναύσταθμο Κρήτης. Από τότε μόνιμό μέλος της Επιτροπής Εορτασμού της Ναυτικής Εβδομάδας και ήταν κύριος συντελεστής της οργάνωσης των εκδηλώσεων μέχρι το 1986. Συνταξιοδοτήθηκε το 1986.-
Εξελέγη Δημοτικός Σύμβουλος στον Δήμο Χανιών το 1964 και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Δήμου για επτά χρονιά.

ΝΑΥΤΙΚΟΣ, ΟΜΙΛΟΣ – ΝΑΥΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ – ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ
Το 1960, ως παλαιός αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Χανιών, γίνεται τακτικό μέλος του και το 1959 και 1960 λόγω αδράνειας του Ομίλου, και σαν αρχηγός Ναυτοπροσκόπων, οργάνωσε τους Παγχανιακούς Κολυμβητικούς Αγώνες στο λιμάνι Χανιών    .
Το 1961, ως μόνιμό μέλος της Ελληνικής Θαλάσσιας Ένωσης περιοχής Κρητης, και αρχηγός ναυτοπροσκόπων, συνετέλεσε τα μέγιστα στην καθιέρωση της εκμάθησης κολύμβησης στα Χανιά και γενικότερα στην Κρήτη.
Το 1961, μετά από έγγραφη πρόσκληση του τότε Επιθεωρητή Φυσικής Αγωγής Χανίων, ανέλαβε την αναδιοργάνωση του Ναυτικού Ομίλου Χανιών που πέτυχε και είχε σαν αποτέλεσμα να εγκαινιασθεί το 1964 η κολυμβητική δεξαμενή των 20 X 50 μ. που ήταν τότε η δεύτερη στην Ελλάδα. Ας σημειωθεί ότι όλα τα σχέδια των εγκαταστάσεων, χωροταξικό, επι μέρους κτίσματα κλπ. ήταν δικά του και κατά γενική ομολογία αποτέλεσαν τον βασικότερο συντελεστή της κατασκευής των εγκαταστάσεων του Ομίλου.
Από το 1961 μέχρι το 2008 (47 χρόνια) μετείχε στα Διοικητικά Συμβούλια ενώ για 34 χρονιά ήταν Γενικός Γραμματέας και επίσης διετέλεσε πρόεδρος, αντιπρόεδρός, έφορος ιστιοπλοΐας, έφορος τεχνικής κολύμβησης και έφορος υδατοσφαίρισης ενώ σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρός του Ομίλου.
Το 1974 κατασκεύασε ο ίδιος ξύλινο σκάφος OPTIMIST και έτσι το 1975, με πρωτοβουλία του, άρχισε η λειτουργία του Ιστιοπλοϊκού τμήματος του Ομίλου. Έτσι άρχισε η πρώτη ιστιοπλοϊκή κίνηση στα Χανιά και στην Κρήτη γενικότερα. Υπήρξε ο πρώτος εκπαιδευτής σε αυτά τα σκάφη τα οποία είναι για παιδιά 8 – 12 ετών.
Το 1981 με πρωτοβουλία του οργανώθηκε η πρώτη σχολή ιστιοπλοΐας Ανοικτής Θαλασσής στα Χανιά και από τότε λειτουργεί ανελλιπώς μέχρι σήμερα.
Το 1983 με πρωτοβουλία του οργανώθηκε η πρώτη Σχολή Υποβρύχιας Κατάδυσης στα Χανιά καθώς και η πρώτη σχολή Ναυαγοσωστικής.
Με πρωτοβουλία του επίσης τον ίδιο χρόνο, άρχισε η λειτουργία του τμήματος Τεχνικής Κολύμβησης στον Ν.Ο.Χ.
Διετέλεσε ακόμη μέλος της Πανελλήνιας Περιφερειακής Ανάπτυξης κολύμβησης επί εξαετία, πρόεδρός του Ναυταθλητικού κέντρου Χανιών επί τετραετία και στη συνεχεία, για πέντε χρόνια, μέλος της Επιτροπής Διοίκησης αυτού.
Διετέλεσε ακόμη μόνιμό μέλος της Επιτροπής Εορτασμού Ναυτικής Εβδομάδας Χανιών για τριάντα χρονιά.
Μέλος    του Δ.Σ. της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδος επί εξαετία και μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τεχνικής Κολύμβησης και Υποβρύχιας Δραστηριότητας επί εννέα χρονιά.

ΝΑΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
To 1972 γίνεται ιδρυτικό μέλος του Ναυτικού Μουσείου Κρήτης και είναι από τους βασικότερους συντελεστές της ίδρυσης της τότε οργάνωσης και λειτουργίας του, και για αρκετά χρονιά αντιπρόεδρος και γραμματέας αυτού. Το 1981, ως Γενικός Γραμματέας του, διοργάνωσέ την πρώτη έκθεση στα Χανιά για τη Μάχη της Κρήτης και το υλικό που κατόρθωσε τότε να συγκεντρώσει βρίσκεται ακόμη στο μουσείο.

ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ
Το 1945, αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, έγινε Ναυτοπρόσκοπος και στα 40 χρονιά της συνεχούς υπηρεσίας του στο Σώμα Ελλήνων Προσκόπων πέρασε όλες τις βαθμίδες της προσκοπικής ιεραρχίας.
Έχει διατελέσει μέλος της Γενικής Συνελεύσεως του Σώματος και το 2013 εξελέγη πρόεδρός της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης Προσκόπων Χανιών και σήμερα είναι μέλος της Ένωσης Παλαιών Προσκόπων.

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ – ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ
Σε αυτόν τον θαυμάσιο σύλλογο, τον Ορειβατικό Χανιών, που ιδρύθηκε το 1930 είχε καθοριστικό ρόλο. Μέλος του από το 1950.
Από το 1959 μέχρι το 2008 (για 49 χρόνια) εκλεγόταν στα Διοικητικά Συμβούλια και διετέλεσε πρόεδρος του συλλόγου για 16 χρόνια και σήμερα επίτιμος πρόεδρος.
• Επί προεδρίας του ο Σύλλογος:
α) απέκτησε δυο ακόμη ορειβατικά καταφύγια και στο ένα έχει δοθεί από τη γενική συνέλευση το όνομα του σαν σχεδιαστή και πρωτεργάτη, και με προσωπική, εργασία κατασκευή του, σε υψόμετρό 2.000 μέτρων.
β) Απέκτησε δυο αυτοκίνητα    τύπου τζιπ.
γ) Άρχισε η λειτουργία της παιδικής ομάδας του συλλόγου
δ) Καθιερώθηκε η παιδική κατασκήνωσή στο καταφύγιο Ταύρης.
ε) Καθιερώθηκε η συστηματική εκμάθηση σκι στα παιδιά, σε χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας, και επί 13 και πλέον χρονιά ήταν ο μόνιμός αρχηγός της κατασκήνωσή και σύνοδος στην εκμάθηση σκι.
Το 1955, μαζί με τον φίλο του Α. Πλυμάκη, ίδρυσαν την Σπηλαιολογική Ομάδα του Ορειβατικού με ερευνά σε 250 σπήλαια μέσα σε κάποια χρόνια και άρχισαν και την πρώτη χιονοδρομική κίνηση στην Κρήτη (τα πρώτα σκι).
•Εξελέγη και διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης επί εξαετία.
•Με δαπάνη του επενδύθηκε με ξύλο όλος ο επάνω όροφος του καταφυγίου Ταύρης και με προσωπική του εργασία και δαπάνη κατασκεύασε και εφάρμοσε όλα τα κάτω εξώφυλλα από λαμαρίνα καθώς τα αρχικά είχαν χαλάσει.
•Στο καταφύγιο Βόλικα με δαπάνη του κατασκευάσθηκαν τα ξύλινα κρεββάτια και μερική επένδυση.
•Στο καταφύγιο Καλλέργη εργάσθηκε στην δημιουργία του και με τον γνωστό Αυστριακό Ζόζεφ έφτιαξαν τα ξύλινα χωρίσματα.
Έχει τιμηθεί, σε εκδηλώσεις για αυτόν & πάρα πολλές φορές, από φορείς και συλλόγους και θα αναφέρουμε ενδεικτικά μόνο κάποιες.
•Από την Ελλ. Κολυμβητική Ομοσπονδία τρεις φορές. Το 1992, το 2006 και το 2014.
•Από την Ελληνική Ομοσπονδία Τεχνικής και Υποβρύχιας Δραστηριότητας δυο φορές. Το 1992 και το 2004.
•Από την Ελληνική Ορειβατική Ομοσπονδία δυο φορές. Το 1995 και το 2010.
•Από την Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρία και από τον Ναυτικό Όμιλο Χανιών δυο φορές. Το 1997 και το 2005.
Έπονται άλλες 13 τιμητικές διακρίσεις…
Έχει διατελέσει μέλος Δ.Σ., ή απλό μέλος, σε αρκετούς εκδρομικούς, κοινωνικούς, παραδοσιακούς και άλλους συλλόγους στα Χανιά.
Σίγουρα αν υπήρχαν και άλλοι Χουλιόπουλοι στα Χανιά, θα είχαμε και κάποια άλλα μουσεία, όπως λαογραφικό, Μάχης Κρήτης κλπ.
Ο Τάκης δεν επεδίωξε ποτέ την αυτοπροβολή ή την αναγνώριση αλλά σχεδόν αθόρυβα και ταπεινά υπηρέτησε τα Χανιά για εβδομήντα χρονιά.
Τα Χανιά, και με πλέον αρμόδιό τον Δήμο μας, σε συνεργασία με τους φορείς και συλλόγους που πίστα υπηρέτησε, θα ήταν ευχής έργον να διοργανώσουν τιμητική εκδήλωσή εν ζωή.
Τα Χανιά, όλοι μας, ίσως το έχουμε υποχρέωση.