Χριστούγεννα 2015

Ποιος χριστιανός ευτυχία θα νοιώσει στο γιορτινό τραπέζι της αγάπης, όταν ο πόνος του πλησίον, δεν είναι μακρινή εικόνα αλλά κοντινή κραυγή; Ποια χαρά είναι ικανή να διαλύσει το μαύρο πέπλο, που έχει πλακώσει την καμένη από τους πολέμους γη και την κρύα από τους άδικους θανάτους θάλασσα;
Μια εκκωφαντική σιωπή σέρνεται πάνω από τις οροσειρές, τα δάση, τους κάμπους, τα ποτάμια και τους ωκεανούς. Τα πουλιά κούρνιασαν και τ’ αγρίμια κρύφτηκαν κι αυτά θανατερό μη τά βρει. Η γη λουφάζει, μπροστά στις πράξεις των ανθρώπων.
Ομως μέσα στην καταχνιά, κάποιοι εργάζονται υπομονετικά. Κουβαλάνε σπυρί – σπυρί το σπόρο της ελπίδας και σώζουν την αξιοπρέπειά μας. Ρίχνονται στα νερά για ν’ αρπάξουν βυθιζόμενα όνειρα. Μοιράζονται τον επιούσιο στο μυστικό δείπνο της αλληλεγγύης. Ζεσταίνουν με τα χνώτα τους την προσμονή. Αγκαλιάζουν τον θρήνο της απώλειας. Δεν φαίνονται, δεν γιορτάζουν, δεν χαίρονται, δεν κραυγάζουν, δεν μοιρολογούν. Απλά σώζουν ζωές.
Φέτος ο Χριστός θα γεννηθεί σ’ ένα ακριτικό νησί.