Προσφορά στον διπλανό μας, περισσότερο φέτος, αντί του shopping therapy που πέθανε για τους πολλούς.
Χριστούγεννα, μια γιορτή σταθμός της Ορθοδοξίας, που όμως από Χριστού-γέννα είχε γίνει τις τελευταίες δεκαετίες ευκαιρία για shopping therapy.
Ξεχάσαμε την πραγματική αιτία της γιορτής. Ξεχάσαμε το μήνυμα που μεταδίδουν ανά τους αιώνες, και κάναμε τα Χριστούγεννα μια γιορτή του “ψωνίζω, άρα υπάρχω”. Ψωνίζω, πίνω, ξεχνιέμαι και έτσι κάποιοι “νοιώθουν” ότι γιορτάζουν. Κι επειδή ήταν λανθασμένη αυτή η επιλογή μας, κάποιο σοφό πνεύμα μας έστειλε την οικονομική κρίση και για έναν πρόσθετο λόγο. Για να δούμε τώρα αν και πως θα υπάρχουμε χωρίς ψώνια και για πολλούς χωρίς εορταστικό φαγητό. Επίσης, ο περιορισμός αυτός μας δίνει την ευκαιρία να δούμε και την περίπτωση τα Χριστούγεννα να έχουν διαφορετικό μήνυμα, απ’ αυτό που οι πολλοί μέχρι σήμερα δίναμε.
Γιορτή ενθύμησης ξεκίνησε και την κάναμε υλιστικό πάρτυ. Την κάναμε ευκαιρία υπερικανοποίησης των “θέλω” μας, των “εγώ” μας, της ματαιοδοξίας μας. Τώρα όμως σκεφθήκαμε τον διπλανό μας που δεν έχει τα βασικά επιβίωσης. Δύσκολα κάποιος υπερκαταναλωτικός, που στολίζεται ανταγωνιστικά, σκέφτεται ότι και οι τάφοι απέξω έχουν όμορφα κι ακριβά μάρμαρα, μα μέσα σαπίλα και δυσοσμία.
Η οικονομική κρίση λοιπόν έρχεται και μέσα στα “αρνητικά” της μας αναγκάζει να δούμε τη γιορτή των Χριστουγέννων με άλλη ματιά. Μας οδηγεί στο να επανεξετάσουμε την ταύτιση μας με τον υπερκαταναλωτισμό και τη σπατάλη. Και μη μου πείτε πια σπατάλη, διότι μία ματιά μόνο στην αξία των δώρων που κάναμε στα παιδιά μας (100, 150 €) και τα έπαιζαν ελάχιστα θα μας ταρακουνήσει.
Μήπως τελικά τα παιδιά ευχαριστιούνται και παίζουν περισσότερο με φτηνά δώρα; Μήπως τα ακριβά ρούχα που αγοράζαμε, τα ακριβά παπούτσια, ικανοποιούσαν προσωρινά την ματαιοδοξία μας και τη βραδιά των Χριστουγέννων διαπιστώναμε ότι ήμαστε λιγότερο ευτυχισμένοι από πριν;
Μήπως είναι ανάγκη να δούμε και να επαναξιολογήσουμε τη θρησκευτική γιορτή των Χριστουγέννων και να τα διαχωρίσουμε από το υλιστικό τους μέρος; Χάσαμε τα έξτρα χρήματα του δώρου, που κάποιοι το έκαναν αυτό αντί για μας, ίσως με άγαρμπο τρόπο, πιθανώς για να γίνει περισσότερο χτυπητά κατανοητός.
Τα Χριστούγεννα είναι Χριστού-γέννα και το δώρο ήταν μια οικονομική ενίσχυση, που όμως έφτασε να γίνει πρώτο μας μέλημα, αντί της θείας γέννησης και του μηνύματος αυτής.
Η οικονομική κρίση λοιπόν δίνει και κάποιες καλές ευκαιρίες για επαναξιολόγηση της ζωής μας και των συνηθειών μας. Να που επαληθεύει η ρήση ότι κάθε κακό περιέχει και κάτι καλό, όπως και το αντίθετο.
Τώρα που δεν έχουμε χρήματα για σπατάλες, ας δούμε τη θεία γέννηση, το μήνυμά της. Ας δούμε τους στόχους του Ιησού, ας δούμε και τους δικούς μας, αν έχουμε. Δεν κάνουμε σύγκριση, αλλά καλό είναι να παίρνουμε μαθήματα.
Ας ξεφύγουμε από το να είμαστε άτομα, όπως λέει και κάποιος μυαλωμένος, κι ας γίνουμε άνθρωποι. Ανθρωποι που θα σκεφθούμε τον διπλανό μας. Ανθρωποι που επειδή (ίσως ευτυχώς) δεν έχουμε λεφτά για δώρα, μπορούμε να προσφέρουμε έναν καφέ, ένα ποτήρι κρασί, ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, αγάπη στον διπλανό μας, όποιος κι αν είναι. Και πολύ περισσότερο στα παιδιά δίπλα μας. Το παιδί θα χαρεί ακόμη και μ’ ένα μεταχειρισμένο παιχνίδι, αρκεί να του το προσφέρουμε με αγάπη και να μας νοιώσει δίπλα του. Θα χαρεί. Τι καλύτερο για μας;
Ας επαναξιολογήσουμε λοιπόν τη θέση μας και τη στάση μας απέναντι στη θεία γέννηση. Δεν έχει τόση σημασία τι ή πόσο πιστεύουμε. Η αγάπη είναι αγάπη, είναι πηγή χαράς, αγαλλίασης, δημιουργίας. Δεν μας κοστίζει αν την προσφέρουμε. Το αντίθετο μάλιστα. Ενα μέρος της, κάποιες φορές και μεγαλύτερο, μας επιστρέφεται. Για σκεφθείτε: ένα χαμόγελο ενός παιδιού γεμάτο χαρά, επειδή του προσφέρατε ένα δωράκι, που ίσως το φτιάξαμε μόνοι μας, δεν σας γεμίζει αγάπη, χαρά; Εχουν σχέση τα συναισθήματα αυτά με την ικανοποίηση της αγοράς ακριβών ρούχων; Καμμία σχέση.
Για τον διπλανό μας, η σκέψη και μόνο της προσφοράς μας τον γεμίζει ευτυχία. Κι αν είναι παιδί, τότε αυτό συμβαίνει στο πολλαπλάσιο.
Να πως μπορεί να αρχίσει να γεννιέται κάτι νέο μέσα από αυτά τα Χριστούγεννα. Να πως μια οικονομική κρίση μπορεί να δώσει άλλη γεύση, άλλο σκοπό στη ζωή μας.
Δοκιμάστε το όσοι δεν έχετε χρήματα για shopping therapy, αλλά και εσείς που ακόμη έχετε, δοκιμάστε την αλλαγή. Δεν είναι απαραίτητο να χάσουμε κάτι για να δούμε τις πραγματικές αξίες της ζωής μας.
Ας κάνουμε λοιπόν τα Χριστούγεννα αυτά, εν μέσω οικονομικής κρίσης, Χριστούγεννα αγάπης, γιορτή με τη σκέψη στον διπλανό μας και τότε θα διαπιστώσουμε αυτό που τόσα χρόνια χάναμε πολλοί από εμάς.
Αδειάζαμε τις τσέπες μας από χρήματα και το αποτέλεσμα, μια στιγμιαία ικανοποίηση. Αν φέτος προσφέρουμε αγάπη, όχι μόνο θα νοιώσουμε καλύτερα, αλλά θα ζήσουμε τη χαρά, την αγάπη, την ικανοποίηση σε βαθμό και διάρκεια που θα σκεφτόμαστε πότε θα βρούμε την ευκαιρία να το ξαναπραγματοποιήσουμε.
Ας δοκιμάσουμε την αλλαγή. Η κρίση μας βοηθά σ’ αυτό.
Αγάπη στον διπλανό μας. Δεν κοστίζει.
