Το Γενόμενον Εκείνον, στους αιώνες τους περασμένους και τους επόμενους, και ως Άστρο εκ νέου στις είκοσι και πέντε του Δεκέμβρη, θα λάμψει στην οικουμένη!
Γέννα επαναλαμβανόμενη, ν’ αναπαύεται πλέον προσθετικά, στη συλλογική προσλαμβάνουσα της ανθρωπότητας, παρηγοριά, ελπίδα και “Πρόσδοκον Φως”… Άπλετο φως, στους βηματισμούς της αγωνίας του σύγχρονου κόσμου…
Βηματισμούς σε δρόμους με σκιές και απρόοπτα δυσάρεστα, εν πολλοίς, που τους καθιστούν τραχύτερους… Με ενδεχόμενα αρνητικά, εν πολλοίς, που τους καθιστούν στενότερους, και, και “μελανή προοπτική”, που τους καθιστά σκοτεινότερους…Πρόσδοκον φως, λοιπόν, στα καθημερινά ξημερώματα της υφηλίου, η προσευχητική ελπίδα, που εκφράζεται λόγος γλυκύς, σεβαστός, και… και, “σμύρνα” “χρυσός” και “λίβανος” κυλάει μαλακά στην ταπεινή κλίνη, θερμή και φωτερή, όπου ο Σαρκωθείς!…
Όπου γλυκύς Ιησούς, ο Χρισμένος της αρετήν, έχει, μικρός – Μέγας, γεμάτες τις χούφτες του τις τρυφερές, όσα υποσχέθηκε! Όσα υποσχέθηκε, προκειμένου να σωθεί, να σώζεται η Τιμή του κόσμου! Γεννάται, με το Ιερό, άνωθεν σχέδιο τούτο, ο Άγιος Τόκος, είναι γιορτινός, δοξαστικός κι ελπιδοφόρος…, ως το Μαρτύριο Του… Εως τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του!
Τότε θα συντελεστεί η επαλήθευση! Με την Θυσία Του, θα κατατεθεί η συνέπεια η θεϊκή του Σχεδιασμού, να άρει το κρίμμα του κόσμου! Τώρα, στα κρύα του Δεκέμβρη, η ωραία καρτερία της Μεγάλης Ώρας! Λίγες μόνο μέρες έμειναν – γράφω Τετάρτη – για το Μεγαλειώδες Γέννημα της Παρθένου που, “κατώκισεν” εντός Της, και, εξ’ Ουρανού καταβέβηκεν!!”
Καλά Χριστούγεννα στις ανοιχτές θύρες της Χριστιανοσύνης…
Χρόνια Πολλά.
