Χριστουγεννιάτικη… μιζέρια

Κύριε διευθυντά,
Ερχονται Χριστούγεννα, γιορτή, που όλοι ελπίζουμε, έστω και για λίγο, να ζεστάνει η ψυχή μας με αισθήματα αγάπης, φιλανθρωπίας, χαράς, ξεγνοιασιάς, να διασκεδάσουμε, όσο μπορούμε, να είμαστε για λίγο ευτυχισμένοι.
Ολοι ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε το χαρμόσυνο γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου. Ετοιμασίες στο σπίτι, στο σχολείο, στο γραφείο, στα καταστήματα, στην πόλη. Ολοι φροντίζουμε να δώσουμε μια ευχάριστη νότα τις ημέρες, στο περιβάλλον όπου ζούμε και εργαζόμαστε.
Στολίδια, λαμπιόνια, δένδρα, γλυκίσματα, ώρα για αγαπημένα πρόσωπα.
Δεν αρκεί η προσπάθεια του καθενός από εμάς στον ιδιωτικό χώρο. Η πολιτεία σε κάθε μέρος της Ελλάδος, σε όλο τον κόσμο φροντίζει για κάτι ξεχωριστό αυτές τις ημέρες. Αλλοι πιο πλούσια και φανταχτερά και άλλοι πιο απλά και συντηρητικά. Κάθε δημοτική αρχή προσπαθεί να χαρίσει λίγες στιγμές χαράς στους δημότες της με στολισμούς, εορταστικά προγράμματα και εκδηλώσεις. Σποτάκια στην τηλεόραση δείχνουν σε Βόλο, Τρίκαλα, Λάρισα, φαντασμαγορικά πάρκα χριστουγεννιάτικα, για μικρούς και μεγάλους.
Και η δημοτική Αρχή μας εδώ, εξήγγειλε αρκετά ενδιαφέροντα εορταστικά προγράμματα. Εγιναν φιλότιμες προσπάθειες στην αγορά και στους δρόμους. Αυτό όμως δεν φτάνει. Απογοητευτικό για μια ακόμη φορά είναι ότι ο Κήπος με το Ιστορικό Καφέ, τα πανέμορφα πανύψηλα δέντρα του, έμεινε σκοτεινός, παρατημένος, ξεχασμένος από τον εορτασμό. Επισημάνθηκε προ ημερών, από κάποιον σχολιαστή, δεν συγκράτησα το όνομά του, ότι σε όλο τον εορταστικό προγραμματισμό απουσίαζε ο Κήπος. Θεώρησα καλοπροαίρετα ότι ίσως βιαζόμαστε να σχολιάσουμε και ότι απλώς δεν αναφέρθηκε διότι ήταν δεδομένο.
Τώρα όμως, διαπιστώνουμε ότι εξακολουθεί ο Κήπος να είναι σκοτεινός και έρημος.
Τι έγινε το περσινό “χωριό του Άι Βασίλη”; πόσο δύσκολο ήταν να φωτιστούν πάλι τα δέντρα με χρώματα που δημιουργούσαν ένα εξωτικό περιβάλλον; πόσο δύσκολο ήταν να υπάρχει το καρουζέλ και το τρενάκι, η χαρά των παιδιών; Το μαλλί της Γριάς, το ποπ κορν, ο κόσμος, τα χαμόγελα, οι χαρούμενες φωνές των παιδιών; ένας τόσο όμορφος και αγαπητός χώρος να μένει στο σκοτάδι; Και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και οι Φοίνικες στην πλατεία Δικαστηρίων και αυτά σκοτεινά;
Γιατί τα όμορφα πράγματα στη ζωή μας τα αφήνουμε στο σκοτάδι;
Καλές γιορτές με Υγεία, Χαρά, Ευτυχία