Βρισκόμαστε λίγο πριν από την εισόδευση της κοσμο-χαρμόσυνης και κοσμοσωτήριας Δεσποτικής Εορτής της κατά σάρκας Γεννήσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Σπίτια, καταστήματα και πλατείες στολίστηκαν με ένα σωρό στολίδια και λαμπιόνια. Οι άνθρωποι προετοιμάζονται για το ρεβεγιόν και όλα θα κυλήσουν κατά τα ειωθότα και κατά την παράδοση του τόπου μας. Αυτό όμως είναι το νόημα των Χριστουγέννων; Πίσω από όλες αυτές τις προετοιμασίες σκεφτήκαμε άραγε να προετοιμαστούμε και για την μυστική μας ένωση με το νεογέννητο Χριστό; Νηστέψαμε; Συγχωρήσαμε; Ευχαριστήσαμε; Εξομολογηθήκαμε για τις πτώσεις μας;
Με το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου, άνοιξε ο ουρανός και πλημμύρησε η δημιουργία με εκστατική θεϊκή αγάπη! «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε» (Κατ. Χριστουγέννων) ψάλλει γηθοσύνως η εκκλησίας μας και μας θυμίζει μυστικά την άρρητη ιερουργία που έλαβε χώρα στην πανευλογημένη μήτρα της Υπεραγίας Θεοτόκου την ημέρα του Ευαγγελισμού (Γι’ αυτό και η εορτή των Χριστουγέννων εορτάζεται εννέα μήνες μετά τον Ευαγγελισμό, στις 25 Δεκεμβρίου).
Η Γέννηση του Χριστού είναι μία Θεοφάνεια, ήτοι μία φανέρωση και ένα θεϊκό αποτύπωμα του Θεού τον κόσμο: Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί.[1] Αυτό σημαίνει ότι ο προαιώνιος Θεός Λόγος έλαβε ανθρώπινο σαρκίο και παίρνει αρχή για να αφθαρτοποιήσει τον άνθρωπο. Ο Άγιος Γρηγορίος ο Θεολόγος διασαλπίζει θεολογώντας: «Ο Άσαρκος σαρκώνεται, ο Αόρατος γίνεται ορατός… Ο Υιός του Θεού γίνεται υιός ανθρώπου». «Εκείνος που πλουτίζει τους άλλους, γίνεται πτωχός. Πτωχεύει προσλαμβάνοντας το δικό μου σώμα, για να πλουτήσω εγώ την θεότητά Του».[2]
Η ενανθρώπηση του Κυρίου είναι η συγ-κατάβαση της αγάπης Του στον άνθρωπο και η κένωσή Του: Ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών. Η ενανθρώπιση του Δημιουργού και η κατά χάρη θέωση του ανθρώπου είναι το απαύγασμα και το μείζον μήνυμα των Χριστουγέννων.
Έπρεπε ο Θεός να κατέλθει από την δόξα Του και ο άνθρωπος να ανέλθει από την ταπεινότητα του, για να κοινωνήσει ο άνθρωπος στην θεία αγάπη.[3]. Στην πραγματικότητα, ο Χριστός κατήλθε μέχρι του Άδου, ενώ ο άνθρωπος απλώς άπλωσε προς Αυτόν το χέρι, για να δεχθεί την καινή Ζωή. Ευφροσύνη λοιπόν η του Χριστού Γέννηση! «Σήμερον τὰ ἄνω τοῖς κάτω συνεορτάζει, καὶ τὰ κάτω τοῖς ἄνω συνομιλεῖ» (Ευχή Μ.Αγιασμού).
Η μελιτοφόρος γλώσσα του ιερού Χρυσοστόμου ονομάζει τα Χριστούγεννα «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν» και πανηγυρίζει: «Σήμερα ο θάνατος καταργήθηκε, ο Παράδεισος άνοιξε… Η ουράνια ζωή φυτεύθηκε στην γη, Άγγελοι επικοινωνούν με ανθρώπους και άνθρωποι συνομιλούν άφοβα με Αγγέλους».[4]
Ο Χριστός σαρκώθηκε για να θεωθεί ο άνθρωπος: Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται. Ο μέγας Αθανάσιος συνοψίζει το μυστήριο: «Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ υἱὸς ἀνθρώπου γέγονεν, ἵνα οἱ υἱοὶ τοῦ ἀνθρώπου, τουτέστι τοῦ Ἀδάμ, υἱοὶ τοῦ Θεοῦ γένωνται».[5]
Αγαπητοί μου, φέτος ας κάνουμε την καρδιά μας φάτνη που θα πλημμυρίσει από το Βηθλεεμικό Φως. Χωρίς την Εκκλησία το Μυστήριο της Ένσαρκης Οικονομίας κενούται από το οντολογικό περιεχόμενο του και δε βιώνεται η ανακαινιστική και ζωογόνος δύναμή του. Χριστούγεννα σημαίνει κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Ας βιώσουμε τα ανεπανάληπτα γεγονότα της Βηθλεέμ με απλότητα, αλληλεγγύη αλληλο-περιχώρηση και κυρίως με ΑΓΑΠΗ. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα…με Χριστόν!!!
*ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σεργάκης,
είναι υπ.Δρ.Ψυχολογίας και Αναπ.
Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος ΙΜΚΑ
ΠΗΓΕΣ-ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
[1] Α΄ Τιμόθεον 3, 16.
[2] Λόγος 38, 2, και 13, PG 36, 313B και 325C.
[3] Φιλιππησίους 2, 7 – Πρβλ. Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος, Λόγος 41, 12, PG 56, 445Β.
[4] Περί ακαταλήπτου 6, 3, PG 48, 752 – Εις το γενέθλιον του Σωτήρος, 2, PG 56, 391.
[5] Όρθρος Ευαγγελισμού, Δοξαστικόν Αίνων – Περί της ενσάρκου επιφανείας, 8, PG 26, 996A.
