Στην πόλη στολίζουν με φωτάκια δέντρα, αυλές και μπαλκόνια και βιάζομαι κι εγώ το πνεύμα των Χριστουγέννων να καλωσορίσω γιατί φέρνει μια μελαγχολία ήρεμη συνθήκη απαραίτητη των γιορτών με την δική μου χαμογελαστή μελαγχολία να ταιριάξει. Δεν έχουν τα διαμερίσματα τζάκια με ψηλές καμινάδες να σε ρίξω να τσουρουφλιστείς, να καείς εσένα που τόσα δώρα μου έκαν
ες, τόσα χρόνια τώρα και δεν μου άφησες τίποτα να ποθώ χρήσιμο ή αχρείαστο από τις επιλογές που στην αγορά θα είχα τέτοιες μέρες -λέμε άγιες…
Στολίζει και ο θεός τα βουνά με το πρώτο χιόνι λευκό μα άγριο και το κρύο στην πλατεία και τους δρόμους θερίζει αν καταφύγιο δεν έχεις μια αγκαλιά ζεστή να σε βολέψει και ενέχυρο στα μαγαζιά αφήνεις ένα σκέτο “χρόνια πολλά”.
Στην μνήμη του πατέρα μου Δημήτρη
Νικόλας Κακατσάκης
03/12/2018 – 23/11/2019
