ΣΤ2 Τάξη ΔΗΜ. ΣΧ. Καλυβών
Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Χρόνια πολλά, αγαπημένη μας πατρίδα! Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Αφιέρωμα στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 σήμερα, 29 Μαΐου, επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Ένα ξεχωριστό αφιέρωμα που έχει την υπογραφή της γνωστής και από άλλες εργασίες μαθητών της δασκάλας Χριστίνας Γρηγοράκη και των μαθητών της, των Εκτακιών του 2ου τμήματος του Δημ. Σχ. Καλυβών. Θίγονται πολλά απ’ τα ζητήματα στο αφιέρωμα αυτό που απασχόλησε την τάξη. Στο γεγονός που ένας Δαβίδ τα έβαλε μ’ ένα Γολιάθ για παράδειγμα. Στον καθοριστικό ρόλο της γυναίκας για την επιτυχία του αγώνα. Στις “φαγωμάρες” που είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Και βέβαια στον ρόλο των προσώπων στους ήρωες που κέρδισαν τις εντυπώσεις τους… “Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν”. Και η φράση αυτή του Ευρυπίδη που σημαίνει “ευτυχής είναι ο άνθρωπος που γνωρίζει ιστορία” στον νου μου, ενώ διάβαζα το κείμενο της δασκάλας & των παιδιών.
Χίλια μπράβο στη δασκάλα των παιδιών που δουλεύει γι’ αυτό! Συγχαρητήρια και σ’ εσάς… καλά μου Εκτάκια.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος
Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Δύο αιώνες πριν, μια χούφτα αποστεωμένοι Έλληνες, ένας Δαυίδ, τόλμησε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία, έναν Γολιάθ. Τόλμησε να κοιτάξει κατάματα τον θάνατο και να αγωνιστεί με ασύγκριτο πάθος και ορμή για την πολυπόθητη λευτεριά και την εθνική παλιγγενεσία. Στάθηκε αγέρωχος, έχοντας ως φυλακτό και κληρονομιά του το πανένδοξο παρελθόν του και ύψωσε το λάβαρο της Επανάστασης. Η φωνή του, αντήχησε στους αιθέρες “Ελευθερία ή θάνατος”!
Ο καθοριστικός ρόλος της γυναίκας στον απελευθερωτικό αγώνα του έθνους, είχε τιμητική θέση στις συζητήσεις μας. Η αντρειοσύνη και η λεβεντιά δεν είναι μόνο γένους αρσενικού!
Αυτά είναι όσα υπερίσχυσαν στην σκέψη των παιδιών του τμήματός μας. Θαύμασαν την αποφασιστικότητα, την λεβεντιά, την αντρειοσύνη, την παλικαριά, την πίστη στα ιδανικά και τις αιώνιες αξίες του έθνους. Να όμως και οι “φαγωμάρες” που από το 21 μέχρι και σήμερα, είναι η άλλη όψη του νομίσματος. Μια όψη που πρέπει να την αντικρίζουν τα παιδιά, να την αναγνωρίζουν, να την σχολιάζουν, να την καταδικάζουν!
Μαθαίνω την ιστορία μου, σημαίνει διδάσκομαι και παραδειγματίζομαι από το παρελθόν των προγόνων μου. Αποκτώ εικόνα, εκφέρω γνώμη, επιχειρηματολογώ, καταλήγω σε συμπεράσματα. Είμαστε σαν τα δέντρα, καταλήξαμε να πούμε. Δέντρα χωρίς ρίζες, με το πρώτο φύσημα του αέρα, δεν έχουν ελπίδα καμιά να κρατηθούν στην γη… Δεν έχουν όμως και ελπίδα, όσο η διχόνοια, οι αψιμαχίες, οι συγκρούσεις, η φαγωμάρα θεριεύει στην ψυχή τους…
Αφού ολοκληρώθηκε η ενότητα της Ελληνικής Επανάστασης στο μάθημα της ιστορίας, η οποία συνέπεσε και με την επέτειο της εθνεγερσίας, τα παιδιά κατέγραψαν όσα τα εντυπωσίασε περισσότερο και αποτυπώθηκε ζωηρά στη μνήμη τους:
Οι ήρωες που κέρδισαν τις εντυπώσεις μας ήταν o Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας, ο Καραϊσκακης, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Μιαούλης, ο Κανάρης, ο Παπανικολής, η Μαντώ Μαυρογένους, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο Ι. Μακρυγιάννης. Aναμφισβήτητα, ήταν ξεχωριστές προσωπικότητες, ωστόσο είχαν κάτι κοινό: είχαν ψυχή λιονταριού με βαθιά ριζωμένη μέσα της την πίστη στην ελευθερία. Εκτός όμως από τους γνωστούς ήρωες που το όνομά τους θα μνημονεύεται στους αιώνες των αιώνων, συνειδητοποιήσαμε με συγκίνηση και δέος πως υπήρχαν αμέτρητοι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, οι αφανείς ήρωες και ηρωίδες που χωρίς την δική τους πολύτιμη συμβολή, το ακατόρθωτο της απελευθέρωσης μετά από τέσσερις δυσβάσταχτους αιώνες σκλαβιάς, δεν θα γινόταν ποτέ κατορθωτό. Ακόμα και μικρά παιδιά, συνομήλικά μας, συνέβαλαν κι αυτά με τον δικό τους τρόπο στον ξεσηκωμό των Ελλήνων. Επίσης, θαυμάσαμε τους σπουδαίους πολεμιστές της πένας όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο φιλέλληνας λόρδος Μπάυρον, που όχι μόνο φρόντισαν για την υλική ενίσχυση του αγώνα, αλλά και με την ποίησή τους, ανύψωναν το ηθικό των σκλαβωμένων, επηρεάζοντας παράλληλα έντονα την κοινή γνώμη της εποχής από την Ευρώπη μέχρι και την Αμερική. Τέλος, αριστουργηματικά έργα τέχνης όπως «η σφαγή της Χίου» και «η Ελλάς στα ερείπια του Μεσολογγίου» του Ευγένιου Ντελακρουά, αποδεικνύουν την βαθιά επιρροή της Ελληνικής Επανάστασης και θα συνεχίσουν να αφηγούνται μέσα στους αιώνες την ματωμένη ιστορία της Ελλάδας μας.
Τα πορτρέτα κάποιων από τους ήρωες της Επανάστασης ζωγραφίστηκαν από κάποια παιδιά του τμήματός μας και συνοδεύονται από μικρές λεζάντες στις οποίες εξηγείται ο λόγος της επιλογής τους
Η δασκάλα της τάξης Χριστίνα Γρηγοράκη
Οι Μαθήτριες/ές: Χρύσα Χαροκοπάκη,
Παναγιώτα Στρουμπάκη, Εμμανουέλα Παπαδοπούλου,
Εμμανουέλα Μπραχουσάι, Ντιάνα Πέντσεβα,
Εργκίτα Μουτσάνη, Εμμελία Μπαλαμπάκη,
Μαρία Χαροκοπάκη, Αντώνης Χαροκοπάκης,
Αντώνης Χαλβαδάκης, Λευτέρης Μπιωτάκης,
Ντανιέλ Τόσκαϊ, Ρένι Τόσκαϊ, Ντίνος Στασινός,
Γιώργος Πατρελάκης, Γιάννης Νικηφοράκης,
Πέτρος Τζομπανάκης, Κωνσταντίνος Τζομπανάκης
Επέλεξα τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη γιατί ήταν θαρραλέος, άξιος στρατηγός, με κοφτερό μυαλό και μου προκαλεί θαυμασμό.
Εμμανουέλα Παπαδοπούλου
Επέλεξα την Μαντώ Μαυρογένους γιατί θεωρώ πως είναι από τις πιο σημαντικές αγωνίστριες, πολέμησε με γενναιότητα και ταυτόχρονα προσέφερε χωρίς δεύτερη σκέψη όλη την περιουσία της στον αγώνα για την ελευθερία της Ελλάδας.
Χρύσα Χαροκοπάκη
Κωνσταντίνος Τζομπανάκης: Επέλεξα την Μπουμπουλίνα γιατί ήταν από τις σπουδαιότερες μαχήτριες γυναίκες του 1821. Ακόμα, είναι αξιοθαύμαστη γιατί πολέμησε στην θάλασσα που εκεί, οι μάχες ήταν ακόμα πιο δύσκολες και ριψοκίνδυνες.
Κωνσταντίνος Τζομπανάκης
Επέλεξα τον Διονύσιο Σολωμό γιατί είναι ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων. Από το ποίημα του «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», ένα απόσπασμά του καθιερώθηκε ως ο Εθνικός Ύμνος της χώρας.
Ρενάτο Τόσκαϊ
Επέλεξα τον Ανδρέα Μιαούλη γιατί θεωρώ ότι η συμβολή του στην Επανάσταση ήταν πολύ σπουδαία. Στα μπουρλότα όπου υπηρέτησε, το ρίσκο για την απώλεια της ζωής του ήταν καθημερινό, ωστόσο δεν λύγισε στιγμή.
Αντώνης Χαλβαδάκης
Επέλεξα τον Παπαφλέσσα, γιατί πολέμησε παλικαρίσια για την λευτεριά της πατρίδας.
Γιώργος Πατρελάκης
