Κύριε διεθυντά,
28η Οκτωβρίου, μεγάλη μέρα για τον Ελληνισμό. Ιστορική μέρα. Μνήμες πολλές, ιστορία που γράφτηκε με το αίμα των Ελλήνων μαχητών. Την ημέρα αυτή την γιορτάζουμε με διάφορες εκδηλώσεις. Ομιλίες, καταθέσεις στεφάνων στους ήρωες, παρελάσεις μαθητικές, παρελάσεις στρατιωτικές.
Βράδυ της 28ης Οκτωβρίου, η τηλεόραση έδειχνε στιγμιότυπα από όλες αυτές τις εκδηλώσεις. Κάποια στιγμή έδειξε, από τις εορταστικές εκδηλώσεις της Θεσσαλονίκης, την επίδειξη της 115ης πτέρυγας Μάχης της Σούδας και τους εναέριους σχηματισμούς της ομάδας “ΖΕΥΣ”. Η φωνή του πιλότου ακούστηκε: «Το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου είναι ιστορική συνέχεια του ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ του Λεωνίδα. Δείχνει το σθένος και το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής. Σ’αυτή την επέτειο πρέπει να θυμόμαστε πως οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες. Χρόνια πολλά Ελλάδα». Μήνυμα του σμηναγού Λουκά Θεοχαρόπουλου από την ομάδα ΖΕΥΣ. Τη συγκίνηση από το ηρωικό αυτό μήνυμα, διαδέχθηκε η έκπληξη, η χαρά, η ικανοποίηση και η υπεριφάνεια μέσα μου. Ρίγος διαπέρασε το κορμί μου σαν Ελληνίδα, αλλά και επειδή γνωρίζω προσωπικά τον Λουκά Θεοχαρόπουλο.
Εχουμε τη χαρά να έχουμε στο σχολείο μας τα δύο αξιολάτρευτα αγόρια του. Ηξερα ότι ήταν ιππτάμενος. Πάντα θαυμάζω αυτά τα παλικάρια γιατί δίνουν την ψυχή τους για την πατρίδα. ‘Εχουμε και τον κ. Νίκου Χάρη, τον κ. Δανιά Νίκο και παλιότερα και άλλους που πάντα τους βλέπω σαν κάτι ξεχωριστό. Θέλει ψυχή για να πετάς….
Το ότι ο σμηναγός Λουκάς Θεοχαρόπουλος συμμετέχει στην ομάδα ΖΕΥΣ, έχοντας κερδίσει βραβείο “2ου καλύτερου πολεμιστή” σε στρατιωτικά γυμνάσια στην Ισπανία μεταξύ αεροπορικών δυνάμεων ΝΑΤΟ, δείχνει ότι έχει την ικανότητα και την ανάλογη εκπαίδευση.
Ξαφνιάστηκα θετικά και πλέον βλέπω τον Λουκά και όλη την ομάδα του όχι μόνο σαν έναν καλό στρατιωτικό. Φαντάζει σαν ένας ημίθεος της μυθολογίας με υπεράνθρωπες ικανότητες. Δεν είναι πλέον για μένα ο ευγενικός πατέρας του Αγγελου και του Νίκου, ο χαμογελαστός, πρόθυμος και τυπκός κ. Λουκάς. Είναι κάτι μεγάλο, κάτι ξεχωριστό, γιατί κρατά στα χέρια του το F16, ένα τέλειο αεροσκάφος και με ακρίβεια στις κινήσεις του που δεν επιδέχονται, το παραμικρό ανθρώπινο λάθος, δοξάζει τους ελληνικούς αιθέρες. Το παραμικρό λάθος θα είναι μοιραίο.
Την ώρα της πτήσης «αισθάνεσαι πολύ ωραία, είναι πολύ δυναμικά, έντονο, είναι ακραία συναισθήματα», λόγια του σμηναγού Θεοχαρόπουλου. Την ώρα της πτήσης δεν ελέγχει τον εαυτό του, είναι εκστασιασμένος, πετάει… Την ίδια ώρα η οικογένειά του, η σύζυγός του Κωνσταντίνα, στρατιωτικός στρατολόγος της 115, και τα δυό τους παιδιά σίγουρα προσεύχονται γι’αυτόν, όπως το κάνουμε και όλοι εμείς που τους βλέπουμε στον ουρανό.
Ο μεγάλος του γιος Αγγελος, όταν ρωτήθηκε από τη δασκάλα του τι αισθάνεται για τον πατέρα του, είπε: «στεναχωριέμαι όταν φεύγει ο μπαμπάς για τη δουλειά». Δεν πρέπει Αγγελε να στεναχωριέσαι. Πρέπει να είσαι υπερήφανος για τον πατερούλη, να προσεύχεσαι γι’αυτόν και να προσπαθήσεις να του μοιάσεις. Σίγουρα η Ελλάδα μας έχει πάντα ήρωες…
Μαριάννα Μαυροματάκη
