Το χρονικό μιας συνεργασίας

Μυτιληνιό απ’ Αντισσα,
στο δρόμο μου απάντησα,
ένα καλοκαιράκι
και πρίχου κύμινο να πεις
ρέκτες βρεθήκαμε ροπής,
κοινό ’χαμε μεράκι.
Εκείνος διηγήματα
με πολλαπλά μηνύματα,
να γράφει εις τον τύπο,
ρίμες εγώ να στιχουργώ,
πρωτάρης τότ’ ομολογώ
μα πιάνανε, το χτύπο.
Μοίρα καλή μας έσμιξε
και μια φιλιά ανέδειξε,
άδολη και καθάρια
ζαριά ’ριξα μοναδική
με κίνηση ιδανική
και μου ’τυχαν εξάρια.
Τώρα συνεργαζόμαστε
κι ενίοτε πιανόμαστε,
οι δυο μας σαν κοκόρια
μα δεν κρατάει η κακιά
μαζί τραβάμε αυλακιά
δεν κάνουμ’ εμείς χώρια.
Πιστεύω να συνεχιστεί
συνεργασία αγαστή
για κάμποσα χρονάκια
και να σβηστούν κάποια βραδιά
μαζί μ’ εγγόνια και παιδιά,
γενέθλιων κεράκια.