Είναι αμέτρητες οι φορές που η ιστορία κατέγραψε ανθρωπιστικές τραγωδίες, πολέμους, πείνα, στέρηση, οικονομικά κραχ και αλληλοσφαγές.
Αμέτρητες επίσης είναι και οι περιπτώσεις ανθρώπων που από την μια μέρα στην άλλη έμειναν στον δρόμο, είτε γιατί δεν είχαν κάνει σωστούς υπολογισμούς, είτε επειδή η ζωή τα έφερε έτσι που να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν σε έκτακτα γεγονότα και καταστάσεις.
Τη σημερινή πραγματικότητα ουδείς όμως είχε προβλέψει και μάλλον μιλάμε για ιστορία βγαλμένη από βιβλία επιστημονικής φαντασίας ή συνομωσιολογίας.
Ποτέ οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο ψυχή τε και σώματι, αφού βέβαια προηγήθηκε η χρόνια επικοινωνιακή αποστασιοποίηση.
Τώρα πια και τη χειραψία πολλοί σκέφτονται να την δώσουν, εγκαινιάζονταςμε τον τρόπο αυτό μια νέα εποχή πλήρους απομόνωσης και ατομικού εγκλεισμού.
Μπορεί βέβαια κάποιοι να το πάρουν στην πλάκα ή με χωρατά να προσπαθήσουν να διασκεδάσουν την επικρατούσα θλίψη. Άλλοι -και ειδικά οι πολιτικοί ιθύνοντες- θεωρούν πως η κανονικότητα είναι θέμα χρόνου.
Όλως περιέργως όμως η κατάσταση αυτή θα κρατήσει καιρό, καθώς δεν θα είναι και στο χέρι του καθενός να αλλάξει τα δεδομένα.
Ας προετοιμαστούμε λοιπόν για μια μακρά πορεία, για ένα μεγάλο στείρο και θλιβερό ταξίδι στην αοριστία του ανθρώπινου είδους που για να επιβιώσει, θα πρέπει να επιστρέψει σε άλλες εποχές. Γιατί υπάρχουν και άλλα που θα συνοδεύσουν την έλλειψη ασπασμού ή χειραψίας.
Χρόνου επιτρέποντος βέβαια και ευκαιρίας δοθείσης -πάνω απ’ όλα- γιατί ακόμη και ο χρόνος είναι προκαθορισμένος.