Η Χρύσα-Μιχαέλλα Γεωργιακάκη είναι µία από τις πιο σηµαντικές παίκτριες που έχει αναδείξει το χανιώτικο ποδόσφαιρο.
Με σπουδαία καριέρα από πιτσιρίκα 6 ετών όταν ήταν το µοναδικό κορίτσι στις Ακαδηµίες του Αρη Βουκολιών µέχρι σήµερα που αποτελεί βασικό στέλεχος του Χάλη Βαρυπέτρου στην Β’ Εθνική αλλά και µέλος της οµάδας Καρπενήσι Futsal που αγωνίζεται στην Α’ Εθνική στο ποδόσφαιρο σάλας.
το λυκόφως του 2024 µε αυτή την συνέντευξη µας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουµε το ποδόσφαιρο σάλας αλλά και την αποµακρυσµένη πρωτεύουσα του νοµού Ευρυτανίας που την αγκάλιασε. Ενώ στέκεται στα σηµαντικά βήµατα που έχουν γίνει µε την ίδρυση Ακαδηµιών για κορίτσια στα Χανιά και τον “πρωταθλητισµό” του Χάλη Βαρυπέτρου σε ένα ευαίσθητο τοµέα καθώς προχώρησε στην ασφάλιση των παικτριών του!
-Χρύσα πως προέκυψε το ποδόσφαιρο σάλας και το Καρπενήσι;
-Το ποδόσφαιρο σάλας δεν γνώριζα ότι υπήρχε. Σε ένα ταξίδι µου στην Αθήνα µε κάλεσε ο δηµοσιογράφος Τάσος Ζαφειρίου να δω ένα µατς µαζί του. Πήγα και µου τράβηξε το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγµή. Στο ηµίχρονο µπήκα στο γήπεδο και έπαιξα λίγο µε την µπάλα -η οποία είναι πολύ µικρότερη αλλά και ποιο βαριά από αυτή του κανονικού ποδοσφαίρου. Την επόµενη ηµέρα µου έστειλε µήνυµα ο υπεύθυνος της οµάδας του Καρπενησίου κ. ∆ηµήτρης Κολληµένος και µου έδωσε διάφορες πληροφορίες. Μου είπε ότι η οµάδα συµµετέχει στο πρωτάθληµα Α’ Εθνικής και µε ρώτησε αν θα µε ενδιέφερε να ασχοληθώ και µε το Futsal. Η αλήθεια είναι ότι η πρόταση µου άρεσε όµως είχα κάποιες επιφυλάξεις γιατί υπάρχει η απόσταση αλλά και οι υποχρεώσεις µου στη Κρήτη. Τελικά είπα να δεκτό την πρόταση και να δοκιµάσω. Εδώ θέλω να πω ευχαριστώ στο πρόεδρο της οµάδας µου, του Χάλη Βαρυπέτρου κ. Κώστα Τραχανατζή που πριν ανανεώσω ξανά του είπα ότι θα συνεχίσω και στο futsal και εκείνος όχι µόνο το δέχτηκε µε χαρά, αλλά µε στηρίζει και βρίσκεται δίπλα µου πρώτα σαν πατέρας και φίλος και έπειτα σαν πρόεδρος. Τον ευχαριστώ λοιπόν πολύ και αυτόν και τον κ. ∆ηµήτρη Μαρκογιαννάκη καθώς και όλο το συµβούλιο και τους προπονητές µου για την κατανόηση και την στήριξη τους.
-∆ηλαδή κάθε φορά που αγωνίζεται εντός έδρας η οµάδα ταξιδεύεις στο Καρπενήσι;
-Ναι η έδρα της οµάδας του Καρπενησίου είναι στο κλειστό Καρπενησίου. Ενώ τα εκτός έδρας µατς γίνονται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας.
Για το Καρπενήσι αξίζει να πω ότι αν και είναι µια µικρή πόλη στην Ευρυτανία, στην άλλη άκρη της Ελλάδας και εγώ δεν είµαι από εκεί ούτε έχω κάποια σχέση µε το µέρος. Ολοι µε αγκάλιασαν και µου πρόσφεραν απλόχερα αγάπη, πίστεψαν ότι θα βοηθήσω την οµάδα τους. Και όλοι µαζί όχι µόνο οι παίκτριες και οι προπονητές, όχι µόνο η οµάδα αλλά όλοι τους. Ακόµη και η οικογένεια του κ. ∆ηµήτρη Κολληµένου µου πρόσφεραν απίστευτη φιλοξενία και αγάπη! Εκτιµούν και σέβονται ότι κάνω αµέτρητα χιλιόµετρα και ένα µεγάλο ταξίδι για να φορέσω τη φανέλα της οµάδας του τόπου τους! Στο πρόσφατο µατς µου αφιέρωσαν τη νίκη µας και πραγµατικά µε συγκίνησαν. Στο Καρπενήσι έζησα απίστευτες στιγµές και τους ευχαριστώ που µε έβαλαν στην οικογένεια τους! Εγώ από µεριάς µου υπόσχοµαι ότι θα µείνω στην οικογένεια τους και θα βοηθήσω όσο µπορώ να φτάσει το Καρπενήσι όσο ποιο ψηλά γίνεται!
-Επειδή εδώ στα Χανιά δεν έχουµε εξοικειωθεί ιδιαίτερα µε το ποδόσφαιρο σάλας ποιες είναι οι διαφορές του πέρα από το µέγεθος του γηπέδου; Ηδη ανέφερες τη µπάλα…
-Το ποδόσφαιρο σάλας έχει αρκετές διαφορές από το κανονικό. ∆ιαρκεί δύο ηµίχρονα των 20 λεπτών το καθένα, γίνονται απεριόριστες αλλαγές ένας παίκτης βγαίνει από τον αγώνα και ξαναµπαίνει σε αντίθεση από το κανονικό που αν γίνεις αλλαγή δε ξαναµπαίνεις. Επίσης στις αλλαγές το µατς δε διακόπτεται όπως στο κανονικό. Η µπάλα του futsal είναι µικρότερη από του κανονικού ποδοσφαίρου. Στο ποδόσφαιρο σάλας δεν υπάρχουν off-side, ενώ στα 5 φάουλ δίνεται πέναλτι. Ακόµη παίζεται σύνολο µε 5 παίκτες και όχι µε 11 όπως στο κανονικό. Απαιτεί ταχύτητα, αντοχή και σίγουρα βοηθάει στο να βελτιώσουµε την τεχνική µας. Όλο το παιχνίδι είναι πολύ γρήγορο µε το που πάρω την µπάλα στα πόδια πρέπει ήδη να έχω σκεφτεί την επόµενη ενέργεια µου, δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς αν θα σουτάρεις ή αν θα δώσεις πάσα. Αυτό στην αρχή µε δυσκόλευε, τώρα πλέον όχι ενώ µε έχει βοηθήσει και στο κανονικό ποδόσφαιρο για να ενεργώ ποιο γρήγορα.
Εµένα σαν παίκτρια ειδικά στην αρχή µε δυσκόλεψαν κυρίως οι κανόνες που είναι εντελώς διαφορετικοί από το κανονικό ποδόσφαιρο.
∆υσκολίες δεν έχει σαν άθληµα σίγουρα όµως και σ’ αυτό υπάρχουν οι πιθανότητες κάποιου τραυµατισµού όπως και στο κανονικό ποδόσφαιρο µια και οι επαφές είναι πολλές.
-Ας επιστρέψουµε και στην οµάδα του Χάλη, ποιοι είναι οι στόχοι σας φέτος;
-Με την οµάδα του Χάλη Βαρυπέτρου ο στόχος µας είναι µε όµορφο ποδόσφαιρο να πετύχουµε την παραµονή µας στην Β Εθνική κατηγορία, στην οποία η οµάδα µας συµµετέχει για πρώτη φορά. Σίγουρα είναι κάτι δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Ο όµιλος µας έχει σηµαντικούς αντιπάλους. Όµως όλοι πιστεύουµε ότι ενωµένοι συµβούλιο, προπονητές και παίκτριες και µε πολύ δουλειά θα καταφέρουµε την παραµονή µας που είναι ο µεγάλος στόχος µας!
-Στην οµάδα του Καρπενησίου ποιες οι βλέψεις σας;
-Όσον αφορά την οµάδα του Καρπενησίου πέρυσι καταφέραµε να µπούµε στους “8” στο θεσµό του κυπέλλου Ελλάδας και στο πρωτάθληµα της Α εθνικής να τερµατίσουµε στην 8η θέση και αυτό σίγουρα ήταν µεγάλη επιτυχία για µια επαρχιακή οµάδα. Φέτος ο στόχος µας είναι η τετράδα και στους δύο θεσµούς! Αυτή την στιγµή βρισκόµαστε στην τρίτη θέση του πρωταθλήµατος µε πρώτο τον Παναθηναϊκό και δεύτερη την ΑΕΚ, οπότε θεωρώ ότι µπορούµε να πετύχουµε το στόχο µας!
-Είχες κάποια πρότυπα όταν ξεκινούσες να κλωτσάς την ποδοσφαιρική µπάλα;
-Σαν πρότυπο στο γυναικείο ποδόσφαιρο από µικρή είχα και έχω την Βεατρίκη Σαρρή. Υπήρξαµε στην ίδια οµάδα του ΑΟΧ συµπαίκτριες και αν και εγώ ήµουν στα πρώτα µου βήµατα στο γυναικείο ποδόσφαιρο 12-13 ετών τότε. Με βοήθησε αλλά ακόµη και σήµερα αν την χρειαστώ ξέρω ότι θα είναι δίπλα µου. Την θαυµάζω όχι µόνο σαν παίκτρια αλλά και για τον απλό χαρακτήρα της. Χαίροµαι για εκείνη και της εύχοµαι να πραγµατοποιήσει ότι στόχο έχει βάλει στη ζωή της. Από άντρες ποδοσφαιριστές έχω τον Πέδρι και τον Γκάβι από Μπαρτσελόνα.
-Για το γυναικείο ποδόσφαιρο στα Χανιά ποια είναι η εκτίµηση σου. Που υπερτερεί και που χρειάζεται βελτίωση;
-Το γυναικείο ποδόσφαιρο στα Χανιά φαίνεται ότι είναι σε τροχιά ανόδου. Ηδη υπάρχουν τρεις γυναικείες οµάδες που συµµετέχουν στο πρωτάθληµα της Γ’ Εθνικης, ο ΑΟΧ, ο Ποσειδώνας και η Στίλβη ενώ υπάρχει και η οµάδα µου ο Χάλης Βαρυπέτρου που εκπροσωπεί το νόµο µας στο στο πρωτάθληµα της Β’ Εθνικής. Ενώ συνεχώς βλέπουµε όλο και περισσότερες αντρικές οµάδες να δηµιουργούν τµήµατα και για κορίτσια. Είναι πολύ όµορφο αυτό βλέποντας και τις Ακαδηµίες του Χάλη που καθηµερινά το γήπεδο γεµίζει µε παιδικές φωνές και κοριτσάκια που τρέχουν να παίξουν µπάλα και το κυριότερο τους γονείς τους να είναι στις κερκίδες και να τα βλέπουν και να τα επικροτούν. Ακόµα γίνονται διαφορά τουρνουά που πλέον παίζουν µόνο κορίτσια. Κάτι που πριν µερικά χρόνια νοµίζω ούτε καν θα πιστεύαµε ότι µπορεί να συµβεί. Φαίνεται ότι πλέον οι γονείς αγκαλιάζουν όλο και ποιο πολύ το γυναικείο ποδόσφαιρο. Θεωρώ ότι αυτό πρέπει να γίνει και επιτέλους να ξεπεραστεί η προκατάληψη ότι το ποδόσφαιρο είναι µόνο για άντρες. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι ο αθλητισµός είναι για όλους και ότι αν το παιδί είναι χαρούµενο παίζοντας ποδόσφαιρο πρέπει να το στηρίξουν. Όταν εγώ ξεκίνησα σε ηλικία 6 ετών δεν υπήρχαν ακαδηµίες για κορίτσια και ήµασταν ελάχιστα κοριτσάκια που συµµετείχαµε στα πρωταθλήµατα αγοριών. Τώρα όµως και στα Χανιά οι γονείς έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ανάµεσα σε πολλές ακαδηµίες που θα πάνε τα παιδιά τους και αυτό είναι πολύ θετικό! Από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου έπαιζα µε µια µπάλα, έχω ζήσει απίστευτες στιγµές µε αυτό το άθληµα και καλώ τους γονείς να αφήσουν τα κορίτσια τους να κάνουν αυτό που θέλει η καρδιά τους! Μην σκέφτονται τους τυχόν τραυµατισµούς! Έπειτα σιγά σιγά το γυναικείο ποδόσφαιρο γίνεται επαγγελµατικό, υπάρχουν πλέον πολλά κορίτσια που ζουν παίζοντας ποδόσφαιρο. Πιστεύω ότι πρέπει λίγο να βελτιωθεί το θέµα των γηπέδων αλλά και κάποιες φορές οι σχέσεις µεταξύ των οµάδων..
-Κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις από την εµπειρία σου τόσα χρόνια στον χώρο;
-Πιστεύω ότι είναι σηµαντικό οι οµάδες και στο γυναικείο ποδόσφαιρο να αρχίσουν να φροντίζουν για την ασφάλεια των ποδοσφαιριστριών, το κόστος ίσως είναι µεγάλο όµως είναι απαραίτητο αν θέλουµε να λέµε ότι το γυναικείο ποδόσφαιρο προοδεύει. Να αναφέρω ότι φέτος στην οµάδα µου τον Χαλη Βαρυπετρου ο πρόεδρος κ. Κώστας Τραχανατζής µας ασφάλισε µε ιδιωτική ασφάλεια τις παίκτριες και ήταν το πρώτο πράγµα που φρόντισε να κάνει και το κυριότερο δεν ήταν κάτι που το ζητήσαµε εµείς! Αυτό είναι πολύ τιµητικό για τον ίδιο και για ολόκληρο το συµβούλιο γιατί έβαλε πρώτα από όλα εµάς τις παίκτριες και την υγεία µας! Τον ευχαριστούµε γιατί σε οποιοδήποτε τυχόν τραυµατισµό µας δεν είµαστε εκτεθειµένες σε µεγάλα έξοδα ούτε εµείς ούτε οι οικογένειες µας. Θα ήταν πολύ όµορφο να ακολουθήσουν αυτό το δρόµο και άλλες οµάδες…
Από 6 χρονών µε µία µπάλα στο πόδι
Η Χρύσα Μιχαέλλα Γεωργιακάκη γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 2003. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 6 ετών στις Ακαδηµίες αγοριών του Άρη Βουκολιών όπου ήταν και το µόνο κορίτσι όπως θυµάται. Από εκεί το 2014 πήγε στην γυναικεία οµάδα του ΑΟΧ στον οποίο αγωνίσθηκε για µία επταετία
Επαιξε σε όλες τις εθνικές κατηγορίες ενώ το 2018 και το 2019 ήταν µέλος στην Εθνική οµάδα κορασίδων. Το 2021-22 συνέχισε στον Αστέρα Ρεθύµνου που ένα χρόνο µετά “µεταλλάχθηκε” σε ΡΕΑ και µάλιστα της πρόσφερε υποτροφία σπουδών στα παιδαγωγικά τα οποία και τελείωσε. Τον επόµενο χρόνο (2022-23) φόρεσε τη φανέλα της Επισκοπής και το 2023 επέστρεψε στα Χανιά και στην οµάδα του Χάλη Βαρυπέτρου µε τον οποίο κατέκτησε πέρυσι το πρωτάθληµα της Γ’ Εθνικής. Ετσι σήµερα συνεχίζει µε την χανιώτικη οµάδα στην παρθενική της παρουσία στη Β’ Εθνική. Ενώ πάντα δίπλα της έχει την µητέρα της……. “ο καλύτερος µάνατζερ και βοηθός” όπως λέει!
