ΡΑΓΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
(2012 ΕΓΧ 111’) Μουσικό δράμα, διασκευή του ομότιτλου θεατρικού έργου των: Γιόχαν Χέλντενμπεργκ και Μίκε Ντόμπελς Σκην.: Φέλιξ Φον Γκρόνινγκεν Μουσ.: Μπιόρν Έρικσον Ηθ.: Βερλ Μπάτενς, Γιόχαν Χέλντεμπεργκ, Νελ Κατρίς, Γκερτ Βαν Ράμπελμπεργκ, Νιλς Ντε Κάστερ, Ρόμπι Κλάιρεν.
Η αγάπη… η απώλεια… η μουσική… ο χρόνος… Η Ελίζ και ο Ντιντιέ είναι μαζί εφτά παθιασμένα χρόνια. Όταν η μικρή τους κόρη Μέιμπελ βρίσκεται αντιμέτωπη με μια βαριά ασθένεια, όλες οι έντονες στιγμές της σχέσης τους δείχνουν να έρχονται στην επιφάνεια. Αναπολούν τον κεραυνοβόλο τους έρωτα, το φλερτ και το πάθος, το γάμο τους, και τις ευτυχισμένες μέρες που πρωτοήρθε η Μέιμπελ στη ζωή τους. Ένας πλήρης κύκλος ευτυχίας. Η θλίψη και το άγχος, για τη μικρή τους κόρη όμως, τους οδηγεί σε διαφορετικές κατευθύνσεις… Βαρύ το θέμα της ταινίας, πλην ανθρώπινο και καθημερινό.
Η γέννηση του σεναρίου μέσα από τους μονόλογους ενός θεατρικού έργου, καθιστά τη γραφή του ακόμη πιο περίπλοκη, με την έννοια της διαχείρισης του κινηματογραφικού λόγου και της μεταφοράς του μακριά από το θεατρικό πάλκο, με κινούμενους σκηνικούς χώρους και βάθος πεδίου στον περίγυρο των κάδρων. Γέννηση – ζωή – θάνατος. Ο βιολογικός κύκλος, μια τριμερής σύμβαση με προβλέψιμους όρους, χωρίς εξαιρέσεις στην κατάληξή της και ασφαλώς αποδεκτή από οποιαδήποτε ζωντανό οργανισμό, κάτοικο αυτού του κόσμου. Ένα φιλοσοφικό συμβόλαιο, που ωστόσο είναι υπογεγραμμένο από τη μία μόνον πλευρά. Πόσο αποδεκτή όμως είναι αυτή η σύμβαση; Και πόσο κατανοητή η αποδοχή της –εξαιρουμένων των μανιφέστων και των θρησκευτικών γραφών- από το σύνολο των ανθρώπων.
Η στιγμή της δημιουργίας μιας ανθρώπινης ύπαρξης, αναπόσπαστο κομμάτι της ευτυχίας, συνδέεται άμεσα με συναισθήματα χαράς, σε αντίθεση με την ‘αποχώρηση’ που σέρνει πίσω της, θλίψη, θυμό, ανατροπή στα δεδομένα. Όπως τη στιγμή της γέννησης, έτσι και τη στιγμή του θανάτου, τη βιώνουν οι παρόντες και όχι οι μετέχοντες. Το θάνατο τον αντιμετωπίζουν αυτοί που μένουν πίσω και τον διαχειρίζονται με απρόβλεπτη συναισθηματική έξαρση, προερχόμενη από μια γκάμα χημικών αποκρίσεων. Από τα πανάρχαια χρόνια της ιστορίας της συμμετοχής του ανθρώπου στην καλλιτεχνική αναπαράσταση, ο θάνατος υπάρχει σε κάθε της απεικόνιση, ζωντανός, να θυμίζει διαρκώς, τη μικρότητα της ύπαρξης και τη ματαιοδοξία των πράξεων. Το πέρασμά μας από την αιωνιότητα του σύμπαντος, δεν είναι άλλο από μια μικρή ακαδημαϊκή συμμετοχή, απειροστή ψηφίδα, με προδιαγραμμένο τέλος. Σε αυτό το τέλος, αρχίζει η ταινία του Γκρόνινγκεν.
Παρά τη γνώση της πορείας μας πάνω στη Γη, είναι αδύνατον να αποδεχτούμε την απώλεια του παιδιού μας. Πολλοί τραγικοί στο αρχαίο θέατρο μίλησαν για αυτήν την απώλεια, ωστόσο κανένας δεν την ονόμασε, ούτε την ταύτισε με κάποια έννοια του κατά τ’ άλλα πλούσιου γλωσσικού ρεπερτορίου μας. Είναι αλήθεια ότι η συνάντηση του γονέα, με την απώλεια του παιδιού του, σπάει την αλυσίδα του κύκλου της ζωής. Ποιος μπορεί να αντέξει ασυγκίνητος, στη θέα ενός παιδιού, που με άδειο από μαλλιά κεφάλι, κατάχλομο πρόσωπο και βελόνες στα χεράκια του, να συνεχίζει να χαμογελά. Ποιος μπορεί να αποδεχτεί την ύπαρξη του θεού και οποιαδήποτε θρησκευτική ερμηνεία περί ‘απώλειας του παιδιού του’, τη στιγμή που συμβαίνει. Η ταινία του Γκρόνινγκεν, δεν σταματάει σε μια απλή καταγραφή εικόνων, αντίγραφων από παρόμοιες ταινίες. Συνεχίζει να αναπαραγάγει το δράμα, διανέμοντας συναισθηματικές συνιστώσες, ανάμεσα σε αυτούς που έμειναν πίσω.
Ο πόνος, πάντα είναι κακός σύμβουλος, στην καθαρότητα των σκέψεων και στη συνέχεια των πράξεων. Ενοχές, αλληλοκατηγορίες, περιστροφικές μομφές κατά των πάντων, επανάσταση κατά του θεού, αλλά και ελπίδα μέσα από ανούσια μεταφυσικά μονοπάτια. Η απώλεια, λειτουργεί εκρηκτικά στη σχέση των Ντιντιέ και Ελίζ. Το ράγισμα του κύκλου, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δυστυχίας. Η συμβίωση είναι πλέον δύσκολη, ο έρωτας φαντάζει μικρός και η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται θανάσιμα. Η επιστροφή δύσκολη και η ανοχή ακόμη περιπλοκότερη. Η αφόρητη αυτή κατάσταση δεν παρουσιάζει σημάδια ερωτικής ανάκαμψης. Η Ελίζ, εγκλωβισμένη στο μονοπάτι της διαφυγής, το ακολουθεί, αυτομολώντας τον εαυτό της, αγνοώντας ακόμη και την υπόσχεση για αιώνια πίστη και αγάπη, που κάποτε έδωσε. Ο Ντιτνιέ, ακροβατεί ανάμεσα στις μνήμες των παλιών καλών εποχών και την ενοχή για την κακοτυχία του.
Η αδικία της ζωής ανοίγει νέο κύκλο, πλάθει νέες συμβάσεις, ακολουθεί άλλους κανόνες, χαράζει ξεχωριστές διαδρομές. Το βέλγικο σινεμά, επιχειρεί την ηρωική του έξοδο από τη ‘σκιά’ της Γαλλικής Σχολής δράματος, ψηλαφίζοντας το διαφορετικό, το κάτι άλλο, σε ένα κινηματογραφικό είδος, καταδικασμένο εξαρχής για λίγους θεατές. Όμως, το σινεμά είναι ένα και όταν –αρκετές φορές- μέσα από τις ποικιλόμορφες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις του μειώνεται η έννοια της απόλαυσης, δεν σημαίνει απαραίτητα αποδοχή μιας ενοχικής πράξης, αλλά ένα αδιέξοδο επιλογών. Ευαίσθητη ταινία με βαρύ θέμα, δύσκολες αποφάσεις και δάκρυ στην άκρη των βλεφάρων. Μια ταινία σαν και αυτές, που στο τέλος η αίθουσα αδειάζει στα γρήγορα, χωρίς να ακούγεται ο παραμικρός ψίθυρος…
ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ
(2012 ΕΓΧ 85’) Κωμωδία, διασκευή του θεατρικού έργου: «One Man Show», του ίδιου σκηνοθέτη Σκην.: Γκιγιόμ Γκαγιέν Μουσ.: Μαρί-Ζαν Σερέρο Ηθ.: Γκιγιόμ Γκαγιέν, Ιβόν Μπακ, Κάρολ Μπρένερ, Νταιάν Κρούγκερ, Αντρέ Μαρκόν, Γκοτζ Ότο, Φρανσουά Φαμπιάν, Νανού Γκαρσία
Τίποτε πιο διασκεδαστικό… από την ενηλικίωση… Διακωμωδώντας τις πιο τραγελαφικές εμπειρίες ενός αγοριού, που παρά την επεισοδιακή ανατροφή του, ως γκέι, αποφασίζει μεγαλώνοντας να αγκαλιάσει τον εσωτερικό του στρέιτ εαυτό, ο Γκιγιόμ Γκαγιέν, με το απαράμιλλο θεατρικό του στιλ και λεπτό χιούμορ, γράφει, σκηνοθετεί και ενσαρκώνει τους ρόλους κλειδιά μιας ταινίας, που καταφέρνει να ξεπεράσει ηθικές και κοινωνικές αγκυλώσεις αιώνων. Η πρωτοποριακή, αυτή, προσέγγιση ενός οικογενειακού ταμπού, με διαχρονική ισχύ, αποτελεί μια αναπάντεχη κινηματογραφική έκπληξη, που καταφέρνει τελικά, να προκαλέσει νευρικό, ανεπιτήδευτο, γέλιο, μέσα από άβολες δραματικές καταστάσεις.
NEED FOR SPEED
(2014 ΕΓΧ 130’) Περιπέτεια δράσης, βασισμένη στο διάσημο ομότιτλο παιχνίδι, της Ε.Α. Σκην.: Σκοτ Γουό Μουσ.: Νέιθαν Φιρστ Ηθ.: Άαρον Πάουλ, Ντακότα Τζόνσον, Μάικλ Κίτον, Ίμογκεν Πουτς, Ντομινίκ Κούπερ, Σερ Μάεχορ
Σπάστε τα φρένα… Ο Τόμπι Μάρσαλ, εργάζεται με τους φίλους του στην οικογενειακή του επιχείρηση, ενώ παράλληλα δοκιμάζει το σπάνιο ταλέντο του σε ερασιτεχνικές και αυτοσχέδιες κόντρες αυτοκινήτων. Η ζωή κυλάει όμορφα, μέχρι τη στιγμή που έρχονται τα πάνω κάτω και καταλήγει στη φυλακή για ένα έγκλημα το οποίο ουδέποτε διέπραξε. Για τα επόμενα δυο χρόνια της ζωής του ο Τόμπι παραμένει άδικα φυλακισμένος, έχοντας στο μυαλό μόνο μια σκέψη: την εκδίκηση!
Και παρόλο που οι ηθικοί φραγμοί της φιλήσυχης ζωής του φρενάρουν προσωρινά τα σχέδιά του, εκείνος δείχνει αποφασισμένος να πάρει το αίμα του πίσω, με οποιοδήποτε κόστος… Η Dreamworks Pictures, σηματοδοτεί την επιστροφή στην εντυπωσιακή κινηματογραφική κουλτούρα των 60’s και 70’s με τις και αξέχαστες ταινίες μηχανοκίνητης κουλτούρας, που προσέφεραν ένα καινούριο επίπεδο δράσης και αδρεναλίνης στο πανί. Ακολουθώντας τους γοητευτικούς μύθους των καυτών αμερικάνικων δρόμων, οι απρόβλεπτες εξελίξεις υποχρεώνουν τους ήρωες, σε ένα σχεδόν εξωπραγματικό ταξίδι, κατά μήκος της χώρας. Ένα ταξίδι που ξεκινά ως αποστολή εκδίκησης, ωστόσο εξελίσσεται σε θριαμβευτική λύτρωση. Βασισμένο στην πιο επιτυχημένη σειρά αγωνιστικών βιντεοπαιχνιδιών όλων των εποχών, με πωλήσεις πλέον των 140 εκατομμυρίων αντιτύπων, η ταινία μεταφέρει τον ενθουσιασμό και την επαναστατική αίσθηση ελευθερίας του παιχνιδιού, στον αληθινό κόσμο(?!). Το παιχνίδι… ήταν παιχνίδι… το σινεμά… εεεε είναι μυθοπλασία… η ζωή όμως είναι πραγματική και πίσω της, δεν υπάρχει κανένας μοντέρ να επαναφέρει τις κακές στιγμές με ένα κινηματογραφικό πισογύρισμα… Σε καμία περίπτωση λοιπόν, μην αντιγράψετε τις εικονικές ικανότητες αυτών των οδηγών και κυρίως ΜΗΝ ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ στους δρόμους, αυτό που θα δείτε ‘επι σκηνής’…
ΚΑΠΤΕΝ ΑΜΕΡΙΚΑ 2: Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
(2014 ΕΓΧ 128’) Επιστημονικής φαντασίας, 2η συνέχεια, βασισμένη στους κόμικ ήρωες της MARVEL, σχεδιασμένους από τους Τζόε Σάιμον και Τζακ Κίρμπι Σκην.: Άντονι και Τζο Ρούσο Μουσ.: Χένρι Τζάκμαν Ηθ.: Σκάρλετ Τζόχανσον, Κόμπι Σμόλντερς, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Κρις Έβανς, Έμιλι Βανκάμπ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Χέιλει Άτγουελ, Άντονι Μακί, Σεμπάστιαν Σταν, Ντομινίκ Κούπερ, Φρανκ Γκρίλο , Τόμπι Τζόουνς, Άλαν Ντέιλ, Τζένι Αγκουτέρ
Μήπως έχουμε μαζευτεί… πολλοί υπεράνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη;;; Μετά τα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή του (και αναφέρομαι στα της ταινίας του Τζος Γουέντον, «Οι Εκδικητές», 2012), ο Στιβ Ρότζερς, παλεύει ακόμα να προσαρμοστεί στο σήμερα. Οι συνθήκες είναι αυτές, που τον οδηγούν πλέον σε υποχρεωτικό συνασπισμό με τη Νατάσα Ρομανάνοφ, τη γνωστή και ως Black Widow, ώστε να καταφέρει να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο, αλλά συγκαλυμμένο εχθρό στην Ουάσινγκτον. Και οι δυο, ζητούν τη βοήθεια του Φάλκον, αφού ο Winter Soldier, ένας ψυχρός δολοφόνος, τους έχει βάλει στο μάτι και έχει κάνει σκοπό της ζωής του, να τους εξοντώσει…
