Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
12/06 – 15/06/14
Η ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (2014 ΕΓΧ 109’)
Κωμωδία
Σκην.: Νικ Κασαβέτης Μουσ.: Άαρον Ζίγκμαν Ηθ.: Κάμερον Ντιάζ, Λέσλι Μαν, Κέιτ Άπτον, Νικολάι Κόστερ Βαλντάου, Νίκι Μινάζ, Ντον Τζόνσον
Ο σωστός άντρας… για την άλλη… γυναίκα…
Η Κάρλι, είναι μια σκληρή Νεοϋορκέζα δικηγόρος, η ερωτική ζωή της οποίας διέπεται από αυστηρούς και παραδοσιακούς κανόνες. Όταν όμως γνωρίσει τον Μαρκ Κινγκ, αποφασίζει να εγκαταλήψει προσωρινά την πανοπλία της και να αφεθεί ολοκληρωτικά στην ακαταμάχητη γοητεία του. Μια αυθόρμητη, αιφνιδιαστική επίσκεψη της Κάρλι στο σπίτι του Μαρκ, στο Κονέκτικατ, γίνεται η αφορμή της απόλυτης ανατροπής, καθώς εκεί η άλλοτε σκληρή και πλέον ερωτοχτυπημένη, δύσμοιρη δικηγόρος συνειδητοποιεί με τον πιο ακραίο τρόπο ότι ο ‘καλός της’ είναι παντρεμένος με μια άλλη γυναίκα, την Κέιτ.
Πέρα από την οργή της Κάρλι, ο κόσμος της οποίας κατέρρευσε ολοσχερώς μετά την απροσδόκητη αυτή ανακάλυψη, η ζωή της Κέιτ ανατρέπεται επίσης, καθώς έξαλλη, συνειδητοποιεί ότι ο ‘πιστός’ της σύζυγος, την απατάει. Αντί λοιπόν, οι δυο γυναίκες να στρέψουν την οργή η μία απέναντι στην άλλη, αποφασίζουν να συμμαχήσουν και να στραφούν ενάντια στον κοινό τους εχθρό. Σύντομα νιώθουν ότι εκείνα που τις ενώνουν, τελικά, είναι πολύ περισσότερα από εκείνα που τις χωρίζουν, όμως ποτέ δεν είχαν φανταστεί ότι μπορεί να τους ενώνει και μια τρίτη «αντίζηλος».
Στον αγώνα, πλέον, της γυναικείας εκδίκησης ενάντια στον άπιστο Μαρκ, εντάσσεται ακόμη ένα ‘απατημένο’ θύμα, η σεξοβόμβα Άμπερ. Οι τρεις γυναίκες, σε κοινό μέτωπο, αποφασίζουν ότι δεν πρόκειται να σταματήσουν την απόπειρα εκδίκησής τους αν δεν αποκαλύψουν το αληθινό πρόσωπο του ψεύτη Μαρκ… Κι όσο το πανούργο τους σχέδιο εξελίσσεται, οι τρεις δεμένες φίλες, έρχονται όλο πιο κοντά η μια στην άλλη…
16/06 – 18/06/14
ΚΑΜΙΛ ΚΛΟΝΤΕΛ 1915 (2013 ΕΓΧ 119’)
Βιογραφικό δράμα, βασισμένο στα βιβλία του Πολ Κλοντέλ
Σκην.: Γουόλι Φάιστερ Μουσ.: Μίκαελ Ντάνα Ηθ.: Τζόνι Ντεπ, Κέιτ Μάρα, Μόργκαν Φρίμαν, Ρεμπέκα Χολ, Κίλιαν Μέρφι, Πολ Μπέτανι, Κολ Χάουζερ, Κλίφτον Κόλινς Τζούνιορ
Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο… ένα τεράστιο βήμα προς το χάος…
1915, χειμώνας στο άσυλο ανιάτων στο Μοντεβέργκ, στη Νότια Γαλλία. Η Καμίλ Κλοντέλ, γλύπτρια, μούσα και σύντροφος του Ροντέν, βρίσκεται έγκλειστη κατά παραγγελία των γονιών της, με μοναδικό φωτεινό σημάδι τις αραιές αλλά τακτικές επισκέψεις του αδελφού της, Πολ. Η Κλοντέλ θα ζήσει στο άσυλο τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής της. Δε θα ξαναδημιουργήσει κανένα έργο. Το μοναδικά δημιουργικό μυαλό της θα σβήσει σιγά-σιγά μέσα στη μοναξιά και την υπαρξιακή απορία.
Ο Μ. Ντιμόν, ο αναγνωρισμένος σκηνοθέτης φιλμ σαν το «L’ Humanité», τη «Φλάνδρη» και το «Hors Satan», στήνει μια ελλειπτική, φιλοσοφική ταινία, βασισμένος στα βιβλία του Πολ Κλοντέλ, την αλληλογραφία του με την αδελφή του, Καμίλ και τα ιατρικά αρχεία από την παρακολούθησή της. Τοποθετεί την ηρωίδα μέσα σε μια αληθινή ψυχιατρική κλινική, περικυκλώνοντάς την με τους πραγματικούς ασθενείς…
Η αρχή…
Γεννημένη το 1864 στο Αίν της Νότιας Γαλλίας, η Καμίλ Κλοντέλ είναι γλύπτρια και η μεγαλύτερη αδερφή του συγγραφέα Πολ Κλοντέλ. Ξεκίνησε ως μαθήτρια του Ογκίστ Ροντέν και στη συνέχεια έγινε η ερωμένη του για 15 χρόνια, πριν τελικά τον αφήσει το 1895. Μετά το θάνατο του πατέρα της, το 1913, και έχοντας περάσει τα τελευταία 10 χρόνια απομονωμένη στο στούντιο της στο Παρίσι, εισάγεται μετά από εντολή της οικογένειας της, πρώτα στο ψυχιατρικό ίδρυμα του Βιλ-Εβράρ, κοντά στο Παρίσι και έπειτα στο άσυλο του Μοντβέργκ…
Ο επίλογος…
Η Καμίλ Κλοντέλ διανύει τα τελευταία 29 χρόνια της ζωής της στο άσυλο, όπου στις 19 Οκτωβρίου 1943, σε ηλικία 79 ετών, αφήνει και την τελευταία της πνοή. Η ταφή της γίνεται σε έναν κοινό τάφο, με άλλους, με αποτέλεσμα το σώμα της να μην βρεθεί ποτέ. Ο αδερφός της Πολ, ο οποίος πεθαίνει στις 23 Φεβρουαρίου 1955, παρά τις επισκέψεις του, μέχρι το τέλος της ζωής της, δεν παραβρέθηκε στην κηδεία της.
ΧΙΛΙΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ (2014 ΕΓΧ 116’)
Κωμωδία γουέστερν
Σκην.: Σεθ Μακφάρλαν Μουσ.: Τζόελ ΜακΝίλι Ηθ.: Λίαμ Νίσον, Σαρλίζ Θέρον, Αμάντα Σέιφριντ, Σεθ Μακφάρλαν, Νιλ Πάτρικ Χάρις, Τζιοβάνι Ρίμπιζι, Σάρα Σίλβερμαν, Έβαν Τζόουνς
Για να πιάσεις στόχο… χρειάζεται και λίγο τύχη…
Διατηρώντας το ρόλο του πρωταγωνιστή, σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, ο Σ. ΜακΦάρλαν υποδύεται τον Άλμπερτ, έναν δειλό αγρότη, που το μόνο που επιθυμεί διακαώς, είναι να φύγει από το πολεμοχαρές Δυτικό Μέτωπο. Ταυτόχρονα, προσπαθεί να εντυπωσιάσει τη Λουίζ, πρώην κοπέλα του, που μεταξύ άλλων, του μαθαίνει, πώς να σημαδεύει κατευθείαν στις καρδιές των γυναικών. Όταν ο Άλμπερτ καλείται σε μια δύσκολη μονομαχία με τον Κλιντς, έναν δολοφονικό τύπο, διαπιστώνει ότι δεν αρκεί η καλή εκπαίδευση, αλλά απαιτείται και αρκετή τύχη…
Ο χαρακτήρας που υποδύεται ο ΜαΦάρλαν είναι εσκεμμένα πιο σύγχρονος προκειμένου να τον αντιδιαστείλει με την Άγρια Δύση και τα έθιμά της και να τονίσει την απέχθειά του για αυτήν. Είναι ένας από τους ανθρώπους που θα ένιωθαν απελπισία στη Δύση. Δεν είναι βαρύς κι ασήκωτος. Δεν είναι πιστολέρο… Δεν μπλέκει σε καβγάδες. Είναι σπασικλάκι. Είναι διαβασμένος και ευαίσθητος, πράγμα που δεν διακρίνει τους ανθρώπους του 1880. Προσπαθεί κάπως να βρει μια θέση στην Άγρια Δύση.
Ο βασικός γυναικείος χαρακτήρας της ταινίας είναι η Άννα, μια μυστηριώδης γυναίκα που εμφανίζεται στην πόλη και η οποία δένεται με τον πρωταγωνιστή λόγω της κοινής τους απέχθειας για την Δύση. Κι αυτό που ξεκινά ως φιλία καταλήγει σε έναν αμοιβαίο έρωτα. Στο ρόλο της ανώριμης πρώην κοπέλας του βασικού ήρωα βρίσκουμε την Αμάντα Σέιφριντ, η οποία για πρώτη φορά δοκιμάζεται σε κάτι αμιγώς κωμικό, ενώ στο ρόλο του πλούσιου Φόι, που ξελογιάζει την πρώην του βρίσκουμε τον ταλαντούχο Νιλ Πάτρικ Χάρις.
Ο Ιρλανδός Λίαμ Νίσον υποδύεται τον Κλιντς Λέδεργουντ, διατηρώντας μάλιστα, εσκεμμένα και την προφορά του, ως φόρο τιμής.
Τη μουσική υπογράφει ο βραβευμένος με Emmy Τζόελ ΜακΝίλι, ενώ ιδιαίτερη μνεία χρειάζεται το Τραγούδι για τα Μουστάκια που είναι ένα παλιό τραγούδι του Stephen Foster από το 1860 και το οποίο είναι αρκετά ‘αστείο’. Οι δημιουργοί, βέβαια, πείραξαν λίγο τους στίχους και με την ερμηνεία του Νιλ Πάτρικ Χάρις το τελικό αποτέλεσμα αποδίδει την ενσωμάτωσή του στους τίτλους της ταινίας. Σε αυτό συνέβαλε και η χορογραφία του Ρομπ Άσφορντ που περιλαμβάνει 16 ζευγάρια (ντόπιοι, πέντε χορευτές από τη Νέα Υόρκη αλλά και τα τρία πρωταγωνιστικά ζευγάρια) και η οποία χρειάστηκε πρόβες τριών εβδομάδων ώστε να βγει σαν μιούζικαλ, εξιστορώντας μια ιστορία.
Τα γυρίσματα έγιναν σε Σάντα Φε, Νέο Μεξικό και Αριζόνα.
Μια αστεία και παράξενη ιστορία για τους μύθους του Φαρ Ουέστ, όπως δεν την έχουμε δει ποτέ…
ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΗ (2013 ΕΓΧ 116’)
Θρίλερ
Σκην.: Σκοτ Κούπερ Μουσ.: Ντίκον Χιτσλάιφ Ηθ.: Κρίστιαν Μπέιλ, Γούντι Χάρελσον, Κέισι Άφλεκ, Φόρσετ Γουίτακερ, Γουίλεμ Νταφόε, Ζόι Σαλντάνα, Σαμ Σέπαρντ
Η αυτοδικία… και η βαθιά κρίση… της αμερικάνικης ενδοχώρας…
Ο Ράσελ κι ο Ρόντι, δύο αδέλφια που ζουν σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή. Αντί αυτής όμως, ο Ράσελ, ο οποίος εργάζεται στο τοπικό εργοστάσιο χάλυβα, εξαιτίας μιας άτυχης στιγμής, βρίσκεται στη φυλακή. Ο Ρόντι, ο οποίος μόλις έχει επιστρέψει από τη θητεία του στο Ιράκ, μπλέκεται με μια εγκληματική συμμορία. Όταν ο Ράσελ αποφυλακίζεται, προσπαθεί να σώσει το μικρό του αδελφό από τα πλοκάμια της Μαφίας. Ο Ρόντι εξαφανίζεται μυστηριωδώς και η αστυνομία δεν μπορεί να βρει τα ίχνη του. Τότε ο Ράσελ, ο οποίος αγωνίζεται να βγάλει τα προς το ζην για να ζήσει την κοπέλα του και τον βαριά άρρωστο πατέρα του, παίρνει την υπόθεση στα χέρια του για να βρει και να αποδώσει τη δικαιοσύνη…
Σκληρή, βίαιη μα και ρεαλιστική η τελευταία ταινία του Κούπερ, δομημένη πάνω στις δράσεις δυο αδελφών με ετερόκλητους χαρακτήρες, καθώς οι ρότες τους διασταυρώνονται και οι χαρακτήρες τους διαμορφώνονται είτε από τη θεά ‘τύχη’ είτε από τις κακές τους επιλογές, μέσα στη χαώδη τους απελπισία.
Η βία αποτελεί το ουσιαστικότερο κομμάτι της ταινίας, αναδεύοντας στην επιφάνεια, μια διαφορετική Αμερική, μακριά από τα χολιγουντιανά πρότυπα και τις λουστρασιόν συνοικίες, μια Αμερική που επιστρέφει στη βία, από την οποία θεμελιώθηκαν οι πρακτικές της ιμπεριαλιστικής και ματαιόδοξης πολιτικής της.
Προσεγμένη ως και στην τελευταία της λεπτομέρεια, στην ταινία, εκτός των εξαιρετικών ερμηνειών από τους πρωταγωνιστές της, υπάρχει διάχυτη η όψη της τραγικότητας και της βαθύτατης διάβρωσης του κοινωνικού ιστού της ενδοχώρας, πλαισιωμένη σε κάθε της κάδρο από τη σκουριά, την εγκατάλειψη, το αίμα, τη σαπίλα και τη βαρβαρότητα. Σημειολογία και συμβολισμοί μακριά από τα κλισέ του είδους, ενώ η διαχείριση του σκηνικού τοπίου, είναι άξια παρατήρησης.
Δείτε την…
