Την τρίτη της χρονιά ετοιμάζεται να ζήσει φέτος στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής η Δήμητρα Γναφάκη. Η Χανιώτισσα πρωταθλήτρια των 400μ. με εμπόδια βρίσκεται αυτές τις μέρες για διακοπές στα Χανιά και ετοιμάζεται την άλλη εβδομάδα να επιστρέψει στη σχολή της, όπου συνεχίζει τις σπουδές της πάνω στο sport management, κάνοντας παράλληλα και τις προπονήσεις της.
H 22χρονη πρωταθλήτρια αναφέρεται στη συνέντευξή της στα “Χ.ν.” για το πώς κυλά η ζωή της στις ΗΠΑ και για τις μεγάλες υποχρεώσεις που παρουσιάζουν η σχολή σε συνδυασμό με τον αθλητισμό. Η ατυχία για την ίδια είναι ότι φέτος θα συνεργαστεί με έναν τρίτο στη σειρά προπονητή, κάτι που δεν την έχει βοηθήσει έτσι ώστε να παρουσιάσει τον καλύτερό της εαυτό.
Στο καθαρά αγωνιστικό μέτωπο, στόχος της είναι να πιάσει το όριο για το πανευρωπαϊκό Νέων που θα γίνει τον Ιούλιο στη Σουηδία και είναι στα 58:80 στο αγώνισμα της (400μ. εμπόδια). Ως κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ, στην κατηγορία Νεανίδων από το 2017 με 58:48 είναι κάτι που είναι μέσα στις δυνατότητές της, αλλά σίγουρα θα πρέπει να το προσπαθήσει για το επαναλάβει…
Πριν από δύο χρόνια πήρες υποτροφία για το πανεπιστήμιο του Οχάιο, πώς είναι η ζωή σου εκεί;
Ξεκινάω την τρίτη μου σεζόν τώρα με το που θα γυρίσω, διότι όταν πήγα, ξεκίνησα το δεύτερο 6μηνο του 2017. Είναι μια δύσκολη χρονιά για μένα γιατί είναι ο τρίτος προπονητής που αλλάζω. Στόχος μου είναι το πανευρωπαϊκό Νέων που θα γίνει στη Σουηδία. Το όριο είναι 58:80 και το έχω από το 2016. Θέλω να ξαναπιάσω το όριο, να το επιβεβαιώσω και να έχω μια καλή εμφάνιση, κοντά στο ρεκόρ μου και ίσως και καλύτερα.
Πώς είναι η ζωή και γενικότερα οι συνθήκες στην Αμερική;
Η ζωή είναι πολύ δύσκολη και πολύ διαφορετική απ’ ό,τι εδώ. Ταυτόχρονα, σχολή και να κάνεις αθλητισμό είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο και απαιτεί πολύ αφοσίωση. Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, το να συνδυάσεις την προπόνηση και τον αθλητισμό με τη σχολή. Αυτός είναι και ένας λόγος που στο δικό μου αγώνισμα, τα 400μ. εμπόδια, είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο λόγω του ότι απαιτεί πάρα πολύ προπόνηση, όπως όμως γίνεται και με τα άλλα αγωνίσματα, απλά μιλάω για τα 400μ. εμπόδια, επειδή έχω δει πώς είναι να κάνεις μόνο αυτό, όπως έκανα το 2016. Η ζωή στην Αμερική γενικώς είναι πολύ πιεστική, διότι είμαστε το πρωί προπόνηση και μετά το μεσημέρι μπορεί να έχουμε μάθημα ή να έχουμε μάθημα το πρωί και το μεσημέρι προπόνηση και το απόγευμα πάλι μάθημα. Οπότε, όλη μου η μέρα είναι γεμάτη και φτάνει το τέλος της και είμαι πολύ κουρασμένη, κατά τις 7-8 το απόγευμα που γυρίζω στο σπίτι.
Μία ερώτηση που απασχολεί άτομα της ηλικίας σου, αθλητές, είναι κατά πόσο η φυγή στην Αμερική βελτιώνει τις επιδόσεις ενός αθλητή. Η ίδια, είσαι ευχαριστημένη, βλέπεις βελτίωση στον εαυτό σου;
Σίγουρα κάποιους αθλητές τους βελτιώνει. Βλέπουμε κάποιους αθλητές που έχουν φύγει από την Ελλάδα, όπως άλτες κλπ. που έχουν καταφέρει τρομερές διακρίσεις. Μέχρι τώρα, δεν έχω κάνει κάποιο ατομικό ρεκόρ. Είναι βέβαια και κάποιες δυσκολίες που έχω υποστεί, διότι ξαναλέω, θα αλλάξω τον τρίτο μου προπονητή. Κάθε χρονιά έχω και άλλον προπονητή… Σίγουρα, κάποιους τους βοηθάει, κάποιους δεν τους βοηθάει. Είναι και να βρεις κάποιον (προπονητή) που να σου ταιριάζει.
Οπότε, με το να έχεις αντιμετωπίσει αυτές τις ατυχίες με τις αλλαγές προπονητών, όπως μας λες, δεν έχεις μπορέσει να βρεις ίσως τα πατήματά σου.
Ναι, γιατί πάνω που πάω να βρω κάποιον και να τον εμπιστευτώ, φεύγει. Αυτό βασικά γίνεται. Τώρα, αυτός ο προπονητής που έχω, θα καθίσει και την επόμενη χρονιά, οπότε ελπίζω τα πράγματα να πάνε καλύτερα για μένα.
Μετά το τέλος των σπουδών σου, την ζωή σου την φαντάζεσαι στην Αμερική ή θα επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Θα επιστρέψω και θα είμαι στην Αθήνα.
Πώς αξιολογείς την πορεία σου στον αθλητισμό μέχρι στιγμής;
Ο αθλητισμός μου έχει δώσει πάρα πολλά πράγματα, όπως και η ίδια έχω δώσει. Εννοώ, πολλή προσπάθεια και αφοσίωση, γενικότερα έχω υποβληθεί σε πολλές θυσίες. Θα ήθελα και αυτό είναι που με κρατάει κάθε χρονιά… Θυμάμαι τη χρονιά μου, το 2016, όπου είναι και η καλύτερή μου μέχρι τώρα. Αυτή η χρονιά μου δίνει δύναμη για να γίνομαι καλύτερη.
Ποια είναι η άποψή σου για το γεγονός ότι από το ερχόμενο καλοκαίρι τα δύο μίτινγκ, “Χανιά” και “Βενιζέλεια” θα ενωθούν και θα γίνουν ένα;
Δεν το ήξερα, αλλά το θεωρώ μία πολύ καλή και σωστή κίνηση διότι έτσι μπορούμε να μαζέψουμε όλους τους καλούς, τους καλύτερους ουσιαστικά αθλητές στην Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό σε ένα μίτινγκ. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θεωρώ ότι είναι μια πολύ καλή ιδέα.
Είσαι ευχαριστημένη γενικότερα που έφυγες και βρίσκεσαι στην Αμερική;
Ναι, είμαι ευχαριστημένη, διότι σπουδάζω κάτι που μου αρέσει. Η ζωή μου δεν είναι όπως στην Ελλάδα βέβαια. Αγαπώ την Ελλάδα και δεν την αλλάζω για τίποτα. Αλλά, είναι κάποιες θυσίες που πρέπει να τις κάνουμε για κάποια χρόνια ώστε ν’ αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε και ονειρευόμαστε… Τελειώνοντας, θέλω να ευχαριστήσω το φυσικοθεραπευτήριο “Physioplus Chania” και τον Σταύρο Ρουμελιωτάκη για την στήριξη του όλα αυτά τα χρόνια στην προσπάθειά μου.
