Δάνεια και δουλεία

Δάνεια (θαλασσοδάνεια και μίζες) για λίγους, δουλεία για πολλούς.
Έχει γραφεί πολλές φορές ότι το δάνειο σε χρήμα ή πράγμα είναι το ισχυρότερο μέσο υποδούλωσης των ανθρώπων. Κι αν κάποιος έχει δανειστεί, ναι -υπό όρους- να υποδουλωθεί.
Αλλά, αυτό που στη χώρα μας και στις μέρες μας παρατηρούμε είναι ότι οι φρόνιμοι και νόμιμοι πολίτες που μπορεί να μην έχουν πάρει ποτέ τους δάνειο, καλούνται να πληρώσουν, ως φορολογούμενοι την αφερεγγυότητα των άλλων.
Γιατί δοκιμάζονται ή αδικούνται τόσο πολύ;
Μπαίνοντας στην Ε.Ε. μας έκαναν να φιλοδοξούμε ότι η Ελλάδα θα γίνει η Φλόριντα της Ε.Ε, επειδή τάχα ο τουρισμός είναι η «βαριά μας βιομηχανία». Κι ακολουθώντας το τάχα δυνατό μας χαρτί, εγκαταλείψαμε την αγροτική οικονομία καθώς και τη βιομηχανία. Τη δεύτερη την «αναγκάσαμε» να μεταναστεύσει, και τον αγροτικό πληθυσμό τον οδηγήσαμε να κατέβει από το 28% που ήταν, στο 8% περίπου.
Μας δόθηκαν και οι επιδοτήσεις που λειτούργησαν ως δόλωμα και τσιμπώντας το γίναμε τεμπέληδες και οπαδοί των τάχα τσάμπα χρημάτων. Αποτέλεσμα, τα δάνεια να φορτώνονται, αφού άλλωστε λεφτά είχαμε. Δάνεια μεγαλύτερα κι ο εγκλωβισμός ήρθε μετά, μαζί με τη φάκα.
Το χρήμα, από μέσον συναλλαγής στο εμπόριο που ήταν, έγινε μέσον παραγωγής χρήματος. Ο Αριστοτέλης και ο Άγιος Θωμάς Ακινάτης αναφέρουν ότι είναι άδικο και τελείως ανήθικο να κερδίζει ο δανειστής από τον τόκο χρήματα, χωρίς να εργάζεται. Ο Κικέρων είχε πει: «Τι σημαίνει να δανείζεις με τόκο; Είναι σαν να σκοτώνεις άνθρωπο». Και για όποιον θέλει και την άποψη της Αγίας Γραφής ας διαβάσει το Δευτερονόμιο ΚΓ 19 & 20.
Σήμερα φθάσαμε να χρηματοδοτεί το Κράτος τις τράπεζες για τα κόκκινα δάνεια που κάποιοι, κυρίως μεγάλοι και γνωστοί έφαγαν και να τα πληρώνουν οι νομοταγείς.
Σήμερα η φορολογία του κράτους, ενώ θα έπρεπε να είναι χαμηλότερη, λόγω του ότι κάποιοι λόγοι ανάγκης φορολόγησης έπαψαν να υπάρχουν, εντούτοις είναι πολλή υψηλότερη. Η άμυνα για παράδειγμα σήμερα είναι θέμα συμμαχιών κι όχι τόσο οπλισμού, η εξασφάλιση της ανεξαρτησίας του εθνικού νομίσματος δεν υπάρχει, αφού δεν έχουμε δραχμή, η κοινωνική πολιτική (συντάξεις, νοσοκομεία, δημόσια έργα) μειώθηκε κατακόρυφα, γιατί λοιπόν τόση φορολόγηση; Μόνο για τους δανειστές;
Και η δικαιοσύνη προς τους νόμιμους και τυπικούς πολίτες που βρίσκεται; Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί που δεν πληρώνουν τον ΕΕΤΑ (φόρο ακινήτων) κι άλλοι που ως νομοταγείς πληρώνουν. Τώρα βγήκε δικαστική απόφαση περί «παράνομης καταβολής» αυτού του φόρου. Αν τελικά ακυρωθεί, ποιος θα είναι κερδισμένος, αυτός δεν πλήρωνε ή αυτός που πλήρωνε κανονικά; Κι αυτός που πλήρωσε θα πάρει, σ’ αυτή τη ζωή, τα χρήματά του πίσω; Τα θαλασσοδάνεια και οι μίζες δεν μπορεί να κυκλοφορούν χωρίς «ανοχή» των εκάστοτε κυβερνώντων.
Με όλα αυτά φαίνεται το κράτος να είναι εχθρός του λαού και να επιβραβεύει την δουλεία του λαού.
Γιατί όλα αυτά; Γιατί αδικούνται οι νομοταγείς φορολογούμενοι;