Δασκαλογιάννης

Ήτανε γεις αγωνιστής Ανώπολη τση Κρήτης
όνομα Βλάχος στην αρχή ναύτης και Μαδαρίτης.
Δασκαλογιάννης γίνηκε έμεινε τ’ όνομά ντου
λεβέντης νιος και μερακλής φαινόταν η αντρειά ντου.
Αγώνες για τη Λευτεριά κατάφερνε μεγάλους
μονάχος δεν πορπάταγε ξεσήκωνε και τσ’ άλλους.
Καράβια είχε και γνωστούς οπούχε ταξιδέψει
Ρώσοι του υποσχέθηκαν στήριξη πρίχου πέσει.
Δασκαλογιάννης πίστεψε υπόσχεση των Ρώσων
φαίνεται από τοτεσάς η αθρωπιά καμπόσων.
Κάθε φορά που ‘ρχότανε Ανώπολη χωριό ντου
υποδοχή κι υπομονή κάνανε οι δικοί ντου.
Γενίτσαροι ερχόντανε πολύ Σφακιά μπαστίζαν
αποχωρούσανε νωρίς στη φτώχεια δεν ολπίζαν.
Σαν πέρασε μια εποχή σκιάς ένα καλοκαίρι
χειμώνας ήρθε σκοτεινός καταστροφές να φέρει.
Οι Τούρκοι ξεθαρρέψαμε νικήσανε τσοι ντόπιους
εκατακάψαν τα Σφακιά πιάσανε κι αιχμαλώτους.
Επιάσανε τ’ αδέρφια ντου κόρες Δασκαλογιάννη
αυτός επαραδόθηκε μήπως καλά τους κάμει.
Αμέσως τσ’ οδηγήσανε εις τον Πασά τση Κρήτης
αυτός φέρθηκε κατ’ αρχή σα δίκαιος πολίτης.
Οι ερωτήσεις που καν’ ο Πασάς ήταν φθιαγμένος
Γιάννης απάντησε σωστά ως ήταν αντρειωμένος.
Εξαγριώνετ’ ο Πασάς ότι τ’ αρέσει λέει
σκέφτεται θάνατο σκληρό βαρύ χωρίς ελέη.
Δέκα εφτά Ιούνιου του χίλια εικοσιένα
Δασκαλογιάννης ξεψυχά ηρωικά, γενναία.