«Εκείνον που δεν κοιτάζει μακριά στο μέλλον, περιμένουν κοντινές συμφορές».
(Κομφούκιος)
ΓΙΑ πρώτη φορά μεταπολιτευτική κυβέρνηση, η και “πρωτο-δεύτερη φορά αριστερή” των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λεγόμενη, «χαιρετίζει τους λαϊκούς αγώνες» των εργαζομένων την ώρα που αυτοί κατεβαίνουν στους δρόμους -με γραβάτες ή τρακτέρ, αδιάφορο- διαμαρτυρόμενοι εναντίον της πολιτικής της!
ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ και περίεργη ταύτιση με το λαό ενός κόμματος εξουσίας που, όσο ήταν στην αντιπολίτευση, έτρεφε φρούδες σωτηριολογικές απόψεις που γνώριζε πολύ καλά ότι θα ήταν αδύνατο να εφαρμόσει με μνημονιακές πολιτικές. Επειδή, άλλο η ψηφοθηρική αντιπολιτευτική θεώρηση των πραγμάτων και άλλο η κυβερνητική εφαρμογή υπογραμμένων πια συμφωνιών με τους εταίρους σου.
ΛΙΓΟΥΣ μήνες μετά τη δεύτερη ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον κ. Τσίπρα, η κυβέρνησή του βρίσκεται αντιμέτωπη με τον δικό της «χειμώνα δυσαρέσκειας»: από τη μια έχει τον ωμό εκβιασμό των θεσμών και την πιεστική στάση του ΔΝΤ για εφαρμογή και τέταρτου, λέει, μνημονίου, από την άλλη έχει μια γενικευμένη κατακραυγή όλων των κοινωνικών ομάδων για το ασφαλιστικό-φορολογικό.
ΕΙΝΑΙ κι αυτές οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις κυβερνητικών στελεχών απέναντι στην επίσημη γραμμή της κυβέρνησης που εντείνονται: υπουργοί που πέρσι τον Αύγουστο υπέγραψαν το 3ο μνημόνιο, τώρα κάνουν τάχα μου πως, «ναι μεν συμφωνούν με όσα υπέγραψαν», αλλά θα τα εφαρμόσουν κατά το δοκούν, με τους δικούς του όρους ο καθένας!
ΠΕΡΙΕΡΓΗ άσκηση πολιτικής σε μια χώρα που ήδη είναι βαθιά χρεοκοπημένη και βουλιαγμένη στην παρακμή περιμένοντας μάταια μια κάποια κίνηση σωτηρίας.
ΕΤΣΙ βιώνουμε έναν κόσμο ακραίου παραλογισμού που θα ζήλευε και ο Ιονέσκο: σε αναβρασμό τα πάντα -το προσφυγικό, το ασφαλιστικό, το φορολογικό, το αγροτικό, τα hot spots, το κλείσιμο των βόρειων συνόρων, η συνθήκη Σένγκεν κ.ά.
ΚΑΝΕΙ μάταια κάποιο αντιπερισπασμό η κυβέρνηση με τις άδειες καναλιών για να αποπρασανατολίσει την κοινή γνώμη. Όμως, γνωρίζει πολύ καλά ότι η ελεύθερη ενημέρωση και η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα.
ΓΙΑ ΜΙΑ ακόμη φορά αποδεικνύεται πως, για όσους γαντζώνονται στην εξουσία, αυτό που μετράει εφεξής είναι η πάση θυσία διατήρησή της. Ακόμη και με απεμπόληση της ιδεολογίας με την οποία εξελέγησαν. Ακόμη και με θυσία του προγράμματός τους… Αλλά, όλα δυστυχώς στην πολιτική γυρίζουν ως μπούμεραγκ κάποια στιγμή. Ιδιαίτερα σε εκείνους που όντας στην αντιπολίτευση υπόσχονταν υπερβολικά πολλά
-τα “μεγάλα λόγια”- ενώ ως κυβέρνηση αδυνατούν να “περάσουν” στον λαό και τα πλέον στοιχειώδη.
