Δεύτερη ανάγνωση

Ο κ. Τσίπρας, που κατάφερε να γίνει αδιαφιλονίκητος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται σχεδόν όλο το 24ωρο σε ταξίδια, λόγω ειλημμένων και αδήριτων αναγκών, έχει το χρόνο και αρθρογραφεί, για να ενημερώσει τον ελληνικό λαό, για ποιο λόγο πανηγυρίζουν στην κυβέρνηση την επικείμενη “καθαρή έξοδο” απ’ τα μνημόνια. Δεν αποκλείω το ενδεχόμενο κατά τη διάρκεια των πολύωρων ταξιδιών, να γράφει άρθρα προς Ελληνες θαλασσοδαρμένους, ούτε και την περίπτωση, που είναι η επικρατέστερη, να επιλαμβάνονται του πολιτικού αυτού εγχειρήματος οι λογογράφοι του.
Εν προκειμένω ο καθ’ ένας έχει δικαίωμα σχολιασμού και κριτικής των λόγων των δημοσίων ανδρών και έκφρασης ελεύθερης γνώμης, αρκεί ο σχολιασμός να μην μετατρέπεται σε αρένα απαξίωσης προσώπων και θεσμών με έννοιες προσβλητικού περιεχομένου.
Ο “αρθρογράφος” κ. Τσίπρας ισχυρίζεται, ότι καταφέρνει διά της εφαρμογής του μνημονίου, να βγει η χώρα απ’ αυτό με μικρότερο κόστος, που δεν μπόρεσαν να κάνουν οι προκάτοιχοί του. Δηλαδή χωρίς νέες δεσμεύσεις λιτότητος; Απαντά σε ερωτήματα που θέτει ο ίδιος. Μα σοβαρολογεί; Αφού τις δεσμεύσεις τις παρείχε αυτός, με χρονικό ορόσημο το 2060! Δεν έμεινε τίποτα αδέσμευτο!
Διαμόρφωσε θετικό περιβάλλον, λεκτικώς, ανακάμπτοτας όλα τα βασικά οικονομικά μεγέθη για την επίτευξη “παραγωγής νέου πλούτου”. Ομιλεί για τη ρύθμιση του χρέους έχοντας δεδομένη την “ελαχιστοποίηση του κινδύνου” και τη «διεύρυνση των βαθμών ελευθερίας της ελληνικής κυβέρνησης ως προς την άσκηση κοινωνικής πολιτικής».
Αναγνωρίζει, ότι τα κοινωνικά στρώματα έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες, αλλά θα γίνουν παρεμβάσεις, το “βάθος” των οποίων θα εξαρτηθεί απ’ τους περιορισμούς, που θέτει το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Απ’ την έξοδο θα μπορέσουμε να μετακινηθούμε μέσα στην Ε.Ε. απ’ το δεξιό στο αριστερό άκρο, ενώ «θα πολεμήσουμε με τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη για την διεύρυνση του ίδιου του πλαισίου» και άσκησης “φιλελεύθερων πολιτικών”… «Γνωρίζουμε καλά το κόστος, τώρα όμως, αρχίζουμε να μαθαίνουμε και τα οφέλη». Αν τα πιστεύει αυτά που γράφει, είναι σίγουρο, ότι μας δουλεύει. Μετατόπισε τον συσχετισμό μεταξύ των κοινωνικών τάξεων αναδιανομής του πλούτου υπέρ των πλουσίων. Εγινε η “μεσαία τάξη” κατώτερη και η πλούσια πλουσιότερη.
Η έξοδος, για να ‘ναι “καθαρή”, θα πρέπει η “ρύθμιση” του χρέους, ή η “ελάφρυνση”, να φτάσει κοντά στο 100% του ΑΕΠ και αυτός ο λεκτικός όρος παραπέμπει σε υποχωρήσεις, που δεν μας τις είπαν. Γιατί, όμως, οι κυβερνήσεις των χωρών της Ευρωζώνης να ελαφρύνουν το χρέος, όταν έχουν δεδηλωμένη τη δέσμευση για πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ως το ’22 και 2% ως το ’60, ενώ έχει παραχωρηθεί η δημόσια περιουσία στο Υπερταμείο “τους” για 99 χρόνια;
Ο “αντιμνημονιακός” κ. Τσίπρας μάζεψε πλεονάσματα πάνω από 10 δισ. ευρώ με τον νόμο έκτρωμα Κατρούγκαλου, που κρίθηκε απ’ το Σ.τ.Ε. αντισυνταγματικός. Αν τα πήρε απ’ τους “δεν πληρώνω” ορθώς, αλλά τα πήρε απ’ τα νοικοκυριά και τους συνταξιούχους στραγγίζοντας, ό,τι είχαν.
Πιστεύεται, ότι αυτός ο τρόπος εξόδου δεν είναι συμβατός με τις αντιλήψεις της Αριστεράς. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αν ήξεραν, ότι ο Τσίπρας θα εφάρμοζε αυτή την οικ/κη πολιτική κόντρα σε ό,τι έταξε στη Δ.Ε.Θ. και σε αντίθεση με το “όχι” του δημοψηφίσματος, δεν θα τον ψήφιζαν.