Δεύτερη ευκαιρία για μάθηση

Με τη συμπλήρωση δύο χρόνων φοίτησης στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας και λίγο πριν την απόκτηση του πολύτιμου απολυτήριου τίτλου εκπαιδευόμενες του Σ.Δ.Ε. Χανίων αποτιμούν με συγκίνηση την εμπειρία της επιστροφής στα θρανία και με το παράδειγμά τους επιβεβαιώνουν ότι η γνώση δεν έχει ηλικία και όρια.
‘’Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από την πρώτη μέρα της φοίτησής μου στο ΣΔΕ και νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όταν αποφάσισα να συνεχίσω την εκπαίδευση, φανταζόμουν ότι θα είναι δύσκολο να συνδυάσω οικογένεια, εργασία και σπουδές. Και πράγματι έτσι ήταν γιατί δεν έλειψαν τα προβλήματα, οι αρρώστιες αγαπημένων προσώπων, ο λιγοστός χρόνος προετοιμασίας, η σωματική και ψυχολογική πίεση. Κοιτώντας όμως πίσω και αξιολογώντας αυτά τα δύο χρόνια, θα έλεγα πως τελικά ήταν για μένα μια πολύ ωραία και σημαντική εμπειρία’’.
Έτσι ξεκινά την αποτίμησή της η Ερασμία και η Ελένη συμπληρώνει:
‘’ Όλα ξεκίνησαν μεταξύ σοβαρού κι αστείου. Με τη φίλη μου τη Ζαμπία έμελλε να γνωριστούμε καλύτερα και στη συνέχεια να γραφτούμε στο ΣΔΕ, να είμαστε μαζί στην ίδια τάξη και να μοιραζόμαστε το ίδιο θρανίο. Κάποιες αλλαγές στις σχολικές μονάδες που εργαζόμασταν μας έφεραν πιο κοντά, η μια έφερνε την άλλη και έτσι γραφτήκαμε όλες οι κοπελιές στο σχολείο’’.
‘’Όταν γύρισα σπίτι και το είπα, δεν το πίστευε κανείς γιατί δεν είμαι και τόσο τολμηρό άτομο, από όλους άκουσα ‘’μπράβο΄΄ κι έτσι πήρα πιο πολλή δύναμη’’, θυμάται με τη σειρά της η Ζαμπία και συνεχίζει: ‘’Πρώτη μέρα στο σχολείο, το πρώτο κουδούνι χτύπησε για να μπούμε στην τάξη και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει λες και ήμουν μικρό παιδί’’ .
‘’Μετά άρχισε το άγχος’’, επισημαίνει η Ελένη, ‘’η αμφιβολία αν θα τα καταφέρουμε μετά από τόσα χρόνια αποχής από τα μαθήματα και τις αίθουσες διδασκαλίας. Γιατί άλλο να είσαι μαθήτρια και άλλο εργαζόμενη σε σχολείο. Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες, έπρεπε να προσαρμόσουμε τις υποχρεώσεις μας σε άλλους ρυθμούς. Όμως η θέληση, το πείσμα, η στήριξη από τις οικογένειές μας έπαιξαν μεγάλο ρόλο στο να συνεχίσουμε αυτό το ταξίδι στη γνώση και την πρόοδο’’.
Και η Γεωργία με τη σειρά της θυμάται και σχολιάζει: ‘’Σιγά σιγά με τα παιδιά γίναμε μια ομάδα, με τους καθηγητές γίναμε όλοι σαν μια οικογένεια. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα περνούσα τόσο ωραία. Πήρα γνώσεις, τι να πρωτοπώ; Για τα αγγλικά που δεν ήξερα ούτε μια λέξη; Για τη γραμματική –στο ΄΄εμείς΄΄ και στο ΄΄εσείς΄΄ πάντα  έψιλον θα βρεις; Έμαθα για την ιστορία της Κρήτης και στις ξεναγήσεις είδα πολλά που δεν ήξερα ότι υπήρχαν στα Χανιά. Και τι να πω για την εξίσωση στα μαθηματικά; ‘’
Και οι καθηγητές; ‘’Όλοι οι καθηγητές και ο Διευθυντής ήταν πάντα δίπλα μας για να μας βοηθήσουν και να μας στηρίξουν για να συνεχίσουμε αυτό που είχαμε αφήσει στη μέση, ο καθένας για προσωπικούς λόγους’’,  διαπιστώνει η Ελένη κι ακολούθως η Ζαμπία: ΄΄Όλοι οι καθηγητές είχαν κατανόηση και ήταν πάντα με το χαμόγελο. Μας βοηθούσαν σε ό,τι απορία είχαμε, μας έμαθαν πράγματα και μας θύμισαν άλλα που είχαμε ξεχάσει’’. Και η Γεωργία ευγνώμων: ‘’Ευχαριστώ όλους τους καθηγητές για όσα με δίδαξαν, δε θα τα ξεχάσω ποτέ. Μου έδωσαν ζωή!’’
Ολοκληρώνοντας τον απολογισμό της η Ελένη διαπιστώνει: ‘’Η εμπειρία μου, με όλα τα όμορφα και δύσκολα που έζησα, ήταν μοναδική. Οι αποσκευές μου έχουν μέσα από όλα. Γνώση, εμπειρίες, φιλίες, αγάπη αλλά και την ευχή να καταφέρω να ολοκληρώσω και τον επόμενο στόχο που αποφάσισα να βάλω. Χαίρομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να πάρω αυτά που δεν είχα καταφέρει στο παρελθόν΄΄. Και προτρέπει: ‘’Για όλους όσοι δεν έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τις υποχρεωτικές σπουδές τους ποτέ δεν είναι αργά για να το κάνουν. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες αλλά η ανταμοιβή είναι τεράστια και η ικανοποίηση ότι τα κατάφερες είναι το μεγαλύτερο βραβείο!’’
Η Ερασμία Μακρυγιαννάκη, η Ελένη Σγουράκη, η Ζαμπία Αγγελάκη και η Γεωργία Ηλιάκη, όλες εργαζόμενες μητέρες και  κάποιες και γιαγιάδες, μαζί με τους άλλους αποφοίτους του Σ.Δ.Ε. Χανίων και των εκτός έδρας τμημάτων σε Καστέλι και Αλικιανό, έδωσαν μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους και κέρδισαν με θέληση, επιμονή και κόπο το στοίχημα της μάθησης. Συνταξιδιώτες στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας έφθασε ο καθένας και η καθεμία στην προσωπική του/της Ιθάκη. Κι η Ιθάκη-πώς αλλιώς- τους έδωσε το ΄΄ωραίο ταξίδι, γεμάτο περιπέτειες, γεμάτο γνώσεις’’ αλλά και τον επόμενο στόχο. Καλή τους συνέχεια στο Λύκειο!